Wesołych Świąt!

Dziś chciałabym życzyć wszystkim odwiedzającym zdrowych, ciepłych, spokojnych Świąt Bożego Narodzenia, spędzonych w gronie najbliższych. Spełnienia marzeń, pomyślności i góry prezentów pod choinką. Niech Chrystus, którego narodziny dziś obchodzimy wszystkim Wam błogosławi. :)
Isleen

Komentarze

Prześlij komentarz

Będzie mi bardzo miło, jeśli wyrazisz swoje zdanie. :) Każdy komentarz satysfakcjonuje.

Pamiętaj jednak, że natychmiast usuwam spam i wszelkie wypowiedzi naruszające zasady netykiety.

Popularne posty z tego bloga

„Dragon Age: Inkwizycja — Zstąpienie”. Wracamy na Głębokie Ścieżki.

Obraz
„Dragon Age II” i „Dragon Age: Inkwizycja” w swoich podstawowych wersjach trochę zaniedbały rozwój świata, jeśli chodzi o państwo-miasto krasnoludów — Orzamar, oraz Głębokie Ścieżki. „Zstąpienie” to poświęcone tej rasie oraz jej   podziemnej rzeczywistości DLC dla „Dragon Age: Inkwizycji”. Powracamy zatem do znanej wszystkim graczom serii cuchnącej otchłani, gdzie już ostrzą na nas zęby Mroczne Pomioty i inne przebrzydłe kreatury. Jak za dawnych, dobrych czasów. Źródło Moją opinię na temat poprzedniego dodatku, Szczęk Hakkona , możecie przeczytać tutaj . Tutaj zaś znajduje się link do artykułu na temat podstawy Inkwizycji.
Czytaj więcej

TOP 6 najbardziej wkurzających bohaterek

Obraz
Zawsze uważałam, że wykreowanie kobiecej bohaterki to wyzwanie. Z pewnych względów wydaje mi się to dość trudne. Czytając wpisy na różnych innych blogach zauważyłam, że od damskiej postaci oczekuje się przede wszystkim jednego: aby nie irytowała. Chyba coś w tym jest, że kobiety występujące jako bohaterki w książkach, filmach i innych mediach mają wielki talent do grania odbiorcy na nerwach. Wielu z nas wręcz spodziewa się, że z każdą nowopoznaną postacią coś będzie nie tak i cieszymy się już na sam fakt, że dana osoba nie wywołuje u nas wściekłości. Często liczymy im za zaletę chociażby to, że są nam całkiem obojętne zamiast dawać naszym nerwom popalić. Ostatnio mam niewiele czasu na pisanie szczegółowych recenzji, dlatego, aby Was nie zaniedbać, postanowiłam przedstawić moją listę sześciu kobiecych bohaterek, które irytują mnie najbardziej. I tak planowałam ten wpis już od jakiegoś czasu a ponieważ rzadko zamieszczam tu jakieś topki, to chyba dobry moment na jedną z...
Czytaj więcej

„Dragon Age: Inkwizycja — Intruz.”. Jaram się tym DLC jak Andrasta na stosie.

Obraz
„Intruz” to już ostatnie DLC do „Dragon Age: Inkwizycji”. Ciężko mi było pożegnać się z tą odsłoną serii, bo wbrew początkowym oczekiwaniom, bardzo mnie wciągnęła i mocno zaangażowałam się w tę historię. BioWare zamknęło dzieje Inkwizycji w dość rozbudowanym dodatku, w dużym stopniu nastawionym na fabułę. Źródło Linki do artykułów na temat pozostałych DLC, Szczęk Hakkona i Zstąpienia, znajdziecie kolejno tutaj i tutaj .
Czytaj więcej

„Kraina Martwej Ziemi: Krew i stal”. Bo pisanie fantastyki nie jest rzeczą prostą.

Obraz
Chociaż fantastyka cieszy się niesłabnącą popularnością, wcale nie jest łatwo napisać dobrą książkę reprezentującą ten gatunek. Zwłaszcza stworzenie powieści z nurtu klasycznej fantasy to spore wyzwanie, bo wiele charakterystycznych dla niej motywów już dawno przekroczyło termin zdatności do spożycia, więc trzeba podawać je w coraz bardziej wymyślnych, oryginalnych formach. W przeciwnym wypadku otrzymujemy utwór odtwórczy, wyzuty z wyobraźni — zamiast z niej zrodzony. Jacek Łukawski, autor pierwszego tomu trylogii „Kraina Martwej Ziemi”— „Krwi i stali” odważył się zmierzyć z klasyczną odmianą gatunku. Czy udało mu się stworzyć oryginalny świat i nietuzinkową fabułę, posiłkując się tradycyjnymi motywami?
Czytaj więcej

O wszystkim i o niczym. „Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę”.

Obraz
Książka „Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę” autorstwa Reginy Brett na pierwszy rzut oka wygląda na poradnik. Również po przeczytaniu opisu na rewersie okładki można uznać, że to pozycja, która ma pomóc czytelnikowi w nabraniu pewności siebie i odwagi w wyrażaniu swoich opinii.  Zainteresowałam się tą pozycją, gdy byłam w dołku i czułam, że koniecznie muszę nauczyć się twardo stawiać na swoim, jeśli mam cokolwiek osiągnąć. Książka Brett pojawiła się akurat w tym czasie i nic dziwnego, że wyglądała w moich oczach jak potencjalne narzędzie do udzielenia pomocy samej sobie. Nie pokładając w niej jednak zbyt wielkich nadziei otworzyłam ją i zaczęłam czytać. Co z tego wynikło?
Czytaj więcej