tag:blogger.com,1999:blog-44336074474467452412024-03-13T01:07:42.626+01:00Dzieła wyszperane książki fantastyka popkultura Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.comBlogger155125tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-3310393786581879872019-05-01T15:30:00.000+02:002019-05-01T15:30:14.547+02:00O wszystkim i o niczym. „Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę”.<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Książka „Mów własnym głosem. 50
lekcji jak głosić swoją prawdę” autorstwa Reginy Brett na pierwszy rzut oka
wygląda na poradnik. Również po przeczytaniu opisu na rewersie okładki można
uznać, że to pozycja, która ma pomóc czytelnikowi w nabraniu pewności siebie i
odwagi w wyrażaniu swoich opinii. </span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2_pnAgr3RiZrwODAe2gFAErm79eqK5eGEGaOY8z3znNEngvkfyzTI3kBKYDZhE1lLt6BxoMDqY2GZNsIkcRK-jh23qJDZsRWYH13JJTK3VrGubcsd-gEp_51m8JmIlWEshV82gO25VBc/s1600/IMG_20190204_105602-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2_pnAgr3RiZrwODAe2gFAErm79eqK5eGEGaOY8z3znNEngvkfyzTI3kBKYDZhE1lLt6BxoMDqY2GZNsIkcRK-jh23qJDZsRWYH13JJTK3VrGubcsd-gEp_51m8JmIlWEshV82gO25VBc/s640/IMG_20190204_105602-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zainteresowałam się tą pozycją, gdy
byłam w dołku i czułam, że koniecznie muszę nauczyć się twardo stawiać na
swoim, jeśli mam cokolwiek osiągnąć. Książka Brett pojawiła się akurat w tym
czasie i nic dziwnego, że wyglądała w moich oczach jak potencjalne narzędzie do
udzielenia pomocy samej sobie. Nie pokładając w niej jednak zbyt wielkich
nadziei otworzyłam ją i zaczęłam czytać. Co z tego wynikło? </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> okazuje się wcale nie być
poradnikiem. Czym jest w takim razie? Trudno powiedzieć. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">To zbiór krótkich, luźno powiązanych ze sobą tematycznie tekstów, które
troszkę przypominają wpisy z jakiegoś lifestylowego bloga. </b>Jedynym, co je
łączy, jest bardzo szeroko potraktowane pojęcie mówienia. Gdyby rzucić kilku
osobom hasło: „napisz artykuł, który w jakikolwiek sposób będzie odnosił się do
wypowiadania się”, oczywistym jest, że jedne prace będą traktowały
o wystąpieniach publicznych, inne o walce z cenzurą, jeszcze inne o
szukaniu odwagi, która pozwoli wyrażać swoje zdanie. I tym chyba właśnie jest
książka Reginy Brett. Nie tyle pozycją, która pomoże nauczyć się postawy
asertywnej, lecz krótkimi zapisami przemyśleń na powyższe tematy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czy książka w takim kształcie broni
się jako całość? Mogłaby, gdyby zawarte w niej teksty były mimo wszystko
bardziej spójne tematycznie i, no cóż, nie odnosiły się do poruszanych
problemów w sposób tak banalny. Niektóre pojedyncze artykuły są naprawdę
przyzwoite, na przykład w pamięć szczególnie zapadł mi felieton na temat
przeklinania. Jest to jeden z nielicznych bardziej błyskotliwych tekstów w
tym zbiorze, w dodatku okraszony dawką subtelnego humoru. Reszta artykułów
jednak, chociaż dobrze napisana pod względem technicznym (Regina Brett ma dobre
i lekkie pióro), jeśli chodzi o sam przekaz, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nie wybija się. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Brett absolutnie nie mówi nic odkrywczego, raczej powtarza slogany
rodem prosto ze Stanów Zjednoczonych. </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nawet zbiory felietonów często mają
jakąś konkretną myśl przewodnią. Tutaj niby też taka jest, ale tekstów Brett
felietonami raczej nazwać nie można (no, może poza tym jednym o przekleństwach).
Często miałam wrażenie, że mimo obranego tematu, eseje (bo chyba do tej formy
im najbliżej) zostały dobrane w sposób bardzo przypadkowy. Niekiedy zdają
się od niego odbiegać aż za daleko, na przykład w opowieści autorki o założonym
przez nią klubiku literackim, który nijak się ma do pozostałych artykułów. W
dodatku trudno powiedzieć, do kogo właściwie ta pozycja została zaadresowana,
bo znajdziemy tu dosłownie wszystko: od fragmentu, który mówi o odwadze w
wyrażaniu swojej prawdy w czasie holocaustu, przez artykuł, który ma nas
przekonać,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>że mamy prawo do odmawiania,
rady dotyczące wystąpień publicznych i w radio (bo przecież każdy z nas będzie
miał okazję wypowiedzieć się na antenie w jakiejś sprawie jako ekspert i to
pewnie kilkukrotnie w ciągu życia), aż po podpowiedzi dotyczące napisania i
wydania swojej własnej książki. Jeśli więc jesteś, drogi Czytelniku,
pracownikiem linii produkcyjnej, który nie aspiruje piąć się po szczeblach
kariery zawodowej, bo Twój los w pełni Cię zadowala i nie planujesz wydawać
swojej książki, niewiele korzyści wyniesiesz z lektury tej pozycji. Jeśli
jednak chciałbyś wypowiadać się na forum, zdobyć lukratywną posadę i napisać
książkę to… też Ci się ona nie przyda. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">A jest tak z prostego powodu: Regina
Brett nie skupia się dłużej na żadnym z poruszanych tematów. Każdy z nich
został potraktowany bardzo ogólnie; zbyt ogólnie, by rady autorki rzeczywiście
mogły pomóc nam w jakiś konkretny sposób. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">To
nie jest ani dobry podręcznik kreatywnego pisania, ani wyczerpujący poradnik
mający na celu uświadomienie nam własnej wartości, ani taki, dzięki któremu
możemy dobrze przygotować się do wystąpień publicznych.</b> Wszystko, co
znajdziemy w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mów własnym głosem</i>,
usłyszymy od każdego innego autora. Śmiem twierdzić, że wręcz nie ma sensu
wydawać pieniędzy na książkę, w której napisano dokładnie to, co łatwo
można znaleźć w Internecie. Jeśli ktoś rzeczywiście chce zostać pisarzem, ma do
dyspozycji masę pozycji, które o wiele dokładniej mówią na ten temat. Uczą one
zarówno budowania historii, narracji i bohaterów, jak również przygotowują
czytelnika do przejścia przez żmudny proces wydawniczy. To samo dotyczy ludzi,
którzy chcą się samodoskonalić, przemawiać publicznie lub w radio. W tej
sytuacji nie ma co się oszukiwać: książka Brett raczej nie ma racji bytu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nigdy wcześniej nie czytałam niczego
od Reginy Brett, dlatego nie podejrzewałam, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę </i>może wyglądać
w taki sposób. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kupiłam tę pozycję
przekonana, że wydaję pieniądze na coś zupełnie innego.</b> Jasne, co do jej
potencjalnej przydatności podeszłam z dystansem, ale naprawdę myślałam, że to
poradnik, jak zasugerował wydawca. Czuję się teraz przez niego trochę oszukana.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mów własnym głosem. 50 lekcji jak głosić swoją prawdę </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">ma jednak swoje mocne strony. Jak już
wcześniej wspomniałam, autorka po prostu dobrze pisze. Jej książkę czyta się
szybko i przyjemnie. Każdy artykuł epatuje optymizmem i ciepłem, dlatego
to po prostu lektura nie tyle przydatna, co przyjemna, a nawet podnosząca na
duchu. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Chociaż sens powstania tego
zbioru wydaje mi się wątpliwy, to wyłania on bardzo sympatyczny obraz jego
autorki, z którą chętnie umówiłabym się na kawę, by zaczerpnąć nieco jej
siły i optymistycznego nastawienia.</b> Takie przynajmniej wyobrażenie Brett
mam po lekturze jednej z jej książek i miło byłoby dowiedzieć się, że
rzeczywiście ona sama wierzy w to, o czym mówi w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mów własnym głosem.</i> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie zmienia to jednak faktu, że mój
egzemplarz już leży zapomniany gdzieś w szafce i pokrywa się kurzem. Nie dowiedziałam
się z niego niczego, co mogłoby mi jakoś pomóc i nie sądzę, bym miała do niego
wracać. Inne książki Reginy Brett też już raczej sobie odpuszczę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: publicystyka</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 374</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Olga Siara</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 36,99 zł</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Insignis</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-45826805756317448722019-04-06T19:20:00.000+02:002019-04-06T19:20:43.292+02:00„Seria królewska: Pałac kłamstw”. Księżniczka opuściła gardę?<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">„Pałac kłamstw” to trzeci tom „Serii
królewskiej” i zarazem ostatni z tych, które jak do tej pory ukazały się w
Polsce. Historia luźno inspirowana „Kopciuszkiem”, mimo różnych wad
i raczej braku walorów literackich, przypadła mi do gustu jako lektura odpowiednia
dla „odchamienia się”. </span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2BBTxrj5riYUQRdXGZWi_EExtkJ02N93xqBk9DBL7KGnwRxc-B1NPv4Ilmy8Kju5M-S9cXfcXh7X-xkQJX2mX_tdWAOUj-sofH3v83gDoL1vHlqC_OhiD-eT_8DMmUpgr6Msaqa0-d-Q/s1600/IMG_20190204_130120-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2BBTxrj5riYUQRdXGZWi_EExtkJ02N93xqBk9DBL7KGnwRxc-B1NPv4Ilmy8Kju5M-S9cXfcXh7X-xkQJX2mX_tdWAOUj-sofH3v83gDoL1vHlqC_OhiD-eT_8DMmUpgr6Msaqa0-d-Q/s640/IMG_20190204_130120-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak jednak ocenić można <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałac kłamstw</i> na tle pozostałych książek
tworzących <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Serię królewską</i>? </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Elli Harper udało się w końcu znaleźć
bezpieczny dom i ludzi, których bez wahania może nazwać rodziną. Kłopoty jednak
wcale nie zamierzają zniknąć z jej życia, choćby na chwilę. Ledwie dziewczynie
udaje się odnaleźć w nowym dla siebie świecie, Reed pakuje się w bardzo
poważne tarapaty. Szczęście tych dwojga znów wisi na włosku. W dodatku pojawia
się groźba utraty tego azylu, który nareszcie odnalazła. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałac kłamstw</i> to
najsłabszy tom serii, co nie oznacza, że źle się go czyta. Czegoś w nim
jednak zabrakło.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
Jeśli przyjrzymy się fabule zauważymy, że nadal wypada nieźle. Książka, tak
samo jak dwie poprzednie, wciąga i gwarantuje dobrą zabawę. Erin Watt trzeba
pochwalić za to, jak dobrze w tym tomie budują i podtrzymują napięcie, a w
szczególności w ostatniej partii powieści. Autorki są niezłe w rzucaniu
kłód pod nogi bohaterów i to takich naprawdę przyzwoitego kalibru. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jednocześnie muszę zauważyć, że
niektóre wątki, a zwłaszcza ten dotyczący ojca Elli, niestety mocno przywodzą
na myśl telenowele rodem wprost z Ameryki Łacińskiej (bez urazy dla miłośników
takich seriali). Mam dość ambiwalentne uczucia względem nich. Z jednej strony
wiem, że autorki komplikują bohaterom życie w naprawdę mało odkrywczy sposób, z
drugiej zaś, gdyby tego zabrakło, fabuła wzbudzałaby dużo mniej emocji. Widać
więc, że cała w ogóle <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Seria
królewska </i>została skierowana do bardzo konkretnego odbiorcy, któremu taki
klimat co najmniej nie przeszkadza, jeśli nie należy do jego zwolenników. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niepokoi mnie to, co dzieje się z postacią Elli w tym tomie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wcześniej Erin Watt przedstawiały ją
nam jako inteligentną, twardo stąpającą po ziemi, ale zadziorną dziewczynę o
silnym charakterze. W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałacu kłamstw </i>niestety
Ella zwyczajnie zmiękła. Pomijając już samo to, że uwielbiałam jej utarczki
słowne z Jordan, które pojawiały się w poprzednich tomach, a których tu
zdecydowanie zabrakło, odniosłam wrażenie, że postać zgubiła gdzieś cały swój
koloryt. Tu Ella wydaje się bardziej skłonna do kompromisów, gorzej radzi
sobie, gdy musi bronić swoich racji i o wiele bardziej się hamuje w momentach,
w których chcielibyśmy widzieć ją walczącą. Nie twierdzę, że to wszystko czyni
z niej „złą” postać. Wręcz przeciwnie. Chodzi mi o to, że bardzo nie pasuje to
do tej konkretnej bohaterki i można odnieść wrażenie, że przestała się
rozwijać w sposób konsekwentny. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzL_otmfJrT4LmKDJwcCFNB2l_sP-Bj68YScG-1epTQwY3PGnBzUYtshyXBHzEhWsP78NhyphenhyphenmGtneN9jNlJssXAQaTIBUAipJ1jureaBqf4u9B9r-CF5gswGHNYAMx8NJ2S9unRzrDOGKs/s1600/IMG_20190204_125817-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzL_otmfJrT4LmKDJwcCFNB2l_sP-Bj68YScG-1epTQwY3PGnBzUYtshyXBHzEhWsP78NhyphenhyphenmGtneN9jNlJssXAQaTIBUAipJ1jureaBqf4u9B9r-CF5gswGHNYAMx8NJ2S9unRzrDOGKs/s640/IMG_20190204_125817-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety, nie są to moje jedyne
zarzuty, jeśli chodzi o Ellę. Oprócz tego wszystkiego, jej postaci nagle
zaczęło brakować inicjatywy. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">W tym tomie
wręcz płynie z prądem, bardzo bezradna wobec sytuacji, która stała się trzonem
fabuły <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałacu kłamstw.</i></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Wciąż niby próbuje jakoś działać, ale
niewiele z tego wynika. Udaje jej się osiągnąć jedynie relatywnie niewielkie,
nieważne dla całej fabuły cele, chociaż w całej swojej bezradności nadaje im
znacznie wyższą rangę niż ta, którą mają w rzeczywistości. Poza tym jej
działania przestają być w pełni przemyślane i samodzielne. Czasami wydawało mi
się, że Ella postępuje dosyć głupio i lekkomyślnie, co do tej pory jej się
nie zdarzało, a w dodatku łatwo można w jej postępowaniu zauważyć oznaki
desperacji. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Możliwe, że autorki w ten sposób
chciały jeszcze mocniej podkreślić odmienności Elli na tle pozostałych uczniów
Astor Park. Wiele wskazuje na to, że próbowały uwypuklić jej niewinność,
skromność i moralną wyższość. Jeśli tak, to niestety zrobiły to na siłę.
Zupełnie, jakby w poprzednim tomie Ella nie udowodniła dość dobitnie, że ma
kręgosłup nawet mimo tego, do czego rzeczywistość zmuszała ją w przeszłości. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Trudno jednak uznać powyższe
mankamenty za na tyle duże, by mogły sprawić, że przestaniemy Ellę obdarzać
sympatią. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Z Reedem natomiast nadal nie jest
lepiej. Wciąż pozostaje głupi i zbyt impulsywny, na szczęście jednak (albo i
nie) okazuje się też dość przewidywalny. Chodzi mi o to, że wiele kłopotów,
które sprowadza zarówno na siebie, jak i na rodzinę, wynika z jego temperamentu
i łatwo domyślić się, że będzie postępował właśnie w taki a nie inny sposób.
Nie posuwa się jednak dalej, pozostaje wciąż w ramach, które nałożyły na niego
autorki. Mimo, że nadal nie należy do moich ulubionych bohaterów literackich,
to trzeba mu oddać, że w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałacu kłamstw </i>pozostaje
przynajmniej konsekwentnie budowany, w przeciwieństwie do głównej bohaterki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Co ciekawe, coraz bardziej interesująco prezentują się Dinah i Savannah. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Są to postacie, których uczucia,
motywy i postępowanie przestają być tak oczywiste, jakimi wydawały się
poprzednio. Autorki w dalszym ciągu ukazują je w sposób fragmentaryczny, ale
tutaj pokazały ich odmienne niż dotychczas oblicza. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W poprzednich artykułach o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Serii królewskiej </i>pisałam o tym, że
„królewskość” braci Royalów, ukazana w taki a nie inny sposób, wydaje się
infantylnym posunięciem ze strony Erin Watt (poprzedzające recenzje możecie
przeczytać <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2019/02/ksiezniczka-w-lsniacej-zbroi-i-na-biaym.html" target="_blank">tutaj</a> i <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2019/03/seria-krolewska-przeklety-ksiaze-o.html" target="_blank">tutaj</a>). W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałacu
kłamstw </i>autorki zaznaczyły, że „władza” braci w prestiżowym liceum to
gwarant jako takiego porządku w tej placówce. Wciąż mnie to nie przekonuje. To nadal
naciągany element uniwersum, który miał po prostu dodać trochę „królewskości”
właśnie naszym bohaterom. Zabieg analogiczny do tego, który możemy zauważyć np.
w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">50 twarzach Greya, </i>gdy czytamy
milionowy opis przepychu, w jakim żyje tytułowy multimiliarder (zupełnie, jakby
mógł on być jednym z przymiotów charakteru postaci). </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak to wszystko wygląda pod względem
redakcji? Wydaje mi się, że jest odrobinę lepiej, niż poprzednio. Wciąż można
zauważyć błędy i literówki, ale nie tak dużo, jak ostatnim razem. Niestety
język pozostaje ubogi, ale nie ma co liczyć na to, że to się kiedykolwiek
zmieni. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Patrząc ogólnie na wszystkie trzy tomy, które dotychczas wydano, warto
wspomnieć o tym, że Erin Watt wykorzystały motywy znane z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kopciuszka</i> w całkiem interesujący
sposób. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W tym
świecie historia „uratowanej księżniczki” zaczyna się tak naprawdę dopiero po
zamieszkaniu na „dworze” i często protagonistka jest zdana na siebie, gdy chce
przezwyciężyć przeciwności losu. Tak samo jednak jak Cinderella, nasza
bohaterka musi korzystać z wąskich zasobów, jakimi dysponuje
i wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję. Jeśli weźmiemy pod uwagę
zakończenie trzeciego tomu zauważymy też, że autorki stawiają na głowie motyw
zmarłego ojca, złej macochy i wrednych „sióstr”, do których grona
moglibyśmy zaliczyć kilka nieprzychylnych Elli person. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">O ile dysponuję prawidłowymi
informacjami, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Seria królewska</i> wcale
nie kończy się na <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałacu kłamstw. </i>Mi
jednak historia zawarta w tych trzech tomach wydaje się kompletna
i domknięta. Mimo to, jeśli autorki rzeczywiście znalazły pole, aby nadal
rozwijać tę opowieść, to ja bardzo chętnie sięgnę po kolejne tytuły z serii.
Może i to gniot, może i literatura dość niskich lotów — z tym nie
zamierzam się sprzeczać. Mimo to skłamałabym twierdząc, że nie lubię <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Serii królewskiej. </i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: literatura obyczajowa,
romans, New Adult</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 400</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Karolina Feldman</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Otwarte</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-25643518523015816372019-03-21T20:14:00.000+01:002019-03-21T20:36:07.707+01:00„Seria królewska: Przeklęty książę”. O księciu bardziej głupim, niż przeklętym. <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">„Papierowa księżniczka” zakończyła
się dosyć typowo, jednak nie oznacza to, że lektura nie wzbudza chęci do
poznania dalszych losów bohaterów „Serii królewskiej”. Royalowie znów stają się
niewiadomą, a marzenia Elli o lepszym życiu ponownie wydają się odległe o całe
lata świetlne mozolnej pracy. </span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiorxEQtFz_VorfweMTrMMHR57Mz3Jkl5T8ZI9Fi62Qxae4VRptq7bJnC_E8v_bZWxYaDOVluCUVYJxH0UUeMyRLm9-cDpTUIAUfyMnmmqT9T-GFGGCEmt3eIbXklpwUs-FuK31oQDzySw/s1600/IMG_20190204_124841-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiorxEQtFz_VorfweMTrMMHR57Mz3Jkl5T8ZI9Fi62Qxae4VRptq7bJnC_E8v_bZWxYaDOVluCUVYJxH0UUeMyRLm9-cDpTUIAUfyMnmmqT9T-GFGGCEmt3eIbXklpwUs-FuK31oQDzySw/s640/IMG_20190204_124841-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czy lektura drugiego tomu wyżej
wspomnianej sagi, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklęty książę,</i>
daje tyle samo przyjemności, co czytanie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej
księżniczki</i>?</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ella Harper czuje, że znów jest zdana
wyłącznie na siebie. Wzbrania się przed ponownym obdarzeniem zaufaniem
kogokolwiek w obawie przed byciem wykorzystywaną. Odcina się więc od swoich
nowych przyjaciół, a w szczególności od Reeda, który ją zawiódł. Okazuje się
jednak, że rzeczywistość jest bardziej skomplikowana, niż jej się wydaje. Reed
z kolei zrobi wszystko, aby odzyskać Ellę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czymś, co nieco odróżnia tę część od
poprzedniej jest narracja. Wcześniej była prowadzona wyłącznie z punktu
widzenia Elli, a w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklętym księciu </i>połowa
została przedstawiona oczami Reeda. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Autorki
podjęły dobrą decyzję co do wprowadzenia drugiego narratora</b>, bo dzięki temu
perspektywa czytelnika na to, co się dzieje, staje się szersza. Biorąc pod
uwagę całokształt fabuły, naprawdę potrzebujemy spojrzenia Reeda, aby
zrozumieć, co właściwie zaszło w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej
księżniczce</i> i co kieruje Royalem w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklętym
księciu. </i>Szczególnie, że niestety niektóre elementy fabuły wydają się zbyt
naciągane, by zawierzyć jedynie osądowi Elli w kluczowych momentach. Muszę
przyznać, że gdyby nie to, uznałabym jej decyzje za bardzo głupie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Na samym początku powieści Ella może
trochę irytować. Jej postać naprawdę zrobiła na mnie wrażenie w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej księżniczce. </i>Bardzo dobrze
czytało się książkę o inteligentnej i zaradnej dziewczynie, takiej jak
ona. W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklętym księciu </i>wbrew
pozorom to się nie zmienia, chociaż po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów
odniosłam wrażenie, że trochę zgłupiała. Nic bardziej mylnego. Za to błędne
wrażenie odpowiada… no cóż, bądź co bądź kiepski warsztat Erin Watt. Ella po
jakimś czasie się reflektuje, bo nareszcie autorki przedstawiają jej stan ducha
we właściwy sposób. Powinny jednak od początku ukazywać go właśnie tak, zamiast
robić z niej niewdzięczną, mierzącą ludzi jedną miarą, impulsywną ofiarę losu. Poza
tym to nadal pełnokrwista bohaterka, która coś robi, zamiast płynąć z prądem
i w dodatku korzysta przy tym z dobrodziejstw intelektu. Co niejeden
z nas wie, takich postaci ze świecą szukać, zwłaszcza w tego typu literaturze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Sprawa ma się zupełnie odwrotnie w
przypadku Reeda Royala. Jedynym, co ratuje tę postać przed sklasyfikowaniem jej
jako zupełnie beznadziejnej, jest jego perspektywa narracyjna. Dzięki niej
niektóre jego zachowania łatwiej zrozumieć, z resztą pozwala nam ona spojrzeć
na niego inaczej niż tylko jak na buraka, który nie potrafi sobie poradzić sam
ze sobą. Konkretnie, po <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklętym
księciu </i>znika etykietka gbura, zostaje już sam fakt, że Reed sobie nie
radzi. Ten to się zachowuje jak typowa, średnio rozgarnięta bohaterka
młodzieżówki, słowo daję! Wiecznie boryka się z traumą, Złe Decyzje to jego
drugie imię, nie potrafi panować nad sobą wtedy, kiedy to najbardziej
potrzebne, a w stosunku do Elli jest po prostu okropnie namolny. Rozumiem, gdy
ktoś usiłuje wyjaśnić swoje położenie, ale Reed ją zwyczajnie nachodzi, co
naturalnie nie poprawia sytuacji między nimi. Oczywiście, to wynika z wielkiej
głupoty emocjonalnej tego bohatera, ale po pierwsze jest to wkurzające również
dla czytelnika, a po drugie ja po prostu mam ciężką alergię na postacie zbyt
tępe pod tym względem. Jasne, że każdy ma jakieś problemy sam ze sobą i dobrze,
jeśli bohaterowie literaccy z czymś w sobie się zmagają, jednak <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">istnieje pewna cienka<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>granica, po przekroczeniu której to, co
intrygujące i prawdziwe staje się irytujące i niestrawne. </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż mimo wszystko moje zdanie o
Reedzie uległo minimalnej poprawie, nadal nie mam pojęcia, co Ella w nim widzi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghvs2Zba2L4R9YbiG-HDXaSlBrZzkribUhkKK_W4gcFsC2iI5cCHN9hQu7Q_dnjJKM9xWWAgqD0gpJu-4HNYegY58LSSVbMUFSV06u7PtyU5NKXHF2bOOoWvusfUkvZrmCuNaSizHCkJU/s1600/IMG_20190204_125050-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghvs2Zba2L4R9YbiG-HDXaSlBrZzkribUhkKK_W4gcFsC2iI5cCHN9hQu7Q_dnjJKM9xWWAgqD0gpJu-4HNYegY58LSSVbMUFSV06u7PtyU5NKXHF2bOOoWvusfUkvZrmCuNaSizHCkJU/s640/IMG_20190204_125050-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Znacznie ciekawsi od Reeda wydają się
jego bracia, zwłaszcza Easton i bliźniacy. O wiele chętniej czytałabym coś z
ich perspektywy. Może oni również nie należą do szczególnie dobrze
skonstruowanych bohaterów, ale przynajmniej wzbudzają sympatię. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Podobnie jak podczas czytania poprzedniego tomu, bawiłam się naprawdę
byczo.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklęty książę </i>wciąga i czyta się go
błyskawicznie. Fabuła okazała się zadowalająca. Ma kilka naprawdę mocnych,
pamiętnych momentów, które są wynikiem działań głównej bohaterki. Trzeba w tym
miejscu pochwalić Erin Watt za to, że Ella ponownie ma duży wpływ na to, co się
dzieje. Niektórzy mogliby się oburzyć, że seria promuje niewłaściwe wzorce
zachowań, ale z drugiej strony nie są to książki, które mają być w jakiś sposób
dydaktyczne. Ella radzi sobie za pomocą środków, jakimi dysponuje i dobrze jej
to wychodzi. Nie zadręcza się niepotrzebnymi czy sztucznymi dylematami i za to
chce się jej przyklasnąć — nawet, jeśli jedzie po bandzie. Cóż, to ostatnie w
zasadzie stanowi jej nieodłączny atut. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie oznacza to jednak, że nie mam zastrzeżeń do historii stworzonej przez
Erin Watt.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> W dużym
stopniu na jej rozwój ma wpływ nie tylko Ella, ale również głupota Reeda. Zwłaszcza
pod koniec Royal podejmuje działania, które są bezmyślne tak bardzo, że
czytelnik od razu mówi sobie w duchu: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Aha…
No, to zaraz coś znowu schrzani. </i>Tak więc gdy już świat naszych bohaterów
znów zaczyna stawać na głowie, nie jest to dla nas żadną niespodzianką.
Zastanawiamy się tylko, jak bardzo duża będzie nadciągająca katastrofa. Autorki
chciały bez wątpienia obarczyć Reeda czymś w rodzaju fatum (o czym z resztą
świadczy sam tytuł książki — <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklęty
książę</i>), ale zepsuły tę koncepcję. Będę szczera: zamiast Edypa wyszedł
kretyn. Poza tym zakończenie samo w sobie, nawet bez jego udziału, wygląda jak
zerżnięte z pierwszej lepszej brazylijskiej telenoweli. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pozwolę sobie również zauważyć, że
autorki posłużyły się właściwie tym samym schematem fabularnym, co w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej księżniczce. </i>Poprzednio
jednak poradziły sobie ze zbudowaniem historii trochę lepiej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli nie możecie znieść kaleczenia polszczyzny, lepiej odpuśćcie sobie
lekturę.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Korekta
leży i błaga o dobicie. W jednym rozdziale potrafi znaleźć się nawet kilka
literówek, a niektóre słowa lub imiona są źle odmieniane — zupełnie, jakby ktoś
wrzucił tekst do tłumacza Google i nie sprawdził, czy ten przetłumaczony jest
poprawny gramatycznie. Ponadto ani tłumacz, ani autorki, nie popisali się
zasobem słownictwa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Drugi tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Serii królewskiej </i>to
wciąż pozycja, którą określić można najtrafniej mianem <i>guilty</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">pleasure</i>, co widać niestety wyraźniej
niż przy poprzedniej odsłonie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Fabuła <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej
księżniczki </i>ma trochę mniej słabych punktów, z resztą nie opiera się
na idiotycznych decyzjach którejś z postaci — a przynajmniej nie w tak dużym
stopniu. Mimo wszystko, jeśli nie będziecie oczekiwać od <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przeklętego księcia, </i>że będzie arcydziełem, to macie szansę na
dawkę przyzwoitej rozrywki. Świat Royalów wciąż pozostaje ciekawym i intrygującym
miejscem, które z przyjemnością odwiedzamy. Dla nieszkodliwego „zresetowania”
mózgu warto przeczytać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: literatura obyczajowa,
romans, New Adult</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 344</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Maria Smulewska-Dziadosz</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Otwarte</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-42684829297247764622019-03-05T21:08:00.000+01:002019-03-05T21:56:19.745+01:00Pozycja obowiązkowa dla rodziców. „W głowie się nie mieści”.<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gdy produkcja zostaje nagrodzona
owacjami na festiwalu filmowym w Cannes, wiedz, że coś się dzieje. Właśnie tak
zgromadzeni na nim widzowie zareagowali na niepozorny film animowany „W głowie
się nie mieści”. Czy rzeczywiście na nie zasłużył?</span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhirfBGMvU11uX-fVIYqqAF3AWAgdbdFaPmzxpfhuZ-nQl1_WXmFnJ41jY1KjVQG1cYkI0LeP-RYn33F9Fm-yWZM75kFJbYpY1GVM_mVrsQrOgzdLI8DrFAbqon2SQ0fTJiY02bZA54Vpk/s1600/MV5BOTgxMDQwMDk0OF5BMl5BanBnXkFtZTgwNjU5OTg2NDE%2540._V1_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhirfBGMvU11uX-fVIYqqAF3AWAgdbdFaPmzxpfhuZ-nQl1_WXmFnJ41jY1KjVQG1cYkI0LeP-RYn33F9Fm-yWZM75kFJbYpY1GVM_mVrsQrOgzdLI8DrFAbqon2SQ0fTJiY02bZA54Vpk/s640/MV5BOTgxMDQwMDk0OF5BMl5BanBnXkFtZTgwNjU5OTg2NDE%2540._V1_.jpg" width="432" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.imdb.com/title/tt2096673/" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W pewnym sensie nigdy wcześniej nie
zetknęłam się z taką opowieścią w tej czy innej formie. Widząc pierwszy raz
zwiastuny kilka lat wstecz, nie przypuszczałam, że autorzy ze studiów Pixar i Disney
wspólnie stworzyli aż tak dobrą animację. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jedenastoletnia Riley przeprowadza się
wraz z rodziną do nowego domu, znajdującego się w znacznej odległości od
miejsca, z którego pochodzi. Musi więc zmierzyć się z ogromem zmian, jakie
zachodzą w jej życiu — poznaje nowe otoczenie i szkołę. Nie wszystko okazuje
się takie, jakim je sobie wyobraziła, w dodatku tęskni za tym, co zostawiła, dlatego
doświadcza stresu i rozczarowań. Wszystko to obserwujemy z perspektywy jej
emocji, które zostały ukazane za pomocą sympatycznych postaci zamieszkujących
umysł Riley. Jedna z nich, Radość, stara się za wszelką cenę utrzymać ją w
dobrym nastroju. Jej starania jednak pewnego razu przynoszą zupełnie odwrotny
skutek do zamierzonego, a w głowie Riley rozpętuje się emocjonalny chaos. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszą rzeczą, za którą trzeba
pochwalić <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W głowie się nie mieści </i>jest
uniwersum. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kreując świat, w którym żyją
emocje, twórcy wykazali się ogromną wyobraźnią. </b>Film pełen jest ciekawych i
niesztampowych pomysłów na to, w jaki sposób abstrakcyjnie można przedstawić
ludzką psychikę. Oczywiście to coś trochę innego niż np. kultowa kreskówka <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Było sobie życie</i>, choć zamysł do pewnego
stopnia może wydawać się podobny. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W
głowie się nie mieści </i>stawia jednak w większym stopniu na baśniowość i
fantazję, ale mimo to dużo mechanizmów zachodzących w ludzkim umyśle wyjaśnia
naprawdę trafnie. Wielu młodych widzów dzięki niemu być może pierwszy raz
zetknie się z takimi pojęciami, jak podświadomość lub osobowość.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W głowie się nie mieści </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to niezwykle mądra animacja. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Zaryzykuję stwierdzenie, że to jeden z najmądrzejszych i
najbardziej pouczających filmów, jakie oglądałam — również w porównaniu z
tymi przeznaczonymi dla starszej widowni. </b>Dziecko w czasie seansu nie tylko
uczy się rozpoznawać i nazywać emocje (w czym bardzo pomagają ich
charakterystyczne personifikacje), ale razem z główną bohaterką Radością
odkrywa, że każda z nich — naprawdę każda, nawet ta, która wydaje się najmniej
potrzebna — ma ogromną rolę do odegrania. Ponadto wynosi cenną lekcję mówiącą o
tym, że aby zachować je w równowadze i móc dobrze radzić sobie z
codziennymi przeszkodami, trzeba sobie pozwolić na przeżywanie każdej z nich —
również, a może zwłaszcza tych, które w obiegowej opinii określane są jako
negatywne lub wręcz złe. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Należy
podkreślić, że żaden z bohaterów-emocji nie jest przedstawiony jako czarny
charakter. </b>Wszystkie, począwszy od Radości aż po Odrazę i Gniew, to
postacie pozytywne, które starają się wykonywać swoją pracę najlepiej, jak
tylko się da i chronić w ten sposób Riley. Jednak aby to im się udało, muszą
stanowić zgrany zespół. Prawdziwy bałagan w głowie Riley zaczyna się przecież
wtedy, gdy Radość i Smutna wyruszają w swoją Podróż Bohatera, a więc
zostawiają resztę zespołu samą sobie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHLJR8vxKPmhUBfP_E4UNGcv1XqSxhsQ6SXsEOiZBtvun47Qr99TYvQsV0Oct9UxA0kYApK3xZ35TU7w_i4NXJZO1rqtgdomu8m6GTajmSQpwCFDhBlqfWTVPNkPIXMYb30bpCX1HC-xM/s1600/Intensamente.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHLJR8vxKPmhUBfP_E4UNGcv1XqSxhsQ6SXsEOiZBtvun47Qr99TYvQsV0Oct9UxA0kYApK3xZ35TU7w_i4NXJZO1rqtgdomu8m6GTajmSQpwCFDhBlqfWTVPNkPIXMYb30bpCX1HC-xM/s640/Intensamente.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.theclinic.cl/2015/07/25/el-curioso-cambio-pixar-tuvo-que-hacer-en-intensa-mente-para-la-version-en-japon/" target="_blank"><i><b>Źródło</b></i></a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Warto wspomnieć, że takie ukazanie
świata wewnętrznego człowieka może stanowić również spore zaskoczenie dla
dorosłego widza. Wciąż raczej nie jest powszechnie znanym fakt, że wypieranie,
tłumienie lub ignorowanie któregoś z uczuć, których doświadczamy, jest
zwyczajnie szkodliwe. Nadal raczej nie traktujemy wiedzy na temat tego, co
dobre dla naszej psychiki jako równie istotnego, co zdrowe dla naszego ciała. A
to błąd, o czym z resztą mówi puenta animacji. Możliwe konsekwencje takiego
zachowania zostały bardzo wyraźnie i przekonująco ukazane. Stąd też
konkluzja, że dzieci wcale nie zachowują się niegrzecznie lub nieposłusznie bez
powodu lub z głupoty, jak chciałoby myśleć wielu dorosłych. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W filmie postarano się również wyjaśnić, co kształtuje osobowość
człowieka.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Tutaj
położono szczególny nacisk na rolę wspomnień. Przeżycia, których doświadczamy
od urodzenia, tworzą nasze fundamenty i mają ogromny wpływ na naszą osobowość.
Bez wspomnień nie bylibyśmy tym, kim jesteśmy. Gromadzone przez całe życie, w
ogromnym stopniu stanowią o naszej niepowtarzalnej tożsamości, dlatego
zarówno te dobre jak i złe mają ogromną wartość. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak widać, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W głowie się nie mieści </i>ma
nieoceniony walor edukacyjny zarówno dla najmłodszych, jak i dla starszych.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wypełnia istotną lukę w naszej
edukacji i otwiera oczy na inny, lecz równie istotny wymiar rzeczywistości co
ten widoczny na pierwszy rzut oka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOkfv76fPfYzajtMqRW9_6jgvkBt_UPp4qPOoZLgOy0qDaNYNIZgJNPJx7ahnO1Nef6AivQHBXQvBvmJXa4u41NSmmEaZHovZt6UWD_vBAkjwIN3K2aAH0062DyguzTKmM023fX5tSApA/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOkfv76fPfYzajtMqRW9_6jgvkBt_UPp4qPOoZLgOy0qDaNYNIZgJNPJx7ahnO1Nef6AivQHBXQvBvmJXa4u41NSmmEaZHovZt6UWD_vBAkjwIN3K2aAH0062DyguzTKmM023fX5tSApA/s640/image.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.businessinsider.com.au/inside-out-richard-kind-bing-bong-2015-11" target="_blank"><i><b>Źródło</b></i></a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wspólna produkcja Pixara i Disneya to
z czysto technicznego punktu widzenia scenopisarskie arcydzieło. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Rzadko spotykam się<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tak sprawnym operowaniem prostotą.</b> Bo <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W głowie się nie mieści </i>jest w całości oparte
na bardzo prostych elementach: są takie jego historia, świat, bohaterowie jak
również ogólny pomysł na tę opowieść. Mimo to jest to film genialny;
pokazujący, że dziś wcale nie trzeba „przekombinowywać”, aby stworzyć coś
oryginalnego i wartościowego. Rzeczywistość może stanowić wystarczającą inspirację
— wystarczy zwrócić uwagę na coś, co pozornie nie ma znaczenia, lub co
podświadomie wypieramy. Tak jak właśnie to się dzieje w naszej kulturze z
emocjami. Poza tym, to po prostu dobrze i przyjemnie się ogląda. Fabuła
jest wciągająca i ciekawa, chociaż dość odtwórcza. Trudno jednak przyczepić się
do tego wiedząc, że głównym odbiorcą docelowym jest dziecko. Z resztą film
wydaje się kompletny i bez szczególnie zaskakującej, skomplikowanej czy
wymyślnej fabuły. Wystarczy ta solidna, którą już ma. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Film jest ciepły i łatwy w odbiorze.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Piękna kreska i kadry utrzymane w żywych,
różnorodnych kolorach wzbogacają seans o miłe, ale nie krzykliwe lub
przytłaczające wrażenia estetyczne. Wszystkiego dopełnia świetne poczucie
humoru, w wielu momentach skierowane także do dorosłych — tak jak z resztą
możemy zauważyć to w licznych innych animacjach. Rodzice nie powinni się jednak
martwić, bo nawet mimo to wszystko wypada grzecznie, niewinnie i przyzwoicie,
co dziś wcale nie należy przecież do rzeczy oczywistych.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dzieci skończą oglądać <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W głowie się
nie mieści </i>ubawione wartką, ciekawą akcją i wzbogacone o istotną dawkę
wiedzy o sobie samych, natomiast dorośli — ze szczęką na podłodze. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Film warto obejrzeć nawet bez
pociech, bo to po prostu kawał dobrego, chociaż wciąż komercyjnego kina. Co
wrażliwsi mogą nawet uronić kilka łez, bo twórcy postarali się o parę
chwytających za serce scen. Dla mnie ta animacja jest po prostu bezbłędna. Oglądajcie!</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-74318996310886897342019-02-21T17:34:00.002+01:002019-02-22T19:14:43.292+01:00Księżniczka w lśniącej zbroi i na białym koniu. „Seria królewska: Papierowa księżniczka”. <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Debiutancka powieść dwóch autorek
kryjących się za wspólnym pseudonimem Erin Watt, „Papierowa księżniczka”, budzi
wśród polskich czytelników skrajne emocje. Oceny na portalu Lubimy Czytać
wahają się od jednej do wszystkich dziesięciu gwiazdek. Jaka jest książka,
która tak bardzo ich poróżniła?</span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqwrx_fahIWK0HGiS-ZjyPe_6g07mUHiqGlH6dIcZvisAmL0sQof-svbcd4DVnTcOsBHsMSkYQGF6AoZ1v4QyW3WnoVCX08joYesIqQYgg8aJgDUL9C31UA2SqzVQnTLnSUaR8CXmWnUQ/s1600/IMG_20190204_125439-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqwrx_fahIWK0HGiS-ZjyPe_6g07mUHiqGlH6dIcZvisAmL0sQof-svbcd4DVnTcOsBHsMSkYQGF6AoZ1v4QyW3WnoVCX08joYesIqQYgg8aJgDUL9C31UA2SqzVQnTLnSUaR8CXmWnUQ/s640/IMG_20190204_125439-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie mam pojęcia, jak zareagujecie na
to, jak ja ją odebrałam. Być może również macie wobec niej bardzo konkretny
stosunek i po tym tekście część z Was przestanie tu zaglądać. Obiecuję jednak,
że postaram się omówić <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierową
księżniczkę </i>najbardziej trzeźwo, jak tylko potrafię. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ella Harper ma siedemnaście lat. Od
śmierci matki utrzymuje się sama. Stara się pogodzić ze sobą kilka różnych
zatrudnień, jak również szkolne obowiązki, co jak się domyślacie, do łatwych
zadań nie należy. Tym bardziej, że czasami nasza bohaterka w akcie desperacji
decyduje się zrobić striptiz, aby zarobić na chleb. Pewnego dnia zostaje
wezwana do gabinetu dyrektora szkoły, do której uczęszcza. Tam poznaje Calluma
Royala, multimiliardera i najlepszego przyjaciela jej zaginionego ojca. Okazuje
się, że ten przed swoją śmiercią, dowiedziawszy się o jej istnieniu, wyznaczył
Royala na opiekuna prawnego Elli. Dziewczyna trafia więc do świata luksusu i
bogactwa, ale musi zmierzyć się z wrogością pięciu synów Calluma, a w
szczególności Reeda, który wzbudza w niej zarówno odrazę, jak i zachwyt. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Być może zaskoczę niektórych, ale szczerze
muszę powiedzieć, że lektura mi się podobała. </b>Nie oznacza to jednak, że jest to
powieść, która przypadnie do gustu „wszystkim” i z całą pewnością nie brakuje
jej różnych mankamentów. W dużym stopniu rozumiem niezadowolenie części
czytelników. Mimo to jednak nie taki diabeł straszny, jak go malują. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przede wszystkim trzeba od razu zaznaczyć,
że chociaż <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowa księżniczka </i>opowiada
historię nastolatki, to wcale nie jest lektura dla jej rówieśników (tak samo
jak np. to, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">American Pie </i>to film o
licealistach wcale nie oznacza z automatu, że się dla nich nadaje). Mamy tu
raczej do czynienia z ostrzejszą odmianą New Adult, pełną wulgaryzmów,
odważniejszych scen erotycznych czy zachowań bohaterów daleko mijających się z
tymi, do których chcielibyśmy nakłaniać nastolatków. Z resztą spotykające
ich problemy raczej nie będą zbyt dobrze pokrywać się z tymi, które ma
większość młodych czytelników. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b>Najmocniejszą stroną <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej księżniczki </i>jest jej główna
bohaterka. </b>Ella to na swój sposób powiew świeżości, jeśli chodzi o postacie
kobiece, a przynajmniej te, z którymi sama zazwyczaj mam do czynienia. Jej
ważną cechą jest to, że to ktoś temperamentny, ale również inteligentny i
wyrachowany. Reprezentuje motyw silnej, wojowniczej babki z „jajami”, która
potrafi walczyć o swoje, odpyskować, gdy trzeba i nigdy nie ucieka przed walką.
W przeciwieństwie jednak do wielu podobnych jej postaci, to naprawdę
rozsądna dziewczyna, która przeważnie posługuje się chłodną kalkulacją, ale
pozwala sobie na przeżywanie całej gamy emocji. Nie dopuszcza jedynie do tego,
aby te przysłoniły jej racjonalny osąd. Ella robi też coś, czego do tej pory
chyba nigdy w literaturze nie spotkałam, a mianowicie posługuje się własnymi
emocjami z rozmysłem, czyniąc z nich broń (kto czytał i pamięta scenę, w
której konfrontuje się ze swoją rywalką na sali gimnastycznej, być może wie, co
mam na myśli). W gruncie rzeczy chodzi mi o to, że to rzeczywiście silna i
zaradna dziewczyna, a nie narwana idiotka, taka jak na przykład Feyra z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dworów </i>czy Tris z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Niezgodnej. </i>W przeciwieństwie do nich
zawsze ma plan, nie jest głupio lekkomyślna czy neurotyczna. Poza tym to miła
odmiana przeczytać historię takiej właśnie dziewczyny po tych wszystkich
grzecznych, zagubionych i naiwnych bohaterkach, albo tych wcześniej
wspomnianych kretynkach mocnych głównie w gębie. Jeszcze innym aspektem, który
trzeba w Elli docenić jest to, że aktywnie wpływa na rozgrywające się
wydarzenia, często nadając im bieg. Uwielbiam bohaterów, którzy nie płyną z
prądem jak śnięte ryby, a mają jakiś realny wpływ na swój los. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8_yyLwclySuN1VVMmVOEVuaYwF7sBX2OOmW713o5HYk6ExHwQpmjEw02srv4szBff1cPnrGtKoJM5e6eOZd5zfJZbBd0BkRgfP7XddrcTYCi8FuWjdNSAJe43oA1b8voH45P2Jxplsf4/s1600/IMG_20190204_120634-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8_yyLwclySuN1VVMmVOEVuaYwF7sBX2OOmW713o5HYk6ExHwQpmjEw02srv4szBff1cPnrGtKoJM5e6eOZd5zfJZbBd0BkRgfP7XddrcTYCi8FuWjdNSAJe43oA1b8voH45P2Jxplsf4/s640/IMG_20190204_120634-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b>Fabuła również wypada naprawdę nieźle
pod wieloma względami.</b> Cała ta opowieść przypomina trochę typowy film o
amerykańskich licealistach… no cóż, jest to właściwie książka o amerykańskich
licealistach, tylko tych z wyższych sfer. Mimo, że bazuje na pewnym schemacie,
nie jest tak do końca przewidywalna. Oprócz tego można w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowej księżniczce </i>dopatrzyć się feministycznej nuty, co z
resztą łatwo wywnioskować po samej konstrukcji Elli. Autorki zwracają też uwagę
na kryzys wartości, zepsucie i hipokryzję, które dotyczą przecież nie tylko
bogatych dzieciaków. Nie ma tu jednak moralizowania, bo jednocześnie pojawia
się refleksja, że niektóre wybory etyczne naprawdę trudno oceniać jeśli wiemy,
przez co dana osoba musiała przejść i jak bardzo była zdesperowana, aby ich
dokonać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Poza tym <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowa księżniczka </i>nastawiona jest przede wszystkim na rozrywkę
i ją dostaniemy. Ja podczas lektury po prostu dobrze się bawiłam.<b> Dobrze i
szybko się ją czyta, prędko zaczyna wciągać. </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Posłodziłam, to teraz pora
ponarzekać. Zupełnie niezrozumiałą okazała się dla mnie fascynacja Elli Reedem.
Facet traktuje ją jak śmiecia tylko dlatego, że sam nie potrafi poradzić sobie
z własną traumą, ale Ella i tak ilekroć zaczyna mówić coś o nim (to właśnie ona
jest narratorką), katuje czytelnika opisami jego cudownej, idealnej sylwetki,
których szybko mamy dość. Jednocześnie wiemy przecież, że go nie znosi. Byłoby
to jeszcze do przyjęcia, gdyby zachwyciła się nim przy pierwszym spotkaniu, ale
powinna raczej stracić zainteresowanie (albo chociaż psychologicznie je
wyprzeć) w chwili, w której Reed ujawnia swoją bucowatość. Tym czasem im
bardziej gnoi Ellę, tym bardziej ta jest nim oczarowana. To nie tylko trąci
banałem, ale też irytuje. Na szczęście również w tym przypadku Ella mimo
wszystko wybiera rozwiązania rozumowe, co chroni ten bądź co bądź przewidywalnie
rozwijający się wątek przed całkowitym spisaniem na straty. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Co do reszty Royalów, podobnie jak
Ella potrzebujemy czasu, aby się do nich przyzwyczaić i w końcu
przywiązać. To raczej mało inteligentni chłopcy (jak np. według nich najlepiej
zniechęcić kogoś do pójścia na imprezę? Zabronić mu na nią iść i patrzeć, jak
potulnie wypełnia nasze polecenie!), którzy mają w głowie jeszcze dużo siana,
ale jeśli weźmiemy pod uwagę ich historię, można to jakoś usprawiedliwić. W
końcu nie wiadomo kiedy zaczynamy ich doceniać za to, jak dobrymi braćmi
starają się być. To stopniowy proces, odzwierciedlający zmianę ich obrazu w
oczach Elli. W ich przypadku na ich największą niekorzyść działa to, jakie
autorki nadały im nazwisko (Royal) i fakt, że uczyniły ich prawdziwymi
„władcami” liceum, do którego chodzą. Oba te elementy wydają mi się jakieś
kiczowate i infantylne. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b>Wielu może przeszkadzać też zbyt
prosty, a często wręcz prostacki język, z jakim możemy zetknąć się w tej
powieści.</b> Autorki nie stronią od wulgaryzmów i kolokwializmów. Oczywiście
trudno spodziewać się, że rozpieszczone dzieciaki z Astor Park zawsze będą
wyrażać się cenzuralnie, a sama Ella nie będzie opowiadać wszystkiego językiem
nastolatki, którą przecież jest. Mimo to styl pozostawia wiele do życzenia,
podobnie z resztą jak dobór wulgaryzmów — w tej kwestii zawsze górą dla mnie
będzie jakość a nie ilość, a tutaj nie dość, że pojawiają się w co drugim
dialogu, to jeszcze autorki nie pokusiły się o jakieś zamienniki dla słów
„suka” i „dupek”. Dodajmy do tego jeszcze niestety znaczną ilość literówek
w tekście. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b>Mimo widocznych znamion debiutu, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowa księżniczka </i>ma kilka szczególnie
mocnych stron, które sprawiły, że z łatwością i przyjemnością poznawałam perypetie
Elli i szybko wniknęłam w świat Royalów. </b>Po skończonej lekturze od razu
chce się sięgnąć po kolejny tom. Mimo to książka Erin Watt raczej nie wybija
się ponad bycie niewymagającą, niezobowiązującą i przyjemną, żeby nie nazwać
jej <i style="mso-bidi-font-style: normal;">guilty pleasure. </i>Jeśli szukacie
lektury z porządnie napisaną, rozsądną bohaterką i wciągającą historią,
która zapewni rozrywkę i odpoczynek, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Papierowa
księżniczka </i>będzie jak znalazł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: literatura obyczajowa,
romans, New Adult</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 368</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Maria Smulewska-Dziadosz</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Otwarte</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-68934184080971670812019-02-12T20:51:00.000+01:002019-02-12T21:10:18.283+01:00Książkowy stos #11<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kiedy patrzę na ten stosik dociera do
mnie, jak bardzo nie przypomina żadnego, który pojawił się na blogu do tej
pory. Tak mało fantastyki nie miałam chyba nigdy dotąd. </span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipihP3gq-9kDVveUVB0OI6xSM6gcSKM5RSuUgtX3LV22uBKODred8R6GdYam-lUNxyp4HDVXlJWHyai0LHHKN4pXA68qDAhR_2KsP4DQRPcJ3oUxEQkJJ6XpS4KAP9R7hRy2DWGWOcQqQ/s1600/IMG_20190204_102742-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1590" data-original-width="1600" height="636" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipihP3gq-9kDVveUVB0OI6xSM6gcSKM5RSuUgtX3LV22uBKODred8R6GdYam-lUNxyp4HDVXlJWHyai0LHHKN4pXA68qDAhR_2KsP4DQRPcJ3oUxEQkJJ6XpS4KAP9R7hRy2DWGWOcQqQ/s640/IMG_20190204_102742-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wszystkie inne gatunki przeważają tu
w stosunku 8:2. Najwyraźniej nie dałam rady tym razem znaleźć nic więcej, co
przekonałoby mnie, aby przeczytać w najbliższym czasie. Z resztą inne moje
wybory chyba wskazują na to, że muszę sobie poradzić z wieloma dziwnymi
rzeczami. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">1. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zastępy Anielskie: Bramy
Światłości</i> tom 3 — Maja Lidia Kossakowska</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu6EsDpeeFzhVsMLphnBl1RzZk79MqpopTbAK21ZZDkfDW_fAcOgW0zyznjOwvs0V1aDufSgBpXZ-MhZ7M-HcBxu-xpR7Fi7ihSZe92aRZ9fsrpIPKnvzgEdm4iV9e_7it0TZDITtdjUk/s1600/IMG_20190204_105006-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu6EsDpeeFzhVsMLphnBl1RzZk79MqpopTbAK21ZZDkfDW_fAcOgW0zyznjOwvs0V1aDufSgBpXZ-MhZ7M-HcBxu-xpR7Fi7ihSZe92aRZ9fsrpIPKnvzgEdm4iV9e_7it0TZDITtdjUk/s640/IMG_20190204_105006-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Poprzedni tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Bram Światłości </i>był dla mnie rozczarowaniem, o czym możecie
przeczytać<a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/09/bramy-swiatosci-tom-2-kossakowska-nie-w.html" target="_blank"> tutaj.</a> Mimo to nadal liczę na to, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zastępy Anielskie </i>mają jeszcze coś do zaoferowania. Ale może tym
razem nie będę oczekiwać niewiadomo czego. Tak na wszelki wypadek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">2. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mów własnym głosem. 50 lekcji
jak głosić swoją prawdę.</i> — Regina Brett</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6IMB26xxnYgsAtjuyMR4koJ6N5oiLbT7BmpTo21gLHZhOrzKWuG9tLOfRWMSOWaSpaI9FCuVOMKcVVwgcl76ziXo42gdtAtIUkFVLCAQ6zsvo41YBN-khiwx7UNtibZN6Ke0EKqxlPc8/s1600/IMG_20190204_105602-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6IMB26xxnYgsAtjuyMR4koJ6N5oiLbT7BmpTo21gLHZhOrzKWuG9tLOfRWMSOWaSpaI9FCuVOMKcVVwgcl76ziXo42gdtAtIUkFVLCAQ6zsvo41YBN-khiwx7UNtibZN6Ke0EKqxlPc8/s640/IMG_20190204_105602-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zawsze patrzyłam na poradniki z tej
serii jak na coś potencjalnie mało wartościowego. Nie, żebym je wcześniej
czytała czy w jakikolwiek sposób się nimi interesowała. Po prostu instynktownie
założyłam, że to nic bardziej godnego uwagi. Dlaczego więc sięgam tym razem po
jeden z nich? No cóż, to chyba jedyny, który rzucił mi się w oczy, który
dotykałby tak ściśle pewnego problemu, z jakim się zmagam. Nie mam wielkich
oczekiwań, po prostu możecie to uznać za oznakę mojej desperacji. Mam tylko
nadzieję, że to coś więcej, niż slogany o pewności siebie Briana Tracyego
z książki <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Potęga pewności siebie</i> i
suche dane Agnieszki Wróbel z poradnika <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Asertywność
na co dzień. </i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">3. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wysoko wrażliwi. Jak
funkcjonować w świecie, który nas przytłacza.</i> — Elaine N. Aron</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj42kg3QZNQOsASd2Bf9LXeqlA8562XKPg2RUhqd_qNlB8huVcbSk62nn9H96ZoIX-bl-uFIlg5NZ5gW2zBD1tfDHEavcDqd6cMlpkr3YAR2VsCdPoIWKeSsLwNKFMZPfsSGg4yKO7WbyQ/s1600/IMG_20190204_114216-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj42kg3QZNQOsASd2Bf9LXeqlA8562XKPg2RUhqd_qNlB8huVcbSk62nn9H96ZoIX-bl-uFIlg5NZ5gW2zBD1tfDHEavcDqd6cMlpkr3YAR2VsCdPoIWKeSsLwNKFMZPfsSGg4yKO7WbyQ/s640/IMG_20190204_114216-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wraca moje zainteresowanie
psychologią. O osobach wysoko wrażliwych dowiedziałam się przy okazji czytania
książki <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ciszej proszę</i>, ale tę,
mówiącą konkretnie o nich, odkryłam dopiero niedawno. Nie mam pewności, czy
jestem wysoko wrażliwa, mam jedynie co do siebie takie dość uzasadnione podejrzenia,
ale i tak temat mnie ciekawi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">4. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Seria królewska — Papierowa
księżniczka, Przeklęty książę</i> oraz <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pałac
kłamstw</i> — Erin Watt</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-rpb88ICSBpv4Bkov23QM6yn7Oxs6XC6LRBtScgBbWHvUcUi46GDrxPPvNNqytGbdhgOpcN9AmhQfjtbs0nPutHQt3h519olWYoLvU-U1OQcZaOjhbozNrbLs2idNFvGx8oXkJFPz5to/s1600/IMG_20190204_120119-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-rpb88ICSBpv4Bkov23QM6yn7Oxs6XC6LRBtScgBbWHvUcUi46GDrxPPvNNqytGbdhgOpcN9AmhQfjtbs0nPutHQt3h519olWYoLvU-U1OQcZaOjhbozNrbLs2idNFvGx8oXkJFPz5to/s640/IMG_20190204_120119-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span id="goog_196303750"></span><span id="goog_196303751"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Te książki pożyczyła mi przyjaciółka
(dziękuję, Alu!). Trochę oszukuję, bo skończyłam już pierwsze dwa tomy i
niedługo dobrnę też do końca trzeciego. Na opinię zapraszam już wkrótce!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">5. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostatni jednorożec</i> — Peter
S. Beagle</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYD6wFAHfbZKeZHWJPSNgHmyQsJ96pFZp_7lKLpVG1u4fLIYGttSu5wzpLwfEevTjdctnqcPWNyAyNGBT2SIx7-_Jo1_kFrbM9sKllE2SWRqBTuY4L8lLLJNxhpfbEbTl1zt2i6LBx6Q/s1600/IMG_20190204_131014-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYD6wFAHfbZKeZHWJPSNgHmyQsJ96pFZp_7lKLpVG1u4fLIYGttSu5wzpLwfEevTjdctnqcPWNyAyNGBT2SIx7-_Jo1_kFrbM9sKllE2SWRqBTuY4L8lLLJNxhpfbEbTl1zt2i6LBx6Q/s640/IMG_20190204_131014-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">O recenzję tej książki prosiła mnie
jedna osoba, zatem proszę bardzo: spełniam życzenie. Nie ukrywam, sama jestem
jej ogromnie ciekawa. Piękne wydanie tylko zachęca do lektury. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">6. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pocieszki</i> — Katarzyna
Grochola</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORZLV3Yb1zI12cuRgOEcKuN3baB6CFuX6r4K7SbA7vyvH7C5P54H0cBEcmk7XgDLMBDM8THsOsuUi_zhIyUXCtrJxzIhErU5Y0Gux-esU5HNCXLVKZO_qZFZvbN8KhyphenhyphenxiJy3B47Xx8Po/s1600/IMG_20190204_131526-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORZLV3Yb1zI12cuRgOEcKuN3baB6CFuX6r4K7SbA7vyvH7C5P54H0cBEcmk7XgDLMBDM8THsOsuUi_zhIyUXCtrJxzIhErU5Y0Gux-esU5HNCXLVKZO_qZFZvbN8KhyphenhyphenxiJy3B47Xx8Po/s640/IMG_20190204_131526-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ha! Tego się nie spodziewaliście, co?
Ja też nie. Kupiłam tę książkę mamie na gwiazdkę i w ten sposób
wpadła w moje ręce — przecież to nowa książka w domu i jak niby mam ją
zignorować? Nigdy dotąd nie czytałam Grocholi. No coż, nie to pokolenie. Sięgam
po nią z czystej ciekawości. W końcu to na tyle poczytna i utrzymująca się
od dawna na rynku autorka, że po prostu wypada ją znać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">7. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">O pisaniu na chłodno</i> —
Remigiusz Mróz</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZDR5HMEF9HbUHrM8-rqpiDm1Njk2wdqZ-v45FjJnPWtJJ1iTwOpQ66glccEQz5AebifFZ2s_ft6LkTJO83_a7kwjG_A44_yBtLzADnRu3pN9hItf2azLBV2n26HI8CHTOHSctOdpNKxA/s1600/IMG_20190204_132152-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZDR5HMEF9HbUHrM8-rqpiDm1Njk2wdqZ-v45FjJnPWtJJ1iTwOpQ66glccEQz5AebifFZ2s_ft6LkTJO83_a7kwjG_A44_yBtLzADnRu3pN9hItf2azLBV2n26HI8CHTOHSctOdpNKxA/s640/IMG_20190204_132152-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ja to po prostu zawsze zaczynam
zapoznawać się z twórczością popularnych autorów od książek, które są dla nich jak
najmniej charakterystyczne, co? Tak więc zamiast przeczytać od pana Mroza jakiś
kryminał, sięgam po książkę o pisaniu. Fakt, może byłoby lepiej, gdybym
przedtem przeczytała jakąś jego powieść, bo miałabym przynajmniej przełożenie
na to, o czym mówi w tej i czy w ogóle chcę słuchać rad tego pisarza. Z
drugiej nie każdy autor przecież wybija się na rynku tak jak on, więc może
warto zobaczyć, co ma do powiedzenia. Ważna byłaby też dla mnie kwestia
polskiego rynku wydawniczego i mam nadzieję, że Mróz ją porusza. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">8. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Godzina wychowawcza. Rozmowy o
polskiej szkole.</i> — Aleksandra Szyłło</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRsGnY-8TW3zbF2Ei711xyUnZtlHt5tCPVZ4qmhH6ZiHX5RmPG015FIR4nD0hFHvNoraocBV6LwLsyzoZUXBek6cKhMnEAOzSforDu-ZGGJMzghqwesEugCHS7yZY7SuysIuEvsDtoVAU/s1600/IMG_20190204_132844-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1260" data-original-width="1600" height="502" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRsGnY-8TW3zbF2Ei711xyUnZtlHt5tCPVZ4qmhH6ZiHX5RmPG015FIR4nD0hFHvNoraocBV6LwLsyzoZUXBek6cKhMnEAOzSforDu-ZGGJMzghqwesEugCHS7yZY7SuysIuEvsDtoVAU/s640/IMG_20190204_132844-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">O tej książce już jakiś czas temu
dowiedziałam się na blogu Marty, <a href="http://w-sercu-ksiazki.blogspot.com/" target="_blank">W sercu książki</a>, i od razu mnie
zainteresowała. Może etap państwowej edukacji mam już za sobą (dzięki Bogu),
ale jej kondycja i to, jak możemy ją poprawić, wciąż jest dla mnie ważnym
tematem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Poza tym</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Obejrzałam ostatnio popularny film
animowany <i style="mso-bidi-font-style: normal;">W głowie się nie mieści </i>i
chociaż premiera odbyła się już jakiś czas temu, to i tak animacja wywarła na
mnie takie wrażenie, że muszę dorzucić swoje dwa grosze. Kilka miesięcy temu
trafiłam na końcówkę na Polsacie i bardzo mnie zaintrygowała. W końcu
obejrzałam całą i… ach, czekajcie na artykuł! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Widzicie w tym stosiku coś dla
siebie? Czytaliście którąś z tych książek, a może chcielibyście?</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-2048708248975615002019-02-08T16:36:00.000+01:002019-02-08T20:15:49.386+01:00„Księgi skór: Tusz”. Książka z potencjałem — czy wykorzystanym?<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tak zwane dystopie młodzieżowe po
sukcesie jaki odniosły „Igrzyska Śmierci”, jeszcze nie tak dawno temu
wypełniały w księgarniach półki z nowościami.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Chociaż teraz już w modzie obowiązującej wśród nastoletnich
czytelniczek są innego typu powieści, na przykład podobne do „Dworu Cierni i
Róż”, Alice Broadway w 2017 roku zadebiutowała książką „Tusz”, osadzoną
bardziej w dystopijnej konwencji. </span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmii_ubtOHrzh3oqCGePfuxQcLJk-2P3t9D7fPp8egX6fO9FWckn5e86HgSazKfXnNHBIMD2fiwQYDz_ojwOQ0SKki7l0pe0aPmr-QSXGVPPlgBvamd6yWXNWRVqdJO5DUo8LZFcV9FUQ/s1600/IMG_20181102_155520-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmii_ubtOHrzh3oqCGePfuxQcLJk-2P3t9D7fPp8egX6fO9FWckn5e86HgSazKfXnNHBIMD2fiwQYDz_ojwOQ0SKki7l0pe0aPmr-QSXGVPPlgBvamd6yWXNWRVqdJO5DUo8LZFcV9FUQ/s640/IMG_20181102_155520-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszy tom „Ksiąg skór” nie w
każdym aspekcie jednak przypomina młodzieżową dystopię. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Leora Flint żyje w świecie, w którym
ludzie utrwalają ważne wydarzenia ze swojego życia za pomocą tatuaży. Każdy
sukces jak i porażka, dobre uczynki i zbrodnie, zdobią ich ciała, układając się
w historię, która rozwija się stopniowo, aż do ich śmierci. Kiedy ojciec
głównej bohaterki dokonuje żywota, ta jest przekonana, że historia wypisana na
jego skórze świadczy o tym, jak wspaniałym był człowiekiem i że księga z niej
wykonana powinna zostać zachowana, by nie został zapomniany. Okazuje się
jednak, że ktoś usunął skrawek z ważną informacją na jego temat. Leora
postanawia dowiedzieć się dlaczego to zrobiono i kim jej ojciec był w
rzeczywistości. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż powieści Alice Broadway
najbliżej do fantastyki socjologicznej (czyli bardziej po polsku: antyutopii lub
dystopii), znajdziemy w niej też elementy <i style="mso-bidi-font-style: normal;">urban
fantasy</i>. Podoba mi się to połączenie, ponieważ wydaje się nietypowe i
okazało się udane. Uniwersum nie jest jednak futurystyczną wizją taką jak <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Igrzyska Śmierci</i> lub <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Niezgodna</i>. Nic nie wskazuje na to, aby pod
względem technologicznym różniło się w znaczący sposób od naszej
teraźniejszości. Społeczeństwo, w którym żyje Leora, nie przypomina też tego
znanego nam z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Roku 1984 </i>lub z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nowego Wspaniałego Świata</i>, jeśli chodzi
o jego opresyjność czy stopień sprawowanej nad nim kontroli. To raczej niemal
ślepa wiara w ideologię tatuowania się, przystępowanie jego członków do
„spowiedzi” z udziałem wykrywacza kłamstw co jakiś czas, decydowanie o tym, czy
zmarły zasłużył na zapamiętanie (czyli zbawienie) lub zapomnienie (odpowiednik
potępienia) przez sąd, a także puenta sprowadzająca się do wadliwości takiego
systemu, kwalifikują książkę jako powieść dystopijną. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">W każdym razie uniwersum nie jest oklepane.</b> Autorka naprawdę
wykazała się dużą wyobraźnią, jedynie inspirując się innymi utworami,
a nie ślepo od nich kopiując. To, że kultura zamieszkujących go ludzi
wydaje się wiarygodna (dość łatwo wyobrazić sobie, że kiedyś np. nasza mogła
rozwinąć się w ten sposób), działa jeszcze bardziej na korzyść. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zastanawiający jest fakt, że w
książce znalazło się kilka historii, z którymi zapoznaje się Leora i są to
bardziej lub mniej ściśle streszczone baśnie i mity, które sami sobie przecież
opowiadamy (np. baśń o Śpiącej Królewnie lub mit o Puszce Pandory). Może to
sugerować, że chociaż na pierwszy rzut oka nic na to nie wskazuje, uniwersum
stworzone przez Alice Broadway jest kolejną wariacją na temat świata zupełnie
przeobrażonego po apokalipsie. Może to też być po prostu alternatywna
rzeczywistość. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyi6UkVcikr8PaYTsyydL1l8VRbJMRTqyb3xFSbwP67Ysp05eScQxRA1mKKHUCoYb1VT2QsmX3XgedgUB3v89qUVkpi2dYkf5PlByPOIojXaDyrIX3q0k78C-M8dLPIBBjARDcmC_sga8/s1600/IMG_20190208_151340-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyi6UkVcikr8PaYTsyydL1l8VRbJMRTqyb3xFSbwP67Ysp05eScQxRA1mKKHUCoYb1VT2QsmX3XgedgUB3v89qUVkpi2dYkf5PlByPOIojXaDyrIX3q0k78C-M8dLPIBBjARDcmC_sga8/s640/IMG_20190208_151340-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Leora nie należy do bohaterek, które
od początku dostrzegają wadliwość systemu i z nim walczą. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tusz </i>nie porusza prawie wcale
wątku rewolucji, co nie oznacza jednak, że manipulacja opinią publiczną i
niedoskonałość systemu nie zostały uwypuklone. </b>Naznaczeni prowadzą przecież
w miarę normalne, godne życie i nie są jakoś szczególnie uciskani. Tak samo
Leora to zwyczajna nastolatka, mająca raczej przeciętne problemy, dopóki akcja
książki nie nabiera tempa. Fabuła, mimo tego jak to często wygląda w podobnych
powieściach, nie opiera się na jej buncie i walce ze złą władzą. Bohaterka uczy
się raczej, że mimo tego, co słyszy na co dzień, rzeczywistość nie jest
czarnobiała, a ludzie jednoznacznie dobrzy lub źli. Broadway posuwa się nawet
dalej: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">według przesłania, które zawarła
na kartach książki, świat nie jest nawet szary; to miejsce pełne barw i
odcieni, każdy człowiek jest niepowtarzalny, a na decyzje, które
podejmuje, wpływa zbyt dużo czynników, by spłycać zarówno je, jak i jego
osobę do prostych kategorii. </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mam bardzo mieszane uczucia w
stosunku do Leory. Podoba mi się to, że autorka postawiła ją przed ogromnym
dylematem moralnym i potrafiła tak poprowadzić jej postać, aby ta, mimo dość
przeciętnej osobowości, nie była przewidywalna. Z drugiej strony, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Leora w chwili próby prezentuje się od jak
najgorszej strony. </b>Dobrze zgrywa się to z innym przesłaniem, które można
odczytać w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tuszu </i>głoszącym, że każdy
popełnia błędy i każdy zasługuje na drugą szansę i odkupienie. Problem w tym,
że to, iż Leora grubo się myli, jest zbyt oczywiste i zamiast zrozumienia,
głupota postaci wzbudza po prostu pogardę. Za podjętą przez nią decyzję miałam
wielką ochotę ją spoliczkować, ponieważ nie oszukujmy się — właściwe wyjście
jest nawet dla czytelnika jasne, z resztą dostrzegają je też wszystkie protagoniczne
postacie poza nią. Leory nie da się w żaden sposób usprawiedliwić. Co gorsza
później, gdy docierają do niej te same przesłania, co do czytelnika, nie
wykazuje nawet grama skruchy. Przez to też wydaje się dość drewnianą postacią. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLibrqmzaH_6_3pTtcxGHMo4AAkzPoqletlDq-qyOyZcwQezNUGhhqEvlJj1FsFUyoBvoNarq1A9vCVOo6UpJBkUdhrhrARDg_a30ATYL3rE5QTVQ1tsxjEzsy3LWokvkTvoT2TX7wwsg/s1600/IMG_20190208_151444-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLibrqmzaH_6_3pTtcxGHMo4AAkzPoqletlDq-qyOyZcwQezNUGhhqEvlJj1FsFUyoBvoNarq1A9vCVOo6UpJBkUdhrhrARDg_a30ATYL3rE5QTVQ1tsxjEzsy3LWokvkTvoT2TX7wwsg/s640/IMG_20190208_151444-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż Alice Broadway wykazała się wielką wyobraźnią tworząc uniwersum,
niestety z wykreowaniem fabuły nie poszło tak dobrze.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Jest ona osadzona na pewnej intrydze
i jej pierwszą połowę udało mi się odgadnąć już na… pięćdziesiątej stronie.
Dlatego też dwie trzecie powieści okazały się zupełnie przewidywalne. Aż dziw,
że Leora nie dostrzega prostych powiązań i nie potrafi skojarzyć ze sobą
niektórych faktów, które zdają się wprost krzyczeć „stało się TO”. No, na
detektywa to się ona nie nadaje. Na szczęście ostatnia partia powieści ratuje
jak dotąd przewidywalną fabułę bardzo ciekawym zwrotem akcji. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Momentami brakowało również napięcia.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Mentor Leory (bardzo lubię Obela), powinien zdecydowanie
dać bardziej popalić swojej wychowance, jednak autorka w ogóle nie wykorzystała
potencjału, jaki ta postać mogłaby wnieść do fabuły. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety muszę przyczepić się też do warsztatu literackiego Broadway. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie powala. W opisie wydarzeń
znajdziemy zbyt dużo „skrótowców” typowych bardziej dla fanficków niż powieści
wydawanych przez poważne wydawnictwa. Chodzi mi o opisy wydarzeń sprowadzane do
np. czegoś w stylu „Obudziłam się, zjadłam śniadanie, słońce pięknie świeciło,
wyszłam do szkoły”. Pojawiają się nagminnie. Poza tym sam styl nie jest jakiś
wybitny i jakoś mam przeczucie, że to nie wina tłumacza. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Książka kończy się tak interesująco,
że z ciekawością sięgnę po <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Iskrę</i>,
czyli następny tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ksiąg skór. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tusz </b></i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">to w sumie nie taki zły debiut, ale zdecydowanie nie jest to też najlepsza
powieść młodzieżowa, jaką czytałam. </b>Jak dla mnie zasłużyła na cztery z
minusem. Szkoda, bo porusza dość ważkie problemy, takie jak tożsamość, śmierć i moralność i można było na ten temat powiedzieć odrobinę więcej. Może okazać się interesująca zwłaszcza dla młodszych nastolatek dzięki
prostocie, z jaką została napisana (jest to prostota odpowiednia dla nich, ale
zbyt duża dla starszych czytelników) i aż nadto czytelnemu przesłaniu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantastyka, dystopia,
urban fantasy</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 378</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Sylwia Chojnacka</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Czwarta Strona</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i></div>
Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-85630642829592578112019-02-02T12:53:00.000+01:002019-02-02T12:53:34.178+01:00Lepiej zapobiegać. „Piersi. Poradnik dla każdej kobiety”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Choroby nowotworowe to powszechny
problem i nie trzeba tego faktu nikomu tłumaczyć. Chyba każdy z nas zna kogoś,
kto chorował na raka. Chociaż zbiera on przerażające żniwo okazuje się, że w
dużym stopniu możemy mu zapobiegać.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeiB83NAQvZeYDFCMD9Pr4WnnGWj3t2IbkiWw2DpndO9GsYsYx1q1-mmFL3i883sDsEA2tccuNbhOCtdWjMOQyMBqnpvtJFb7cl50SNQhtheRUHVNWkc-MDSgVAo_CX5rZP0HqnrGOMXU/s1600/IMG_20181102_162532-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeiB83NAQvZeYDFCMD9Pr4WnnGWj3t2IbkiWw2DpndO9GsYsYx1q1-mmFL3i883sDsEA2tccuNbhOCtdWjMOQyMBqnpvtJFb7cl50SNQhtheRUHVNWkc-MDSgVAo_CX5rZP0HqnrGOMXU/s640/IMG_20181102_162532-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dr Kristi Funk, amerykańska lekarka i
autorka książki <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Piersi. Poradnik dla
każdej kobiety. </i>w swojej publikacji skupia się na problemie raka
piersi. Jej celem jest jak najdokładniejsze poinformowanie czytelniczek o tym,
skąd bierze się ten nowotwór i jak można zminimalizować ryzyko pojawienia się
go. Tłumaczy też, jak w razie zachorowania dobierać sposoby leczenia i jak dbać
o siebie, gdy rak zostanie pokonany.</span></div>
<a name='more'></a> <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Poradnik okazał się naprawdę wyczerpujący.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Autorka jasno i konkretnie wymienia
czynniki, które mogą przyczynić się do rozwinięcia się nowotworu piersi i ze
szczegółami opisuje, jak można je wyeliminować. Tłumaczy, jakie nawyki, leki i
pożywienie mogą w tym pomóc. Szeroko rozpisuje się również o tym, co sprzyja
powstawaniu opisywanej choroby, pozwalając czytelniczce samej dojść do tego,
jak bardzo jest narażona przez swoje codzienne przyzwyczajenia i inne czynniki
zewnętrzne. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Co równie istotne, rozprawia
się również z popularnymi mitami na temat raka piersi</b>, powiązanymi na
przykład z predyspozycjami genetycznymi, wpływem promieniowania wytwarzanego
przez telefony komórkowe lub mikrofale itp. Muszę przyznać, że rozdźwięk między
obiegowymi opiniami a rzeczywistymi przyczynami raka okazał się dla mnie duży i
zaskakujący. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kristi Funk opisuje kancerogenezę
szczegółowo i w miarę przystępnie. Dzięki temu łatwo zrozumieć na czym opiera
się, wymieniając sposoby zapobiegania i walki z rakiem piersi. Wszystko układa
się w logiczną całość, nawet dla takiego laika jak ja. Mam jednak kilka
wątpliwości dotyczących zaprezentowanych sposobów na zmniejszanie ryzyka
zapadnięcia na chorobę, a konkretnie chodzi mi o część dotyczącą jedzenia.
Autorka tłumaczy, że najlepszą ochronę przed rakiem piersi stanowi dieta <i style="mso-bidi-font-style: normal;">stricte </i>wegańska. W porządku, nie jestem
lekarzem i nie zamierzam podważać tej tezy. Zabrakło mi jednak konkretnych
porad dotyczących tego, jak takową dietę wprowadzić w życie. Przecież jest to
restrykcyjny sposób odżywiania się, wymagający pewnego zaangażowania, wiedzy i
dużej zmiany nawyków. Gdybym podążając za jej radami rzeczywiście chciała
zostać weganką, potrzebowałabym co najmniej osobnego poradnika na temat
wprowadzania takiego menu i przepisów. W ogóle wydaje mi się, że musiałabym
najpierw skonsultować swoją decyzję z dietetykiem, który biorąc pod uwagę moje
indywidualne potrzeby byłby w stanie stwierdzić, czy to rzeczywiście dobry
pomysł i ewentualnie zaproponować mi coś lepiej dopasowanego do mojego stanu
zdrowia i innych parametrów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jasne, poradnik Kristi Funk nie ma
być książką kucharską ani podręcznikiem dla „początkujących” wegan, mimo to <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">kila prostych przepisów mogłoby pomóc
postawić pierwsze kroki albo chociaż wprowadzić do swojej diety więcej zdrowego
jedzenia.</b> Dzieli się z nami tylko jednym przepisem, mianowicie na koktajl
antyoksydacyjny. Fajnie, jednak zwróćmy uwagę na to, że zawiera on bardzo dużo
składników, których nie dostanę w zwykłej Biedronce, z resztą z nazwami wielu z
nich zetknęłam się po raz pierwszy. Mieszkając na prowincji, musiałabym
regularnie zaopatrzać się w większym mieście, wiedzieć, gdzie w ogóle
czegoś takiego szukać albo zamawiać przez Internet. To z oczywistych względów
duże utrudnienie życia. Podejrzewam z resztą, że gdybym chciała codziennie
robić taki koktajl, szybko poszłabym z torbami, bo <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wielu przypadkach to nie są tanie produkty, a
jest ich sporo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wydaje mi się też, że pani doktor
jest delikatnie stronnicza, jeśli chodzi o weganizm. Dużo pisze o tym, że mięso
samo w sobie może powodować raka piersi, a poza tym zwierzęta są karmione paszą
z antybiotykami, sztucznie przyspiesza się też ich wzrost, przez co finalnie na
nasze talerze trafia produkt szkodzący zdrowiu. Jednak nie jest żadną
tajemnicą, że to samo robi się z warzywami i owocami. Są przecież spryskiwane
różnymi chemikaliami; robi się wszystko aby były jak największe i jak
najdorodniejsze, ale sztucznymi sposobami. Tymczasem autorka kwituje ten problem
stwierdzeniem, że i tak korzyści są większe niż ryzyko, a najlepiej po prostu
przerzucić się na produkty ekologiczne (drogie jak cholera). Nie czuję się
jednak kompetentna, by z tym polemizować. To tylko drobne wątpliwości, które
każą mi porównać informacje z tej książki z innymi źródłami. Z pewnością
przecież lepiej jeść jakieś owoce i warzywa niż żadne.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJpRsWtHdiTp7HHou5KHAjzZytQgUXQhwiUpGz0G0bVfiWw3mGwWln2R0RuFy9Xy3oBTFlQ90p0ttfT0cOAmEzjcGbkmK1-sxL6_vwHMfyKv-uI1tpWhYu840iKxuGiX9cum-VBSixKrI/s1600/IMG_20190202_121914-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJpRsWtHdiTp7HHou5KHAjzZytQgUXQhwiUpGz0G0bVfiWw3mGwWln2R0RuFy9Xy3oBTFlQ90p0ttfT0cOAmEzjcGbkmK1-sxL6_vwHMfyKv-uI1tpWhYu840iKxuGiX9cum-VBSixKrI/s640/IMG_20190202_121914-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Innym aspektem, który wzbudził we
mnie delikatne wątpliwości, jest podawanie bardzo sprecyzowanych ilości co do
składników odżywczych i leków, które mają nas chronić przed rakiem piersi.
Wydaje mi się po prostu, że skoro każdy z nas ma inne warunki fizyczne, np.
wagę, wiek lub rodzaj wykonywanej na co dzień pracy, to wszystkie ilości
powinny być ustalone indywidualnie (znów kłania się lekarz i dietetyk). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Poza tym, jak miałabym cos odmierzyć w mikrogramach? Czy zwykła waga
kuchenna na to pozwala? Na pewno istnieje jakiś sposób, ale znów muszę sięgać
do innych źródeł. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dalsza część poradnika, mówiąca o
rozpoznawaniu, leczeniu i życiu po wygraniu z rakiem, nie wzbudza większych
obiekcji. Co prawda Kristi Funk stosuje bardzo dużo trudnych, specjalistycznych
nazw, przez co niektóre fragmenty czyta się ciężko i trzeba się bardzo skupić,
aby nadążać za wywodem, jednak podejrzewam, że bierze się to z braku prostszych
określeń. Autorka i tak pisze dosyć przystępnie, na tak zwany „chłopski rozum”.
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cenne okazują się zwłaszcza rozdziały
mówiące o tym, jak dopasować metodę leczenia do naszej indywidualnej sytuacji.</b>
Do tej pory sądziłam, że niektóre popularne zabiegi, takie jak przyjmowanie
chemii, to w przypadku chorób nowotworowych absolutna konieczność. Tymczasem
okazuje się, że nie każdego raka piersi warto leczyć w ten sposób. Ciekawe, że
autorka radzi decydować się na daną metodę leczenia biorąc pod uwagę nasze
życiowe plany, na przykład to, czy chcemy mieć dziecko, czy przeszkadzałoby nam
nieposiadanie jednej piersi itd. Wzbudza to nadzieję i przypuszczam, że
pomogłoby przyjąć odpowiednie nastawienie w razie, nie daj Boże, niepożądanej
diagnozy. Z resztą podbudowuje już sam przytaczany w książce fakt, że jednak
większości pacjentek udaje się pokonać raka piersi. Przecież do tej pory
sądziłam, że jak nowotwór, to właściwie pozamiatane, bo większość chorych ludzi
i tak umiera. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Muszę pochwalić polską redakcję za to, że w przypisach konfrontuje informacje
podane przez Funk z nadwiślańską rzeczywistością</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, ponieważ niektóre statystki bardzo
różnią się w Stanach Zjednoczonych i w Polsce. Poza tym w naszym kraju
niedostępne są pewne formy leczenia, na co również zwrócono uwagę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo tego, że w rozdziałach o żywieniu pewne informacje wzbudziły moje
lekkie wątpliwości, to poradnik ogólnie uważam za wart przeczytania.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Czuję się naprawdę dobrze
poinformowana, jeśli chodzi o to, co powinnam wiedzieć na temat raka piersi. To
porządnie napisane kompendium wiedzy, a w dodatku wystarczająco przystępnie.
Udało mi się w czasie lektury zapamiętać wiele istotnych informacji i patrząc
na produkty w sklepie spożywczym byłabym w stanie z dużą dokładnością wybrać
takie, które najlepiej chronią przed zachorowaniem. Wiem też, jakie codzienne
nawyki powinnam wdrożyć i nie muszę specjalnie zaglądać do książki (no chyba,
że naprawdę chciałabym walczyć z ryzykiem na absolutnie każdy możliwy sposób). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zauważmy, że edukacja na temat raka,
również raka piersi, stoi na niskim poziomie, nawet mimo wysokiego stopnia
zachorowalności. W szkole poruszaliśmy ten temat tylko po łebkach, ograniczając
się do samobadania piersi, z resztą powtarzano nam niektóre niezgodne z prawdą
stereotypy. A przecież jest tyle innych niuansów, o których należałoby mieć
świadomość. Dlatego ta książka wydaje mi się cennym źródłem wiedzy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: poradnik, zdrowie<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 452<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Agnieszka Sobolewska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 44,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Otwarte<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-86548040767564573682019-01-27T13:06:00.000+01:002019-01-27T13:06:52.651+01:00„Wszystkie kwiaty Alice Hart”. Piękna na zewnątrz, banalna w środku. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">„Wszystkie kwiaty Alice Hart” to
debiut Holly Ringland. Piękne wydanie z pewnością przyciąga wzrok i sugeruje
lekturę wypełnioną niezwykłym klimatem. Czy jednak jest to coś więcej niż
śliczna okładka?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSzQAORYLw79MVAIYWxM-ygYYIFh_y-i0g3X77f6mq2DdYLPjKnJEi_SyhwOehjKBqsf_Je9SFwf1LHrORUrmOzO7wwDtu3fnwOkfS9iWSQDKvZIpmNr4TvD7KP3dNGgWP7NxJ1XSejx8/s1600/IMG_20190127_121635-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSzQAORYLw79MVAIYWxM-ygYYIFh_y-i0g3X77f6mq2DdYLPjKnJEi_SyhwOehjKBqsf_Je9SFwf1LHrORUrmOzO7wwDtu3fnwOkfS9iWSQDKvZIpmNr4TvD7KP3dNGgWP7NxJ1XSejx8/s640/IMG_20190127_121635-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Cudowna estetyka, zarówno ta
graficzna jak i językowa oraz urokliwa otoczka egzotycznej natury, skrywają
niestety niewymyślną, konwencjonalną, chociaż przyjemną w czytaniu treść.</span></div>
<a name='more'></a> <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dziewięcioletnia Alice dorasta na
australijskim odludziu, w dużej mierze odcięta od świata zewnętrznego i w
dodatku w rodzinie dysfunkcyjnej — jej ojciec jest człowiekiem agresywnym,
wyładowującym swoje emocje na córce i żonie. Próbuje on też całkowicie
kontrolować ich życie. Pewnego dnia jednak Alice traci oboje rodziców i psa. Przygarnia
ją jej babcia, której wcześniej nie miała okazji poznać i zabiera do swojego
domu, gdzie wraz z kobietami mającymi za sobą trudne przejścia, hoduje
kwiaty. Alice dorasta, ucząc się od nich hodowli i języka kwiatów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wszystkie kwiaty Alice Hart </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to nie fantastyka ani powieść dla nastolatek. Bohaterka nie
trafia do w jakiś sposób innego świata, gdzie może odnaleźć siebie i uleczyć
rany w towarzystwie życzliwych, tak samo doświadczonych, ale starszych kobiet,
chociaż wnioskując po opisie z tyłu okładki sądziłam, że tak właśnie
będzie. Okazuje się jednak, że farma June to miejsce takie, jak każde inne. Tutaj
też ludzie zmagają się z problemami i bywa, że przez całe życie nie potrafią
dojść do siebie po zdradzie lub stracie. Czy stanie się dla Alice nowym domem
w sensie duchowym? Tego sami musicie dowiedzieć się z lektury. Powiem
tylko tyle, że przynajmniej pod tym względem wszystko wygląda dosyć
realistycznie. Autorka nie wybiera przesłodzonych i przewidywalnych wariantów
fabularnych, a przynajmniej jeśli chodzi o ten jeden aspekt utworu. Niestety
nie we wszystkich to wyszło tak dobrze, ale po kolei. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Historia Alice Hart, mimo obiecującego początku, jest w gruncie rzeczy
bardzo typowa.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> To
nic szczególnie wymyślnego ani pozostającego w pamięci na dłużej. Po
zakończeniu lektury łatwo odstawić ją na półkę (gdzie z pewnością pięknie
będzie się prezentować) i o niej zapomnieć. Jest to bowiem szablonowa opowieść
o kobiecie, która doświadczyła przemocy domowej, nie tylko na jednym etapie
swojego życia. Trzeba jednak Holly Ringland oddać to, że jest utalentowaną
gawędziarką<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">. Książka okazała się wciągająca.</b>
Czyta się ją lekko i przyjemnie, pomimo dość ciężkiej myśli przewodniej.
Sama fabuła, chociaż nie powala oryginalnością, ma jednak solidną konstrukcję,
do której trudno jakoś się przyczepić. Gdyby jeszcze nie wkradł się do niej
paskudny banał, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wszystkie kwiaty Alice
Hart </i>mogłyby być naprawdę porządną, dojrzałą powieścią. Zaraz wyjaśnię, na
czym on polega. Muszę też dodać, że przebieg wydarzeń z ostatniej partii powieści
nie był w żaden sposób zaskakujący. Przewidziałam chyba wszystko, co stało się
na końcu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggDOj814tCDrqb4xX1-ACRh8VD_X9QMwDerRVzX4L7PNltgXJx50xSOqmrvQ1Sksd47f5GVvzS3mpbmlYupoUSZgEliZDrK-gbAVw-VIMudWbYW_2KY110nFSm3egoVnX0hwFrs9402S0/s1600/IMG_20190127_121108-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggDOj814tCDrqb4xX1-ACRh8VD_X9QMwDerRVzX4L7PNltgXJx50xSOqmrvQ1Sksd47f5GVvzS3mpbmlYupoUSZgEliZDrK-gbAVw-VIMudWbYW_2KY110nFSm3egoVnX0hwFrs9402S0/s640/IMG_20190127_121108-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Książka jest oklepana na kilku poziomach.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Chodzi mi nie tylko o przewidywalne
zakończenie. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wszystkie kwiaty Alice Hart </i>opowiadają
o przemocy, zwłaszcza domowej i dotykającej kobiet. Figury osób dopuszczających
się jej są wręcz podręcznikowe i sprowadzone do tego jednego swojego przymiotu.
Jeśli wyguglujecie sobie „cechy osoby toksycznej” albo „po czym rozpoznać
psychopatę”, to znajdziecie dokładnie to, czym charakteryzują się agresywni
mężczyźni z książki Ringland. Zachowują się właśnie tak, jak możemy przeczytać
w każdym artykule o przemocy i w książkach psychologicznych i stosują zawsze te
same sposoby manipulacji ofiarą. Niestety, nie ma w nich nic ponad to. Zarówno
oni, jak i przedstawiane sytuacje są właściwie oparte na stereotypie i
scenariuszu, który możemy od czasu do czasu znaleźć w każdej kolorowej gazecie
dla pań czy przytaczanym w programach śniadaniowych. Z jednej strony nie do
końca to takie złe. Jeśli tę powieść przeczyta kobieta, która znajduje się w
podobnej sytuacji, ale nie ma świadomości, że w jej domu czy związku dzieje się
coś patologicznego, być może ta opowieść mogłaby otworzyć jej oczy, albo
chociaż w tym pomóc. Jeśli jednak książkę przeczyta osoba świadoma istnienia
problemów, o jakich mówi, nie znajdzie w niej nic ciekawego. Holly Ringland
naprawdę nie odkrywa Ameryki, nie mówi o przemocy nic nowego, nie rzuca na
zagadnienie innego światła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Łatwo więc domyślić się przesłania:
to nie ofiara jest winna przemocy, a o tej należy mówić głośno. Bardzo pięknie
i zbożnie, nie mogę zaprzeczyć. Ale słyszałam to już milion razy.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mam również kilka zarzutów do postaci, a zwłaszcza do głównej bohaterki,
Alice. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mój
największy problem z nią polega na tym, że inteligencją to ona nie grzeszy.
Jeśli działa, to zawsze pod wpływem silnych, emocjonalnych bodźców. Ani razu
nie zauważyłam, żeby zatrzymała się i coś przemyślała albo chociaż
zaplanowała w perspektywie dalszej niż godzina. Żyje totalnie bezrefleksyjnie,
nie bierze pod uwagę konsekwencji swojego postępowania przed ani po fakcie.
Sprawia wrażenie, że podchodzi dosłownie do wszystkiego z myślą „jakoś to
będzie”. Brak jej empatii a co gorsza, inicjatywy; płynie z prądem, jej
życie uwarunkowane jest tym, jak ktoś nią pokieruje, na jaki dziwny pomysł
wpadnie, gdy akurat nie panuje nad sobą albo czystym przypadkiem. Sama
praktycznie nie ma nad niczym kontroli. To, że to taka wiecznie skrzywdzona i
zagubiona ofiara losu, wcale nie poprawia jej sytuacji. Najgorsze jest jednak
to, że na końcu sprawia wrażenie, jakby niczego się nie nauczyła a nawet nie
rozumiała, co właściwie ją spotkało i dlaczego. Wszystko dzieje się obok niej i
to nie ona doprowadza do tego, jak historia się kończy. Los ją rzuca z miejsca
w miejsce; czasem ma szczęście, a czasem pecha. Nie wiem jak wy, ale ja mam
alergię na takich bohaterów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jej babcia June, wcale nie jest
lepsza. Właściwie można powiedzieć o niej to samo, co o Alice, chociaż wydaje
się bardziej zdecydowana. Warto jednak zwrócić uwagę na relację łączącą obie
bohaterki, która jest trudna. Podobnie jak w przypadku farmy, która nie okazuje
się tak do końca spokojną przystanią, June nie będzie niezastąpioną mentorką,
która doskonale rozumie swoją podopieczną i zawsze służy jej oparciem. Ma ona
bowiem masę problemów sama ze sobą, co przekłada się na to, jak wychowuje
Alice. Za tym, jak trudno dogadać się babci i wnuczce, stoi co prawda ogromna
głupota emocjonalna ich obu, ale mimo wszystko komplikacje dodają opowieści
troszkę realizmu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Najlepszą częścią książki Ringland jest klimat.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Cały wątek języka kwiatów wydaje mi
się ekscytujący i dodaje on całości swoistego uroku. Każdy rozdział
zatytułowany został nazwą kwiatu, która z kolei w jakiś sposób nawiązuje do
tego, o czym w nim przeczytamy. Nie zapominajmy też o tym, że wszystko osadzone
zostało w świecie australijskiej przyrody, którą ja osobiście naprawdę
uwielbiam. Nabrałam jeszcze większej ochoty, aby odwiedzić ten kraj. Temu
wszystkiemu służy również piękny styl (brawo dla tłumaczki). Niekiedy miałam
też wrażenie, że autorka zawarła w estetyce tekstu trochę realizmu magicznego.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAqfGpMFRyDrFdK1DroMcZ5JC0bJd4NdLnKoyplDmF7w6Ml1qeOTQIkev88k993H-c-xJBTbYa73igWmUlTGYs4SgMeoPQ-joh__eDOpUFe7zGIMPvUSlcHy-3n0zrcivdWzioo5CkPqI/s1600/IMG_20190127_124821-02.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAqfGpMFRyDrFdK1DroMcZ5JC0bJd4NdLnKoyplDmF7w6Ml1qeOTQIkev88k993H-c-xJBTbYa73igWmUlTGYs4SgMeoPQ-joh__eDOpUFe7zGIMPvUSlcHy-3n0zrcivdWzioo5CkPqI/s640/IMG_20190127_124821-02.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zazwyczaj tego nie robię, ale tym razem warto zwrócić uwagę na wydanie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Chyba nigdy nie widziałam równie
dopracowanego i tak estetycznego. Na każdej stronie rozdziałowej znajduje się
wizerunek kwiatu, którego nazwa patronuje danym fragmentom. Dzięki temu można
dowiedzieć się nieco o australijskiej florze i wyobrazić sobie świat otaczający
Alice. Trzeba też zauważyć, że to właśnie te rysunki po części tworzą tak
magiczny klimat, o którym pisałam wcześniej. Jestem ciekawa, jak odebrałabym
historię bez tego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wszystkie kwiaty Alice Hart </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">są książką na tyle dobrą, żeby przeczytać ją dla przyjemności, ale nic
poza tym.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Piękna
otoczka i spójna opowieść przysłaniają wady na tyle, że dopiero, gdy zaczęłam
zastanawiać się nad tym, co o niej napisać, dostrzegłam minusy, o których
wspominałam. Szczerze mówiąc, ich ilość mnie zdumiała, bo pomimo ciężkiego
tematu, skończyłam czytać zrelaksowana i zadowolona. Jak na debiut to naprawdę
nieźle. Niestety, banał i nieprzemyślane konstrukcje bohaterek zabiły potencjał
powieści i znacznie pomniejszyły jej wartość. Jeśli szukacie naprawdę
niezobowiązującej lektury, to ta nie zrobi Wam krzywdy. Bardziej wymagający
czytelnicy powinni jednak sobie tę przygodę literacką odpuścić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: literatura obyczajowa<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 416<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Ewa Penksyk-Kluczkowska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Marginesy<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-32455979503784556912019-01-21T20:24:00.000+01:002019-01-21T20:24:16.770+01:00„Trylogia Magów Prochowych: Jesienna republika”. Godnie zakończyć też trzeba potrafić. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Zwieńczenie trylogii. Książka, która
zamyka historię i ostatecznie ją dopełnia, nadaje jej finalną formę. Nic
dziwnego, że budzi tyle emocji i wymaga się od niej wiele. Liczymy przecież na
to, że ostatnie (choć dziś nie zawsze możemy być tego pewni) spotkanie z jej
bohaterami przebiegnie jak najlepiej.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj51ovD9iKJv8g08slwmsF2bTpoODbAH05aHCIqvT8qzjnsleqHPlhVkh594A4TLjDsZDRhkKOrwmGKn01cTM0z0BaDITci0m2IDdZLP_akEpyjGxCYdr4i10PWylxiyQsnVvkCgdGVh_8/s1600/IMG_20181030_130124-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj51ovD9iKJv8g08slwmsF2bTpoODbAH05aHCIqvT8qzjnsleqHPlhVkh594A4TLjDsZDRhkKOrwmGKn01cTM0z0BaDITci0m2IDdZLP_akEpyjGxCYdr4i10PWylxiyQsnVvkCgdGVh_8/s640/IMG_20181030_130124-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dziś przyjrzymy się ostatniemu tomowi
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Magów Prochowych — Jesiennej republice. </i>Trylogia
ta od początku uplasowała się w loży moich ulubionych, współczesnych utworów
fantasy. Czy jej trzeci tom można uznać za godne zakończenie serii?</span></div>
<a name='more'></a> <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Taniel Dwa Strzały zmuszony jest
ukrywać się przed własnymi rodakami, którzy prowadzą na niego obławę. Stolica
Adro została podbita przez wroga, a armia tego kraju podzieliła się na dwa,
konkurujące obozy. Zbliża się też termin wyborów na stanowisko jego przywódcy i
tym samym ma się rozstrzygnąć, czy krajem zawładnie obcokrajowiec, który
jedynie wykorzysta go do powiększenia potęgi własnego narodu. Marszałek polny
Tamas musi zmierzyć się z tym wszystkim, ale stoi również przed wyborem:
ratować ojczyznę czy jedyne dziecko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jesienna republika </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">wciąż stanowi przykład książki dobrej, ale tym razem nie wszystko zagrało
w niej tak, jak należy.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Dobrze spędziłam z nią czas, ale nie opuszcza mnie wrażenie, że jednak
Brian McClellan mógł dać z siebie troszkę więcej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zacznijmy jednak od pozytywów.
Największym z nich są dwaj główni bohaterowie: Tamas i jego syn, Taniel.
Jeśli miałabym wybrać jedną rzecz, do której autor przyłożył się najbardziej i
która okazała się największym sukcesem, to byliby to właśnie oni. Zwłaszcza ten
pierwszy wyszedł McClellanowi absolutnie wspaniale, za co całuję go po rękach,
bo przecież nieraz zdarzało się, że ostatecznie autorzy zwyczajnie psuli moich
ulubionych bohaterów w którejś części serii, za co miałam ochotę udusić ich
kartkami ich własnych książek. Trzeba zaznaczyć, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tamas i Taniel nie są bohaterami jakoś szczególnie rozwijającymi się na
kartach powieści, jednak zostali porządnie napisani, a McClellan nie zdradza
wszystkiego o nich tak od razu.</b> Każdy z tomów trylogii uzupełnia
informacje, których się o nich dowiadujemy, by finalnie zaprezentować ich pełen
obraz — autor stawia ich przecież w różnych sytuacjach, a każda mówi o
nich coś nowego. Podoba mi się to, że są to postacie bardzo złożone,
niejednoznaczne pod względem moralnym, ale jednocześnie wyraziste i takie, z
którymi można się w jakimś stopniu utożsamić. Tamas idealnie łączy cechy
wyrachowanego, twardego i zdolnego do wielu paskudnych rzeczy przywódcy z tymi
kochającego i próbującego postępować jak najbardziej słusznie człowieka. Taniel
natomiast okazuje się nieco dojrzalszy niż w poprzednich tomach, chociaż wciąż
pozostaje impulsywnym, energicznym i niepokornym młodzieńcem. Co prawda
dziwi to, że szokuje go używanie krwi w magicznych rytuałach, podczas gdy sam
co jakiś czas dokonuje wyjątkowo krwawych morderstw i generalnie nie ma
wielkich oporów przed zabijaniem, ale to nie szkodzi mu jakoś szczególnie jako
postaci. Z pewnością docenić trzeba to, jak rozwija się relacja łącząca ojca
i syna. O obu świetnie się czyta, ale nieliczne sceny, w których występują
razem, to po prostu perełki.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLs05Aj2EpuBIftWmi7bq6uhXCGXHdbNBMBGT0uP4o5EVgkZMsEaU29zY5UPnKCSE6ZgG2rFlAIncIB_4D8AfECOGlaGLhbRbDM5O12pDlhSodVwwK_LlPO8mKuf9sc-yJ-H4NMYvWrrQ/s1600/IMG_20190121_192650-01-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLs05Aj2EpuBIftWmi7bq6uhXCGXHdbNBMBGT0uP4o5EVgkZMsEaU29zY5UPnKCSE6ZgG2rFlAIncIB_4D8AfECOGlaGLhbRbDM5O12pDlhSodVwwK_LlPO8mKuf9sc-yJ-H4NMYvWrrQ/s640/IMG_20190121_192650-01-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Skoro już jesteśmy przy postaciach,
to w tym przypadku nie sposób nie skomentować udziału pozostałych ważnych. Teraz
niestety będzie mniej różowo. Inspektor Adamat znajduje się gdzieś na
pograniczu, jeśli chodzi o to, czy jest to dobrze napisany bohater,
przynajmniej w tym tomie. Z jednej strony motywy jego postępowania można
uznać za bardzo wiarygodne i życiowe, a konstrukcję psychologiczną — za
rozsądną. W końcu często zdarza się, że wpakowujemy się w jakąś awanturę
przypadkiem, wbrew naszej woli lub dlatego, że nie możemy lub nie potrafimy
komuś odmówić. Coś takiego dzieje się właśnie w życiu Adamata. To zwykły
człowiek, którego uwikłano w ogólnonarodową burdę i nie można mu się dziwić, że
jedyne, czego chce, to spokój i bezpieczeństwo dla jego rodziny. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Jeśli Tamas jest ucieleśnieniem prawdziwego
bohaterstwa i patriotyzmu, to już detektyw reprezentuje bardziej „zwyczajne”
podejście do życia i równoważy heroizm Tamasa, czym świetnie uzupełnia zarówno
„obsadę” książki, jak i wprowadza do niej sporą dawkę wiarygodności.</b>
Z drugiej strony jednak w tej jak w żadnej innej części Adamat to bohater
nudny, przewidywalny i po prostu niewzbudzający zainteresowania, a niestety
jego wątek w tym tomie zdaje się przyćmiewać wszystkie pozostałe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Inna postać, do której z pewnością nie zapałałam miłością, to Nila.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Oczywiście, Nila jest obecna od
samego początku tej historii i towarzyszy nam przez wszystkie jej tomy.
Wstrzymywałam się jednak do tej pory z jakąkolwiek jej oceną, bo nie do końca
rozumiałam, jaką właściwie rolę pełni ona w fabule. Wolałam zapoznać się najpierw
z całokształtem by ocenić, czy rzeczywiście jej wątek jest ważny, czy też to
zbędny zapychacz. Na to pytanie odpowiem za chwilę, gdy tylko przejdę do części
z fabułą. Ona sama natomiast nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. W kontekście
całej trylogii mogę rzec, że jest to bohaterka po prostu głupiutka, zagubiona i
płynąca z prądem. Na pytanie, dlaczego niby jest taka wyjątkowa i skąd się
wzięła pośród zwykłego plebsu mając unikalne zdolności, nie uzyskamy
odpowiedzi. A wypadałoby, skoro jej wątek zajmuje tyle miejsca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Szkoda, że McClellan zamiast niej nie
wyróżnił bardziej Borbadora. To dopiero ciekawy, złożony bohater. Niestety,
mimo, że pełni bardzo ważną rolę w fabule, nie dowiemy się o nim należycie
dużo. Z jednej strony do końca w jakimś stopniu pozostaje przysłonięty nimbem
tajemnicy i ma to swój urok. Z drugiej przez to właśnie pozostaje wrażenie niedosytu.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Fabuła nadal jest solidna i wciągająca, chociaż i w jej przypadku nie
obyło się bez pewnych potknięć.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Z pewnością jak zawsze dzieje się dużo i jest dosyć
nieprzewidywalnie (teraz to raczej <i style="mso-bidi-font-style: normal;">dosyć </i>niż
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">całkiem</i> — niestety wydarzyło się na
końcu coś, czego od początku bardzo się obawiałam, ale nie oznacza to, że cały
koniec da się łatwo przewidzieć). Autor popełnił jednak błąd, jeśli chodzi o
to, na którym miejscu postawił w tym tomie poszczególnych bohaterów. Jak już
wcześniej wspominałam, najwięcej uwagi poświęca Adamatowi. Przez to, że jest to
nudna postać, jej wątek również nie należy do najciekawszych. Jasne, jest akcja
i jej zwroty, ale przez to, że Adamata miałam zupełnie gdzieś, nie
zaangażowałam się w powieść tak, jakbym chciała. Mogli go zastrzelić, uwięzić
czy zrobić mu jakieś inne świństwo, a i tak niezbyt mnie by to poruszyło. Z
resztą jako fanka Tamasa ubolewałam nad tym, że jest go w tym tomie jakoś
mało, a Taniela nawet jeszcze mniej. Na szczęście ich wątki czyta się jak
zawsze cudownie. Poza tym wydaje mi się dziwne to, że Adamat, chociaż zgarnął
większość scen w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Jesiennej republice</i>,
nie dostał nawet porządnego epilogu. Nie, żebym się upominała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przejdźmy do wcześniej zadanego
pytania: czy Nila jest tej trylogii w ogóle potrzebna? Spieszę z odpowiedzią:
nie. Serio, autor mógłby ją spokojnie wyciąć, a fabuła niewiele by na tym
straciła. Właściwie to czasami wyglądało tak, jakby nie miał pomysłu ani na jej
wątek, ani na nią samą. Oczywiście, Nila siłą rzeczy nieco poszerza uniwersum
wiedzą na temat Uprzywilejowanych, ale to samo mógłby dla historii wnieść
Borbador, który rzeczywiście coś w niej znaczy (z resztą tylko dzięki jego
obecności mogliśmy się dowiedzieć pewnych szczegółów). Cała reszta to
zapychacz, który miał wnieść jeszcze troszkę napięcia, zupełnie, jakby w innych
scenach go brakowało. Nie zapominajmy też, że jej postać pozostawia więcej
pytań niż odpowiedzi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Fabularnie najlepiej wypada ostatnia część powieści.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Zakończenie jest w zasadzie
bezbłędne; trzymające w napięciu i nie do końca przewidywalne, chociaż
stosunkowo zwięzłe. Niestety przez to, jak wygląda cała reszta, nie dostałam
emocji, których oczekiwałam. I to nawet wtedy, gdy spełniły się moje największe
obawy, chociaż trzeba przyznać, że z tą konkretną sceną McClellan poradził
sobie naprawdę dobrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli mam być szczera, to jednak spodziewałam się czegoś więcej.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Odniosłam wrażenie, że nie dostałam
dość czasu, aby pożegnać się z ukochanymi bohaterami, bo autor przeniósł środek
ciężkości fabuły na postacie bardziej mi obojętne. To pociągnęło za sobą
również inne konsekwencje, o których pisałam. Nie mogę jednak powiedzieć z
czystym sumieniem, że mi się nie podobało i przeczytałam złą książkę. Trylogię
wciąż polecam z całego serducha, ale <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Jesienna
republika </i>nie sprostała wszystkim moim oczekiwaniom. Mam jednak świadomość,
że w tej ocenie zaważyły znacząco moje osobiste preferencje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy, military fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 696<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Dominika Repeczko<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 44,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Fabryka Słów<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-91696134227205759792019-01-06T21:20:00.000+01:002019-01-09T09:39:08.405+01:00Nerd frajerem? Wypraszam sobie! „Strange The Dreamer: Marzyciel”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Jakiś czas temu było głośno o
„Marzycielu”, książce fantasy dla młodzieży autorstwa Laini Taylor. Spotykałam
się głównie z pozytywnymi opiniami na jej temat i sama nabrałam ochoty, aby
zapoznać się z tym bestsellerem. Czy był wart poświęconego czasu?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifqC4CoMJc6vOCpxuX_7lCw96qgdaPY9jUTybghmNgdHR5FMZOcywLqqp2sZX9RaIo6m26HRN3Xxy8HsDNR3qrKgdICyZoq32YC21vhW71d6UqyNbnJtwM-EJm8EzkR_2QdFIM3WMuhEA/s1600/IMG_20181102_161247-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifqC4CoMJc6vOCpxuX_7lCw96qgdaPY9jUTybghmNgdHR5FMZOcywLqqp2sZX9RaIo6m26HRN3Xxy8HsDNR3qrKgdICyZoq32YC21vhW71d6UqyNbnJtwM-EJm8EzkR_2QdFIM3WMuhEA/s640/IMG_20181102_161247-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zwykle staram się podchodzić do
nowych dla mnie książek i autorów powściągliwie, jednak tym razem, przez całą
tę atmosferę nabudowaną wokół niej, ciężko było mi zdusić ekscytację związaną z
lekturą książki Laini Taylor.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Lazlo Strange, dobroduszny i chodzący
wiecznie z głową w chmurach bibliotekarz, ma jedno wielkie marzenie: zobaczyć
na własne oczy zaginione, mitycznie miasto Szloch. Nie łudzi się jednak, że
kiedykolwiek się ono spełni, gdyż już nikt poza nim nie bada związanych z nim
tajemnic, a wyprawa w celu odnalezienia go, która i tak miałaby wręcz zerowe
szanse powodzenia, byłaby bardzo długa, kosztowna i niebezpieczna. Mimo to
pewnego dnia progi Wielkiej Biblioteki przekraczają wojownicy pochodzący
właśnie ze Szlochu, jednak to nie Strange'owi proponują wyprawę do zaginionej krainy.
Ten jednak nie odpuści bez walki jedynej w życiu szansy na spełnienie swojego
marzenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Marzyciel </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to historia niezwykle urokliwa i pełna specyficznego, od samego początku wypełnionego
magią klimatu. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Książka
pochłania od pierwszej strony. Ogromną rolę gra tutaj język, który jest tak
piękny, poetycki, lekki a zarazem zrozumiały, że przynajmniej po części
odpowiada za tę niesamowitą, magiczną i delikatnie oniryczną atmosferę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Laini Taylor wykreowała bardzo
solidny i dosyć oryginalny świat, jeśli chodzi o sam Szloch. Trzeba tu
wspomnieć o orientalnej nucie w jego budowie. Z pewnością inspirowała się
mitologią indyjską jak i specyfiką kulturową tych stron świata, co jest dość
dobrze wyczuwalne mimo, że nawiązania wcale nie wydają mi się oczywiste czy
jednoznaczne. Mam wrażenie jednak, że to, co poznajemy w tym tomie (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciel </i>jest dylogią, przynajmniej jak
dotąd), to zaledwie przedsmak tego, czego dowiemy się o uniwersum w następnym. Na
potrzeby tej jednej historii wydaje mi się jednak kompletne. Już teraz
zaznaczę, że koniec pierwszej części prowokuje bardzo dużo pytań, na które
wypadałoby odpowiedzieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Powieść ma całkiem niezłą fabułę.
Celowo używam słowa <i style="mso-bidi-font-style: normal;">niezła</i>, ponieważ
można było jeszcze trochę ją podrasować. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Autorka
podzieliła książkę na kilka części i muszę zaznaczyć, że to pierwsza i ostatnia
są najlepsze. </b>Pierwsza, przedstawiająca w skrócie życiorys Lazlo sprawiła,
że bardzo pozytywnie nastroiłam się na resztę opowieści, która niestety trochę
oklapła w środku, jak ciasto, które już nieźle zaczęło rosnąć w piekarniku, ale
jednak ostatecznie z jakiegoś powodu się zapadło. Nie twierdzę, że nie czytało
mi się tego przyjemnie, ale zdecydowanie zbrakło fabule jakiegoś kopa, trochę
rozmachu. Czekałam, aż wydarzy się coś konkretnego, tymczasem autorka przeszła do
przedstawienia nam drugiej z najważniejszych postaci, czyli Sarai, a tym
samym zarysowania kolejnego życiorysu i kolejnego elementu uniwersum,
jakim jest Cytadela, w której ta żyje. Przez to fabuła ucierpiała na braku
dynamiki, zwłaszcza, że Sarai to bohaterka o wiele mniej interesująca, niż
Strange. To raczej jej otoczenie okazało się ciekawe, a nie ona sama. Kwestię
bohaterów poruszę jednak za chwilę. Na szczęście w ostatniej partii powieści <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciel </i>zaczyna nabierać tempa,
nareszcie mają miejsce istotne, prowadzące bohaterów do konkretnego celu
wydarzenia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwz2kOamwotIsgVHdaPqoiQyJQ17Onmfam4p41OjGb4GU2rww0g6x8HRgqdK3LsdQVUoRoV7DIiqYhkfrkEXtByHk4onK4TN3gIeEVyf7LOzcLJlAeRWpTUSMww6rZ4pWZG1d-ea_-IjM/s1600/IMG_20190106_192323-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwz2kOamwotIsgVHdaPqoiQyJQ17Onmfam4p41OjGb4GU2rww0g6x8HRgqdK3LsdQVUoRoV7DIiqYhkfrkEXtByHk4onK4TN3gIeEVyf7LOzcLJlAeRWpTUSMww6rZ4pWZG1d-ea_-IjM/s640/IMG_20190106_192323-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Sytuacja, jeśli chodzi o postacie, jest w tej powieści dość skomplikowana
i „niejednorodna”. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Lazlo jest dokładnym odbiciem tego, jak rozwija się fabuła: najciekawszy
okazał się na jej początku i końcu, ale w środku nic się z nim nie działo.
Wzbudza u czytelnika ogromną sympatię, to bardzo inteligentny i wrażliwy
mężczyzna, a w dodatku naprawdę rezolutny i zaradny, chociaż początkowo
może sprawiać inne wrażenie. Czyta się o nim naprawdę dobrze, a mimo to w
pewnym momencie dotarło do mnie, że brakuje mu jakiejś głębi, podświadomości,
która dodałaby jego sylwetce i wyborom trochę smaku. Jego trudne dzieciństwo
można było wykorzystać jako bardzo dobry surowiec do wyrzeźbienia bohatera na
poziomie znacznie głębszym, niż to, jakie ma przyzwyczajenia związane z codziennymi
czynnościami lub z własną rolą społeczną. Mógłby mieć na przykład jakiś
nieuświadomiony lęk, uprzedzenia na różnego rodzaju płaszczyznach, lub odrobinkę
„zdrowego” mroku w sercu, pozostałość po traumatycznych przejściach. Tymczasem
pozostaje podręcznikowym przykładem całkowicie zdrowego psychiczne człowieka,
wolnego od traum, doskonale rozumiejącego własne emocje i potrafiącego sobie za
każdym razem z nimi radzić. A przecież ktoś, kto ma to wszystko jednocześnie,
nie istnieje. Zwłaszcza u takiej postaci jak on podobne ukształtowanie wydaje
się zupełnie niewiarygodne. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo wszystko bardzo polubiłam
tytułowego marzyciela, którego naprawdę ratuje własna inteligencja, silna wola
i zaradność, a także pewna zmiana, jaka dokonuje się w nim pod koniec. Bez tego
zapewne byłby o wiele mniej ciekawym bohaterem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Sarai z kolei da się lubić, jednak
nie przywiązałam się do niej jak do Lazlo — szczerze mówiąc, wcale się do niej
nie przywiązałam. To postać bardzo poprawna: może i wolna od większych błędów w
konstrukcji, ale jednocześnie mało oryginalna. Sarai jest typową nastolatką
mającą problem z samoakceptacją i zmagającą się z dominującą i toksyczną
osobowością kogoś innego. Jej wątek opiera się właśnie na nauce bycia silną,
niezależną, wierzącą w siebie kobietą i wypełniony jest jej rozterkami, przez
co akcja w poświęconych jej częściach potrafi się nieźle wlec. Samo jej
otoczenie jest interesujące, ale ona okazuje się bardzo przewidywalną i nudną
personą. Poza tym nie opuszczało mnie wrażenie, że po pierwszej części
poświęconej wyłącznie Lazlo, „wtranżoliła się” bezceremonialnie z własnym, równie
rozbudowanym wątkiem, chociaż nikt jej o to nie prosił (aczkolwiek to również
bez jej historii nie byłoby tej fabuły). Znając jednak wiele innych powieści
dla młodzieży, mogło być przecież o wiele gorzej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Bohaterowie drugoplanowi wydają się o wiele lepiej przemyślani</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, chociaż autorka nie poświęca im
zbyt dużo miejsca. Mimo to okazują się znacznie bardziej skomplikowani, niż
wyżej wspomniana dwójka, a ich historie bardzo ciekawe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzycielu </i>pojawia się także
wątek miłosny, który ma już totalnie młodzieżówkowy charakter.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Co prawda nie natkniemy się tutaj na
żadne trójkąty lub dylematy natury „nie wiem, czego chcę”, ale jest za to bardzo
uproszczony i niestety, przesłodzony. Jednocześnie to bardzo ważna część
fabuły, dlatego słodziutkich scen w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzycielu
</i>nie zabraknie. Jednak mimo, że więź między parą kochanków pojawia się
zdecydowanie za wcześnie a od uroczych scenek można dostać cukrzycy, to <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">same fragmenty miłosnych pieszczot należą
do jednych z najlepszych, jakie czytałam.</b> Zazwyczaj nie lubię o nich
czytać, bo wielu autorów nie potrafi ich napisać bez jakichś różnie pojętych idiotyzmów.
Niektórzy zaś piszą o tych sprawach w sposób tak ordynarny, bezduszny,
agresywny i obrzydliwy (zwłaszcza mężczyźni), że czytając taką scenę czuję się,
jakby autor zgwałcił mnie samymi literami. Tutaj jednak, co zaskakujące, nie
spotkałam się z takimi niedogodnościami. Wręcz przeciwnie — w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzycielu </i>czyta się je z przyjemnością.
Nie dość, że autorka używa języka na tyle subtelnego, że nie wywołuje on u
czytelnika odruchu wymiotnego, to jednak bardzo sugestywnego, plastycznego i
silnie działającego na wyobraźnię. Nad kartami książki można się nieźle
zarumienić by za chwilę zdać sobie sprawę, że właśnie przeczytało się scenę, w
której bohaterowie... po prostu się pocałowali. Na tym właśnie polega
mistrzostwo tych opisów: autorka nie posuwa się zbyt daleko, bohaterowie co
najwyżej głaszczą się i całują w różnych, nawet nie w jakichś szczególnie
intymnych miejscach na ciele, a jednak w jakiś sposób współodczuwa się płynącą
z tego przyjemność jak również fakt, że konkretne gesty są wyrazem bezwarunkowej
miłości, a nie samego dzikiego pożądania.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipCpzESlC5-UEvtxtdN7F4yj13zcKrXNEmgqKQEBf3K_tnCP5430b1f7Pj3KdS5VDW8Wkb3SH0JErHf2SGWSKXMSC01y8ccoMZKMfnrxp15NcDKSrKeXwu-138MAFReh-eS4zKmNmbj1w/s1600/IMG_20190106_192729-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipCpzESlC5-UEvtxtdN7F4yj13zcKrXNEmgqKQEBf3K_tnCP5430b1f7Pj3KdS5VDW8Wkb3SH0JErHf2SGWSKXMSC01y8ccoMZKMfnrxp15NcDKSrKeXwu-138MAFReh-eS4zKmNmbj1w/s640/IMG_20190106_192729-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Być może właśnie to jest powodem, dla
którego <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciel </i>stał się takim
fenomenem wśród nastolatek i młodych kobiet. W końcu wiele dziewcząt w grupie
wiekowej, do której książka jest adresowana, bardzo lubi miłosne sceny, a fakt,
że żaden z bohaterów nie jest w nich traktowany jak kawał mięsa, w który można
coś włożyć, jeszcze dodaje wszystkiemu uroku. Chyba wszystkie pragniemy tego,
aby nasz partner traktował nas z szacunkiem i nie patrzył na nas jedynie z
chucią w oczach. Ujawnia się tu też bardzo feministyczny wymiar tej powieści,
który jest również realizowany na kilku innych płaszczyznach. Ważne jest jednak
to, że autorka nie trzaska nas ostentacyjnie postulatami po głowie, po prostu
daje się cieszyć całą magią stworzonego przez siebie świata. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Marzyciel </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">nie jest jednak pustym romansidłem. To książka z przesłaniem, a nawet
kilkoma.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Jednym z
nich jest myśl, że nawet najbardziej absurdalne marzenia mogą się spełnić i
zmienić nasze życie, dlatego powinniśmy wykorzystać każdą sposobność, aby
przekształcić je w rzeczywistość. To co prawda truizm, ale wydaje mi się
odpowiedni w książce dla młodych ludzi, którzy wkrótce będą podążać swoją
indywidualną ścieżką w życiu. Innym morałem, jaki zauważyłam, jest teraz często
przywoływany fakt, że rzeczywistość to coś o wiele bardziej skomplikowanego niż
czerń i biel, ludzie są zmuszani podejmować bardzo trudne decyzje i nie
należy ich osądzać nie wiedząc, przez co przeszli i jak ukształtował się ich
sposób myślenia. Jednocześnie, co wcale nie kłóci się z tą myślą, autorka
postuluje pewne stanowisko moralne, a wydarzenia z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciela </i>mają działać jak przestroga. Nie odczuwa się jednak
żadnego moralizowania. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Najważniejszym przesłaniem wydaje się jednak to, w jakim świetle Taylor
stawia ludzi takich, jak Lazlo Strange — mających otwarty umysł, pasję, której potrafią
oddać się bez reszty i wielkie marzenia.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> To zupełnie niestereotypowy wizerunek tak zwanego
nerda, który, mimo opinii innych ludzi, wcale nie jest frajerem. Mówi więc o
tym, że nie jesteśmy gorsi od innych tylko dlatego, że czymś się od nich
różnimy. Najważniejsze to postępować zgodnie ze swoim sumieniem i nie
przejmować się, jeśli ktoś się z nas śmieje, widząc w nas dziwaków. To też właściwie
nic oryginalnego, ale jakże potrzebnego nastolatkom, którzy starają się zdobyć
aprobatę rówieśników. Z resztą, czy wszyscy nie postępujemy podobnie?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Może <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciel </i>mnie nie
zachwycił, bo liczyłam na odrobinę więcej w kwestii fabuły i bohaterów,
ale jednak zadowolił.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
Przypuszczam, że gdybym była młodsza, zrobiłby na mnie jeszcze większe
wrażenie. To bardzo przyzwoita młodzieżówka, a w dodatku ładna laurka dla
nerdów, geeków czy moli książkowych, takich, jak Lazlo Strange, który jest
właściwie szablonowym przykładem każdego z nich. Kiedy już w naszym kraju
pojawi się drugi tom, z pewnością będę go wypatrywać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 512<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Bartosz Czartoryski<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 36,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: SQN Imaginatio<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-13130382227228275932018-12-31T16:22:00.000+01:002019-01-01T15:02:50.359+01:00Sylwestrowy Plebiscyt w zaciszu domowej biblioteczki — najlepsze i najgorsze książki 2018 roku.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Kolejny Nowy Rok za pasem. Przyszedł
idealny czas na podsumowania i snucie postanowień na najbliższe miesiące. Tych
drugich się po mnie nie spodziewajcie, jednak dziś chciałabym przyjrzeć się
temu, jak wyglądało u mnie ostatnich dwanaście miesięcy pod względem
czytelniczym.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4wRpuwqDYIxUhfhc6rGIwTqBGmbcU8Jpy8XCBvf4BaRhHE2WtYeN5W4lLGWwizBnr12tOyR8-p0uGWSePrdj1xmXcwa-BvWDYMI9NQ0CtbkULtnJ6FNsZ2zang_nYNLrQ2-yQvdgIm8A/s1600/Sylwestrowy+Plebiscyt+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="560" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4wRpuwqDYIxUhfhc6rGIwTqBGmbcU8Jpy8XCBvf4BaRhHE2WtYeN5W4lLGWwizBnr12tOyR8-p0uGWSePrdj1xmXcwa-BvWDYMI9NQ0CtbkULtnJ6FNsZ2zang_nYNLrQ2-yQvdgIm8A/s640/Sylwestrowy+Plebiscyt+%25281%2529.png" width="640" /></a></span></i></b></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przyznam, że pomysł na ten wpis przyszedł
mi do głowy już rok temu, jednak widząc, ile tego typu postów pojawiło się
wówczas w blogosferze, dałam sobie spokój. Mimo wszystko tego grudnia zdecydowałam
się na podobny temat, trochę dla siebie samej, a trochę dla urozmaicenia.
Dlatego <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">postanowiłam zaprezentować
mijający rok 2018 w formie plebiscytu</b>. Dziś podzielę się z Wami tym, które
przeczytane książki były najlepsze, a które najgorsze; które z nich były
największym odkryciem, a które największym rozczarowaniem; wybrałam najlepszy,
przeczytany debiut, jak również książki najniezwyklejsze i będące najlepszym <i style="mso-bidi-font-style: normal;">guilty pleasure</i>; zastanowiłam się
również, którzy bohaterowie podbili moje serce, a którzy okazali się denni i
które uniwersum, z którym miałam przyjemność zapoznać się w tym roku, zrobiło
na mnie największe wrażenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W 2018 roku udało mi się przeczytać łącznie dwadzieścia osiem książek</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, chociaż miałam nadzieję, że uda mi
się dobić do pięćdziesięciu dwóch. Nie jestem zbyt zadowolona z tego wyniku. W
zeszłym roku przeczytałam, o ile dobrze pamiętam, czterdzieści osiem pozycji.
Trzeba wziąć jednak pod uwagę, że oprócz czytania, oglądałam też sporo seriali,
i poświęciłam dużo czasu na granie w gry, zaś wyższy wynik w 2017 roku był
po części spowodowany tym, że miałam zadanych naprawdę sporo lektur na studiach
i z równie dużą liczbą musiałam zapoznać się na potrzeby pracy dyplomowej. Szczerze
mówiąc, nie żałuję tego, że często zamiast czytać, coś oglądałam lub w coś
grałam. Udało mi się bowiem dzięki temu poznać jeszcze więcej naprawdę
wspaniałych historii, równie dobrych co te, które można przeczytać w książkach.
Wszystkich sceptyków zapewniam, że tak, to prawda — również gry komputerowe
potrafią snuć tak cudowne i pełnowartościowe opowieści, że wcale nie dziwię
się, że tak wielu ludzi kocha tę formę rozrywki (na przykład takie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dragon Age: Inkwizycja</i>, z którego do tej
pory nie udało mi się całkiem wyleczyć psychicznie). <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Jedynym więc chyba wyzwaniem, jakie stawiam przed sobą na rok 2019
będzie przeczytanie pięćdziesięciu dwóch książek, ale nie mam na to jakiegoś
wielkiego parcia. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie przedłużając bardziej, przejdźmy
do meritum. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Linki do recenzji
poszczególnych dzieł znajdują się w ich tytułach.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br /></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najlepsze książki 2018 roku</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wybrałam trzy pozycje, które zrobiły
na mnie największe wrażenie pod względem warsztatu pisarskiego. Wybór wcale nie
był prosty, bo w tym roku trafiło mi się sporo perełek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 3.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/03/wielki-marsz-stephen-king-o-tym-jak-ze.html" target="_blank">Wielki Marsz</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Stephen King<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mrożąca krew w żyłach powieść trudna
w sklasyfikowaniu. Najbliżej jej jednak do dystopii. Stu chłopaków bierze
udział w morderczym Wielkim Marszu. Kiedy ruszą, do samej mety nie wolno im się
zatrzymać. To oznacza wiele dni katuszy w deszczu lub skwarze, bez snu, leków
lub możliwości odpoczynku. Ten, któremu uda się dotrzeć do mety żywemu, ma
zagwarantowaną nagrodę: rząd spełni jedno jego życzenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/05/trylogia-magow-prochowych-krwawa.html" target="_blank">Trylogia Magów Prochowych: Krwawa kampania </a></span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Brian
McClellan<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Drugi tom trylogii fantasy, która
dosłownie mnie pochłonęła. W tym świecie niektórzy rodzą się z darem czerpania
siły z prochu strzelniczego i kontrolowania go, co czyni z nich wyśmienitych
żołnierzy — Magów Prochowych. Ich dowódca w Adro, marszałek polny Tamas, musi
zmierzyć się z armią Kezan maszerujących na jego osłabioną rewolucją ojczyznę.
Kawał wspaniałego fantasy — miejmy nadzieję, że tom trzeci utrzyma wysoki
poziom. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/08/czarnobylska-modlitwa-kronika.html" target="_blank">Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości. </a>— </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Swietłana
Aleksijewicz<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wstrząsający reportaż, który ukazuje
historie, życie i strapienia mieszkańców Czarnobyla, którzy w wyniku eksplozji
reaktora atomowego stracili wszystko to, co znali. Nie spotkałam się z żadnym
innym dziełem, które opowiadałoby o tych makabrycznych wydarzeniach w podobny
sposób. Książka, która otworzyła mi oczy i ukazała nieoczywisty problem,
z którym musi zmierzyć się współczesność. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najgorsze książki 2018 roku</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Podobnie jak powyżej, wybrałam trzy
pozycje. Oto książki, które były największą stratą czasu tego roku:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 3.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/12/inni-naznaczona-525-stron-zmarnowanego.html" target="_blank">Inni: Naznaczona</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Anne Bishop<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czwarty tom cyklu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni, </i>który mimo wszystko cenię. Ta jego
część jednak była tak kiepska, że niestety znalazła się w tym zestawieniu. Czy
tylko ja mam wrażenie, że autorka nie miała zupełnie pomysłu na tę powieść?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/09/zadnych-postepow-temeraire-wojna.html" target="_blank">Temeraire: Wojna prochowa </a></span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Naomi Novik<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety, po raz kolejny kontynuacja
lubianej przeze mnie serii. Trzeci tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Temeraire'a
</i>okazał się tak nudny i denny, że ciężko czerpać z jego lektury jakąkolwiek
satysfakcję. Miejmy nadzieję, że kolejne tomy okażą się lepsze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/04/kraina-martwej-ziemi-krew-i-stal-bo.html" target="_blank">Kraina Martwej Ziemi: Krew i stal</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Jacek Łukawski<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Z równie dużym niezrozumieniem idei
fantastyki nie spotkałam się już od naprawdę bardzo dawna. Niestety, aby
powieść fantastyczna była dobra, nie wystarczy, żeby czasem na głównego bohatera
napadł mityczny stwór. Sytuacji tego gniota nie poprawia kiepska fabuła,
nieprzemyślana narracja i nudni bohaterowie. A tak na marginesie dodam jeszcze,
że wyśmiewanie na kartach powieści pomysłów Tolkiena jako zbyt wydumanych,
podczas gdy reszta utworu nadaje się właściwie tylko na podpałkę w piecu, jest
przejawem... dobra, może oszczędzę Wam hejtu urażonego fana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Największe odkrycia</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wybrałam kilka pozycji, które mnie
zachwyciły, ale których z jakiegoś względu nie mogłam umieścić w kategorii <i style="mso-bidi-font-style: normal;">najlepsze</i>. Tutaj już kolejność jest
przypadkowa, bo nie umiem ich ze sobą porównywać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">1. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/01/wojny-alchemiczne-mechaniczny-bunt.html" target="_blank">Wojny alchemiczne: Mechaniczny</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Ian Tregillis<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Steampunkowy świat, w którym maszyny
czują i żyją, ale ludzie tego nie dostrzegają (bądź nie chcą dostrzegać).
Pragną wolności i szczęścia, którego nie mogą zaznać pod jarzmem swoich panów,
którzy kontrolują je poprzez <i style="mso-bidi-font-style: normal;">geas</i>.
Jednak jednemu z klakierów udaje się wyrwać spod jego władzy, przez co zmuszony
jest ukrywać się. Świetne uniwersum, ciekawi bohaterowie, genialna fabuła, a
wszystko doprawione refleksjami filozoficznymi. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">To </i>jest prawdziwa fantastyka, panie i panowie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">2. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/10/polskie-ziemiomorze-garingawi-wyspa.html" target="_blank">Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa</a>. </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">(cała trylogia) — Anna Borkowska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mieszkańcy Wyspy Szczęśliwej żyją
tylko jednym — Oczekiwaniem na przemarsz Jasnego Brata. Pewnego dnia pewien
władca postanawia wykorzystać to do przejęcia władzy nad tym ludem. Dzięki tej
trylogii, Anna Borkowska to dla mnie wręcz polska Ursula Le Guin. Odznacza się
bowiem podobnym stylem i refleksyjnym charakterem i mimo pozornej
powtarzalności jest w rzeczywistości jednym z najoryginalniejszych znanych mi
dzieł fantastycznych. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">3. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Duma i uprzedzenie </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Jane Austen<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli mam czytać romanse, to właśnie
takie: bezpretensjonalne, z rozbudowanymi sylwetkami bohaterów i stanowiące
jednocześnie szczegółową analizę społeczną. Jednak co klasyka, to klasyka. Z
początku trudno mi było wkręcić się w klimat przez nietypowość narracji
(wszystko jest pisane skrótem narracyjnym), ale po jakimś czasie mocno się
wciągnęłam, a dopiero po zakończeniu lektury zrozumiałam, że wszystkie jej
elementy są bardzo dobrze przemyślane. Nie napisałam jednak recenzji <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dumy i uprzedzenia</i>, ponieważ jak już
nieraz podkreślałam, raczej staram się unikać pisania o klasyce, jeśli nie mam
na utwór jakiegoś oryginalnego spojrzenia lub jeśli nie sprawił, że nie zasnę
spokojnie, dopóki nie sklecę o nim paru słów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">4. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wielkie Płaszcze: <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/11/wielkie-paszcze-ostrze-zdrajcy-idea.html" target="_blank">Ostrze zdrajcy</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">i <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/12/skonczyo-sie-smieszkowanie-wielkie.html" target="_blank">Cień rycerza </a></i>— Sebastien de Castell <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Do tej pory przeczytałam tylko dwa
tomy z czteroczęściowego cyklu, ale już zdążył podbić moje serce. Historia
zainspirowana <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Trzema muszkieterami </i>okazała
się wyjątkowo udanym debiutem. Może jeszcze trochę brakuje jej do ideału, ale
wszystko zmierza w dobrą stronę, a ja nie mogę doczekać się dalszej
lektury. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najlepszy debiut</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zdecydowanie w tym roku pod tym
względem najlepiej wypadło przed chwilą wspomniane <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrze
zdrajcy</i>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Największe rozczarowania</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W tej kategorii nie wszystkie książki
są kiepskie. Niektóre pod wieloma względami są naprawdę niezłe, jednak ja
oczekiwałam czegoś więcej. Tutaj również kolejność przypadkowa:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">1. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/08/czy-nk-jemisin-zabrako-pomysow-trylogia.html" target="_blank">Trylogia Pękniętej Ziemi: Kamienne Niebo</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— N.K. Jemisin<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kamienne Niebo </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">w
porównaniu z dwoma pozostałymi tomami <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pękniętej
Ziemi </i>naprawdę nie jest niczym specjalnym. Pierwsze dwa robią piorunujące
wrażenie, ale trzeciemu czegoś zabrakło, nie miał już takiej same siły
oddziaływania, nieco kulała fabuła. Naprawdę szkoda, bo gdyby nie on,
uważałabym <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pękniętą Ziemię </i>za jedną z
najlepszych trylogii fantasy XXI wieku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">2. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/09/bramy-swiatosci-tom-2-kossakowska-nie-w.html" target="_blank">Zastępy Anielskie: Bramy Światłości —tom 2</a>. — </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Maja Lidia
Kossakowska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kiedy <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zastępy Anielskie </i>z powieści bardzo dobrych stały się zaledwie
przeciętne? Może <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Bramy Światłości </i>nie
są jeszcze najgorszą książką wszechczasów, ale najlepszą również zdecydowanie
nie. Nie zagrało w nich tyle elementów, że trudno było mi cieszyć się lekturą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">3. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Temeraire: Wojna Prochowa — </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Naomi Novik<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojna Prochowa </i>znalazła się już w drugim zestawieniu, w którym
widzieć jej nie chciałam. A to wcale nie jest ostatnie...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">4. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Inni: Naznaczona — Anne Bishop</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tak jak wcześniej mówiłam: kiepska
książka, kiepska kontynuacja, a cały cykl przecież taki fajny...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najlepsze kontynuacje serii</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W tym roku częściej trafiałam na
kontynuacje, które były nie tak dobre, jak tomy wcześniejsze. Znalazły się
jednak dwie takie, które okazały się naprawdę świetne:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wielkie Płaszcze: Cień rycerza — </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Sebastien de Castell<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wielkie Płaszcze </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">od początku były świetne, a tu w dodatku widać duży postęp w sztuce
pisarskiej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Trylogia Magów Prochowych: Krwawa
kampania — </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Brian
McClellan<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak wcześniej mówiłam: po prostu
genialna, niemal bezbłędna książka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najniezwyklejsze książki</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">To <i style="mso-bidi-font-style: normal;">najniezwyklejsze </i>można rozumieć na wiele sposobów, dlatego tu
znajdziemy tytuły, które bardzo się między sobą różnią. Kolejność przypadkowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">1. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/09/cos-takiego-mog-napisac-tylko-polak.html" target="_blank">Kartoflada </a></span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Tomasz Piątek<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Powieść zwyczajnie... dziwna. Tak
dziwna, że obcowanie z nią było czasami traumatyczne, ale nie żałuję lektury. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">2. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mroczna Wieża: Roland </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Stephen King<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kolejna książka, którą przeczytałam,
ale nie napisałam o niej ani słowa bo... nie zrozumiałam jej. Serio. Jest dobra
(naprawdę dobra), ale nie umiem się do niej w żaden sposób ustosunkować, bo
zwyczajnie jeszcze do niej nie dorosłam. W tej sytuacji wolę się nie
wypowiadać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">3. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/02/jesli-sadzicie-ze-wiecie-na-temat.html" target="_blank">Nie mamy pojęcia. Przewodnik po nieznanym wszechświecie.</a> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">— Daniel Whiteson, Jorge Cham<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gdyby wszystkie podręczniki do fizyki
były pisane tak samo, jak ten, to z pewnością nauka przychodziłaby i łatwiej, i
przyjemniej. Panowie naukowcy tłumaczą różne zjawiska w sposób tak prosty i
zabawny, że zgłębianie tej trudnej dziedziny nagle wydaje się bułką z masłem.
No i zauważmy, że raczej mało kto zabiera się za pokazywanie świata zaczynając
od tego, czego jeszcze o nim nie wiemy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">4. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa. — </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Anna Borkowska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Anna Borkowska tak zręcznie bawi się
monomitem, że snuta przez nią historia jest zupełnie niepowtarzalna, choć na
pierwszy rzut oka może wydawać się zwyczajna. Pod względem struktury jednak nie
znam żadnej podobnej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najpiękniejsza szmira</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czyli książka, która nie ma zbyt
wielu walorów, ale i tak była wciągająca i świetnie się ją czytało. A mowa tu o
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/04/kiedy-wilk-przywdziewa-owcza-skore.html" target="_blank">Diabolice</a> </i>autorstwa S.J. Kincaid,
która wyróżnia się bardzo przyzwoitym i z pewnością niebanalnym uniwersum. Nie
jest to powieść wysokich lotów, a warsztat autorki nie zalicza się do
najlepszych, ale i tak będę czytać następny tom, o ile się w Polsce ukaże. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najlepsi główni bohaterowie</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 3.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Elizabeth
Bennet (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Duma i uprzedzenie</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nareszcie jakaś bohaterka literatury
kobiecej, która jest inteligentna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Falcio
val Mond (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkie Płaszcze</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przesympatyczny i przezabawny Falcio,
kozak, który przy okazji ma całkiem dobrze zbudowaną psychologię. Jest jedną z
najlepszych części <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkich Płaszczy</i>.
Jeden z tych bohaterów, którzy naprawdę zasługują na to miano. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tamas
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Magowie Prochowi</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tamas jest nie do zdarcia. Zimny,
wyrachowany, przebiegły, ale też szlachetny, twardy, a w głębi duszy
dobry i kochający. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najgorsi główni bohaterowie</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 3.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Russel
Green (<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/01/miosc-niejedno-ma-imie-we-dwoje.html" target="_blank">We dwoje</a></i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Russel jest ciepłym i dobrym człowiekiem,
ale jednocześnie... głupim. Przez wielkie „G”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Arthorn
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Krew i stal</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Arthorn jest kwintesencją powieści
Łukawskiego, czyli drętwą, banalną i nudną postacią, która głównie macha
mieczem i płacze, że nie może być z ukochaną (po jednej wspólnej nocy), bo
misja. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Temeraire
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojna prochowa</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niechlubne miano najgorszego głównego
bohatera roku 2018 wędruje do jedynego smoka na świecie, który działa mi na
nerwy. Naomi Novik strasznie go spłaszczyła w trzecim tomie swojego cyklu, a w
dodatku chyba nigdy nie był równie irytujący. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najlepsze uniwersum</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W tym przypadku wybierałam z tych
światów, które poznałam w 2018 roku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 3.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Diabolika<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dałoby się jeszcze coś poprawić, ale
pomysł z kosmiczną arystokracją i tak jest świetny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tristia
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkie Płaszcze</i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Może sama Tristia nie jest
szczególnie oryginalnym światem, ale za to solidnie zbudowanym. Właściwie
największą robotę robią tu Wielkie Płaszcze i to one stanowią o niebanalności
uniwersum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wojny alchemiczne<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zdecydowanie najciekawiej i najmniej
szablonowo stworzony świat. Jest klimat, jest fantazja, ale jest i spójność. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Najgorsze uniwersum</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Podobnie jak powyżej, wybierałam z
tych, które poznałam w tym roku. Tutaj mamy tylko dwa niechlubne miejsca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 2.: </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czaroziemie<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>(<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2017/12/prawdodziejka-klasyczna-fantasy-o-sile.html" target="_blank">Prawdodziejka</a>
</i>i <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/01/wiatrodziej-czyli-obiecujace.html" target="_blank">Wiatrodziej</a></i>)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dużo dziur, chaos i niestety,
powtarzalność. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Miejsce 1.: </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Martwa Ziemia <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jakaś wioska tam, jakiś las tu, a tam
połacie Martwej Ziemi. Tam biega jakaś rusałka, tam jakiś leszy. Ludzie z
mieczami. No i to by było tyle, jeśli chodzi o uniwersum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli chodzi o rok 2018, jakość
lektur, które wpadły mi w ręce, oceniam raczej pozytywnie. Jasne, zdarzyło się
kilka gniotów, ale na ogół z tych wszystkich dwudziestu ośmiu książek, które
miałam okazję przeczytać, większość była naprawdę niezła. O wielu naprawdę świetnych tutaj nawet nie wspomniałam, bo niezbyt wpisywały się w przyjęte kategorie i kryteria, ale i tak zdecydowanie warto je przeczytać. Są to np. <i><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/05/pamiec-rownoznaczna-tozsamosci.html" target="_blank">Eksperyment. Opowieść o mrocznej godzinie w dziejach medycyny</a>. </i>lub <i><a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/02/trzy-po-33-czyli-jezyk-polski-z-innej_7.html" target="_blank">Trzy po 33.</a></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b>Na koniec chciałabym Wam życzyć, aby
nadchodzący, 2019 rok, był lepszy niż 2018. Niech spełniają się Wasze marzenia,
szczęście i zdrowie Wam towarzyszy, a kolejne lektury niech będą cudowne i
inspirujące. Do zobaczenia w 2019. </b><o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-79736109259184259822018-12-27T20:12:00.000+01:002018-12-27T20:12:09.164+01:00„Inni: Naznaczona”. 525 stron zmarnowanego potencjału. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Czy też miewacie takie lektury, przy
których miło spędziliście czas, ale właściwie nie wiecie dlaczego, bo gdybyście
mieli być obiektywni, to powiedzielibyście, że były kiepskie? Właśnie sama miałam
z taką do czynienia.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8z8neChk-WtCACvRm5bxoqvKWvy7NAAhVRmdIYwnGRljGTXfDiHNr64Me6RFtuhSf8W_CxaDTUvhSsWQ3Rggciy5A0ywaesEfTjIbc0VbsEtTIQXSjJuB-XBB4LJRKnYAjfaYoQ_HXzg/s1600/IMG_20181102_160100-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8z8neChk-WtCACvRm5bxoqvKWvy7NAAhVRmdIYwnGRljGTXfDiHNr64Me6RFtuhSf8W_CxaDTUvhSsWQ3Rggciy5A0ywaesEfTjIbc0VbsEtTIQXSjJuB-XBB4LJRKnYAjfaYoQ_HXzg/s640/IMG_20181102_160100-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Naznaczona </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to
czwarty tom cyklu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni </i>autorstwa Anne
Bishop. Lubię go przede wszystkim za bardzo ciekawe uniwersum i wciągającą
historię. Ta jego odsłona jednak ma zdecydowanie więcej wad niż zalet.</span></div>
<a name='more'></a> <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Rasa ludzka już od jakiegoś czasu
stąpa po kruchym lodzie. Pojawienie się ruchu Ludzie Przede i Nade Wszystko
spowodowało, że przestała traktować z respektem tubylców ziemi. Rozzuchwalona,
zaczyna przekraczać kolejne granice. W końcu, gdy cierpliwość straszliwych
Starszych się kończy, postanawiają oni pozbyć się niebezpiecznego szkodnika.
Nad Thaisią, a może również nad całym Namid zawisa widmo eksterminacji
rasy ludzkiej. Mimo to przywódca Dziedzińca <i style="mso-bidi-font-style: normal;">terra
indigena </i>w Lakeside, Simon Wilcza Straż, dostrzegając pewne korzyści
płynące ze współpracy z ludźmi, postanawia uchronić niektórych z nich przed
zagładą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Naznaczona</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">,
mimo licznych mankamentów, to jednak wciąż starzy, dobrzy <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni</i>. Nie traci klimatu stworzonego przez poprzednie tomy, co chyba
stanowi jedyny element, który ratuje tę część cyklu w moich oczach. Mowa tu
przede wszystkim o świecie wykreowanym przez Anne Bishop. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Mogąc obserwować zmiany zachodzące w tym uniwersum, dobrze się bawiłam.</b>
To właśnie o nich opowiada <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Naznaczona</i>.
To bardzo ważny tom serii i właśnie dlatego jego mierność ujawniająca się w
niemal wszystkich pozostałych aspektach utworu, wydaje się tak rażąca i
rozczarowująca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie chodzi mi jednak o to, że poziom
pisarstwa Bishop okazał się tutaj niższy, niż poprzednio, a przynajmniej nie w
większości składających się na książkę elementów. To raczej brak postępów
stanowi pewien problem. Czwarta odsłona serii prezentuje dokładnie to, czego
się spodziewałam, znając wcześniejsze składające się na nią powieści i dlatego
wady nie ubodły mnie jakoś szczególnie. Byłam na nie przygotowana i dzięki temu
umiałam podejść do nich z emocjonalnym dystansem. Bynajmniej nie oznacza
to, że są niezauważalne. Przeciwnie, wydają się tu obnażone bardziej, niż
kiedykolwiek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż uniwersum jest samo w sobie
naprawdę przyzwoite, to czasami zastanawiam się, czy autorka ma w ogóle jakąś
spójną wizję wieszczek krwi. Bardziej spójną od tego, że jeśli wykonają na
skórze cięcie, wygłoszą proroctwo. Zauważyłam pewien drobiazg, który ujawnia
niekonsekwencję, z jaką Bishop opisuje te istoty, a mianowicie na samym
początku zaznacza, że wieszczki nie miewają wizji w snach, podczas gdy właśnie
w ten sposób doświadczona przepowiednia u Meg była zapalnikiem akcji w drugim
tomie, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Morderstwie Wron</i>. To z resztą
nie pierwszy raz, gdy odnoszę wrażenie, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">cassandra
sangue </i>jeszcze się klarują w umyśle autorki i nie są nawet dla niej samej
„gotowym” elementem świata. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Naznaczonej </i>najbardziej chyba
kuleje fabuła.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
Powieść jest dosłownie wypchana... niczym. To bardziej przekrojowa opowieść o codzienności
społeczeństw Innych oraz Intuitów zamieszkujących Thaisię, którzy akurat
przypadkiem muszą przygotować się na nadejście zagrożenia i nadciągających wraz
z nim zmian. Jeśli jesteście sympatykami fikcyjnych światów, nawet to może
okazać się czymś interesującym, ale jeśli zabieracie się za lekturę bardziej z
myślą o konkretnej treści i akcji, to wszystko to okaże się bardzo nudne,
powtarzalne i pozbawione niesamowitości typowej dla światów fantastycznych.
Wierzcie lub nie, ale przez jedną trzecią książki autorka opisuje cały proces zapobiegania
zmarnowaniu się mięsa z zabitych bezmyślnie bizonów, dla Innych stanowiących
zwierzynę łowną. Sami sobie odpowiedzcie na pytanie, czy coś takiego brzmi jak
dobry pomysł na duży wątek fabularny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli zaś chodzi o resztę powieści,
to nie jest to wcale mniejsze lanie wody. Generalnie historia opiera się na
tym, że wszyscy przygotowują się na nadejście bliżej nieokreślonej katastrofy,
co przeciąga się w nieskończoność, a gdy ta w końcu nadciąga, zajmuje
maksymalnie trzydzieści stron. W tym czasie otrzymujemy opis tego, w jak dużym
stopniu kataklizm zmienił Namid, chociaż na życie najważniejszych bohaterów
zdaje się nie mieć zbyt dużego wpływu. Po wszystkim jakby nigdy nic, wracają oni
do swojej zwykłej, choć może nieco skomplikowanej codzienności.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKsd8rD_L39mpQXFur5Tyzq2ySFjkEccrrH040f7ckbiCxvUYEV10CF6lpbAbUXVXSqeIDjTuILRgRnFaMD4XRSl8YM64GGBQ1jSYgnuIA0Snv3CRv-P0Jd-h1bxuvBWZ8M4jBE1ONdmo/s1600/IMG_20181227_190248-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKsd8rD_L39mpQXFur5Tyzq2ySFjkEccrrH040f7ckbiCxvUYEV10CF6lpbAbUXVXSqeIDjTuILRgRnFaMD4XRSl8YM64GGBQ1jSYgnuIA0Snv3CRv-P0Jd-h1bxuvBWZ8M4jBE1ONdmo/s640/IMG_20181227_190248-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niewykorzystany potencjał aż prosi się o jakąś odsiecz.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Przecież powieść można było wypełnić
czymś znacznie ciekawszym niż trudy znalezienia zamrażarek dla wszystkich
bizonich tusz albo dogadywanie się w sprawie organizacji schronienia w danych
miejscach. Można było znacznie skomplikować i pogłębić konflikt między <i style="mso-bidi-font-style: normal;">terra indigena </i>a ludźmi, chociażby
poprzez ukazanie powodów, przez które nagle tak duża część rasy ludzkiej była
skłonna poprzeć ruch LPiNW, chociaż doskonale znała zagrożenie związane z zadzieraniem
z tubylcami ziemi. Czy stało się to dlatego, że zaczęło brakować jej
przestrzeni życiowej? Czy czuła się w jakiś sposób pokrzywdzona? Czy zaczęło
brakować niezbędnych do życia zapasów i atak na Innych wydawał się jedynym
sposobem rozwiązania takiego problemu? Dzięki temu Bishop mogła sprawić, że
cała seria przestałaby się opierać na czarnobiałej wizji świata, w której <i style="mso-bidi-font-style: normal;">terra indigena </i>to ci dobrzy, a ludzie
inni niż ci przyjaźniący się z nimi — aroganccy i okrutni. W końcu jak
sama nieraz zaznaczała, większość nigdy nie miała z Innymi do czynienia i nie
sądzę, by od tak mogła zapałać do nich nienawiścią czy w jakikolwiek sposób im
zaszkodzić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Powyższy problem łączy się z dwoma
innymi. Pierwszym z nich jest to, że fragmenty przemów Mikołaja Strzępiela
umieszczane od czasu do czasu w tekście zostały tak napisane, by ukazać
małostkowość i zwyczajną chciwość ludzi reprezentujących LPiNW. Innymi słowy,
ich wartość retoryczna jest naprawdę marna i w oczach czytelnika działa tylko
na niekorzyść rasy ludzkiej. A wszystko mogłoby wyglądać ciekawiej, gdyby
znacznie lepiej manipulowały odbiorcą i w jakimś stopniu rzeczywiście mogły przekonać
prawdziwego czytelnika o słuszności celu ruchu. Tym samym nasz zbiorowy
czarny charakter znacznie zyskałby na prawdziwości i przestałby być tak płaski.
Drugim problemem jest fakt, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Inni sami
okazują się hipokrytami.</b> Pałają wściekłością na myśl o okrucieństwie ludzi,
którzy uciekają się do bezsensownej przemocy i zabijają Bogu ducha winnych <i style="mso-bidi-font-style: normal;">terra indigena</i>, ale z drugiej strony
żaden z naszych protagonistów zdaje się nie mieć wyrzutów sumienia, że w ramach
zemsty zabija się znacznie większą liczbę równie niewinnych ludzi. W ogóle nikt
nie wykazuje świadomości (nawet te postacie będące ludźmi), że przeciętny
człowiek przeważnie chce mieć po prostu spokój i na co dzień nie strzela do
zwierząt dla zabawy lub z innego równie głupiego powodu, ale i tak ciąży nad
nim odpowiedzialność zbiorowa za cudze zbrodnie. W dodatku nawet ci <i style="mso-bidi-font-style: normal;">terra indigena, </i>którzy mają sojuszników wśród
ludzi, nie wykazują zbyt dużych starań, aby zrozumieć odmienną naturę
przedstawicieli drugiej strony barykady, podczas gdy sami takich refleksji w
stosunku do siebie wymagają. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gdy się teraz tak nad tym zastanawiam, to okazuje się, że to jedna z
niewielu sytuacji, gdy mam ochotę poprzeć czarny charakter nie dlatego, że się
z nim zgadzam, ale z czystej przekory spowodowanej tym, że protagonista jest w
zasadzie równie głupi, co on.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Grożenie człowiekowi palcem, żeby nie próbował wywyższać się
ponad naturę i nie niszczył jej bez sensu, bo i tak byle wilk może go zjeść
albo byle tornado porwać, brzmiało jeszcze dobrze w pierwszym tomie i
okazało się dla niego całkiem dobrym, choć może niezbyt wymyślnym przesłaniem. Jednak
gdy czwarty tom serii z rzędu mówi dokładnie to samo, zaczyna brzmieć jak
nudny, odgrzewany po raz setny, moralizujący bełkot, który stracił swoją moc
już jakiś czas temu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wisienką na tym nieudanym torcie jest sztywna, pozbawiona barwy narracja.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Tym razem jestem prawie pewna, że
nie zawinił tłumacz, ponieważ ten zmienił się od czasu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pisanego szkarłatem</i>, a ona wciąż nie jest ani lepsza, ani gorsza.
Przeważnie mi to nie przeszkadzało w czasie lektury, zdążyłam przywyknąć
do tego mało literackiego języka, jednak sceny, które miały być mroczniejsze i
wypełnione grozą okazały się takie bardzo na siłę lub po prostu... śmieszne. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo wszystko znalazł się jakiś pozytyw, a jest nim relacja między Meg a
Simonem</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, którą
autorka prowadzi z rozwagą, stopniowo pogłębiając więź między tą dwójką.
Rozwija się bardzo naturalnie i miło się o niej czyta. Mimo to mam nadzieję, że
pozostanie platoniczna, ponieważ w obecnym kształcie wydaje mi się idealna, a
bardziej zażyła lub nagle oziębiona, odebrałaby coś z klimatu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Naznaczonej</i> trudno doszukać
się pozytywów</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, ale
mimo to tuż po lekturze musiałam poświęcić trochę czasu na to, aby ustalić, co
właściwie mi się w niej nie podobało. Prawda jest taka, że nie spodziewałam się
niczego lepszego, więc potrafiłam przymknąć oko na liczne minusy i po prostu
jak zwykle zagłębiłam się w ten świat. Chyba jednak przyznam rację Marcie z
bloga <a href="http://w-sercu-ksiazki.blogspot.com/" target="_blank">W sercu książki</a>, że cykl <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni </i>to
po prostu świetne guilty pleasure. Niestety, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Naznaczona </i>raczej nie podbije serca osób, które nie cenią uniwersum
Namid na tyle, by czerpać satysfakcję z samego czytania o zachodzących w nim
zmianach czy o nowych, związanych z nim faktach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy, urban fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 525<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Emilia Skowrońska<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 46,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: wydawnictwo Initium<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-3896735630253699492018-12-20T18:49:00.000+01:002018-12-21T10:59:12.449+01:00Skończyło się śmieszkowanie. „Wielkie Płaszcze: Cień rycerza”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Debiutancka książka Sebastiena de
Castella, czyli pierwsza część serii „Wielkie Płaszcze” — „Ostrze zdrajcy”,
okazała się przemiłym zaskoczeniem. Ponieważ kupiłam ją w dwupaku od razu wraz
z drugim tomem — „Cieniem rycerza” — nie czekałam i natychmiast zabrałam się
również za kontynuację.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b><i><br /></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9SQWEn1Nri5ktW9ZaiQIyO-rr894BkV9debolUSbtAAQobtlZ0wWOMC70Eex0qkapONStr-37nKJuuV0vNyJRvvGYlJRfP-2PBdWBWdWaokbK0p4mWvBZBD5GPrAcfFgl7H1hZidBevM/s1600/IMG_20181219_095646-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9SQWEn1Nri5ktW9ZaiQIyO-rr894BkV9debolUSbtAAQobtlZ0wWOMC70Eex0qkapONStr-37nKJuuV0vNyJRvvGYlJRfP-2PBdWBWdWaokbK0p4mWvBZBD5GPrAcfFgl7H1hZidBevM/s640/IMG_20181219_095646-01.jpeg" width="640" /></a></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> <o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Recenzję poprzedniego tomu serii
możecie przeczytać <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/11/wielkie-paszcze-ostrze-zdrajcy-idea.html" target="_blank">tutaj</a>. Czy tom drugi przynajmniej utrzymał poziom? Szczerze
mówiąc, zdecydowanie. Właściwie w pewnych kwestiach nawet go podniósł.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Skoro Falcio val Mond, główny bohater
i narrator serii, odnalazł pierwszy z tak zwanych królewskich czaroitów, ma
wraz ze swoimi kompanami realną szansę na odmienienie losów mieszkańców
Tristii, uciskanych przez despotycznych książąt. Niestety, na drodze pokojowego
wprowadzania koniecznych zmian staje ktoś, kto morduje władców poszczególnych
części kraju. Pojawia się groźba brutalnej wojny domowej, która z pewnością
sprowadziłaby zagładę na wielu niewinnych, dlatego Falcio i jego przyjaciele,
Kest i Brasti, postanawiają znaleźć i powstrzymać morderców. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli decydujecie się na przeczytanie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cienia
rycerza</i>, musicie przygotować się na to, że jest to o wiele poważniejsza i
„cięższa” powieść, niż <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrze zdrajcy.</i></span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">To istotna
różnica, ponieważ liczne smutniejsze kawałki, jakie mogliśmy znaleźć w pierwszym
tomie serii, były konsekwentnie równoważone ostrym poczuciem humoru, który nie
pozwalał na to, aby historia miała zbyt ponury wydźwięk. W przypadku tomu
drugiego jednak autor postawił na „mówienie serio”. W przeciwieństwie do
poprzedniej książki, humoru pojawia się tutaj niewiele, a zastępuje go stan
totalnej beznadziei, z której nawet śmieszek Brasti nie umie żartować. Tym
samym całość prezentuje się mniej rozrywkowo, niż ostatnim razem. Autor
nieustannie i bez skrupułów rzuca swoim bohaterom kłody pod nogi i to nie byle
jakie. Zwłaszcza Falcio cierpi okrutnie, chociaż de Castell nie oszczędza absolutnie
nikogo z grona naszych protagonistów, ale również niektórych antagonistów. Nie
przeszkadzało mi to jednak, ponieważ między innymi dzięki temu historia nabrała
znamion wiarygodnej (no bo przecież, niestety, tak właśnie wygląda stan
oficjalnej czy też nie wojny), a jeśli spojrzeć na powieść ogólnie dochodzi się
do wniosku, że to wszystko jest po coś. Niektórzy bohaterowie, tacy jak na
przykład Falcio, muszą przejść przez takie piekiełko, żeby zrozumieć pewne
rzeczy, albo udowodnić swoją wartość. Przyznam jednak, że to wszystko mogłoby
być dla mnie większym szokiem, gdybym nie przeczytała wcześniej recenzji Kirimy
z bloga <a href="http://misieczytaniepodoba.blogspot.com/" target="_blank">Misie czytanie podoba</a>, dzięki czemu byłam przygotowana na taki
obrót rzeczy psychicznie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Cień rycerza </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">został napisany z trochę większym rozmachem i gra toczy się o jeszcze
poważniejszą stawkę, niż wcześniej. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nic na to nie poradzę, że miękkość moich nóg jest wprost
proporcjonalna do stopnia epickości historii, którą poznaję. A muszę zaznaczyć,
że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cień rycerza </i>to już konkretnie
epicka powieść. De Castell znów również pokazuje, jak dobrą i solidną
fabułę potrafi skonstruować. To jeden z tych elementów, w przypadku których
widać, jakie poczynił postępy. Nadal pojawia się mnóstwo świetnych zwrotów
akcji, która pędzi od samego początku mimo, że czytamy przecież ponad
sześciuset stronicową cegłę (w książkach o tak dużej objętości fabuła
często rozwija się dosyć powoli). Oprócz tego trzeba zwrócić uwagę na to, że
nie pojawia się już tak dużo niewiarygodnych zbiegów okoliczności lub braków w
logice przedstawianych wydarzeń — a przynajmniej ja ich nie zauważyłam. De
Castell przestał też używać magii jak wytrycha, który można wrzucić tam, gdzie
jest problem z ciągiem przyczynowo-skutkowym. Akcja okazała się również lepiej
wyważona, rozsądniej prowadzona i po prostu odrobinę bardziej dopracowana pod
względem proporcji. Po każdej dłuższej scenie napięcia mamy nieco miejsca na
oddech, w przeciwieństwie do pierwszego tomu, i to taką jego ilość, która nie
przeciąga zbytnio fabuły i nie powoduje znudzenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niektórym <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cień rycerza </i>może
wydać się momentami zbyt patetyczny.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Patosu w tej powieści broni jednak fakt, że zawsze pojawia
się jedynie wtedy, gdy Falcio postanawia za jego pomocą świadomie wywrzeć jakiś
efekt. Bohater zawsze posługuje się nim jedynie jako narzędziem potrzebnym do
osiągnięcia celu, a ponieważ sam pełni funkcję narratora łatwo odnieść
wrażenie, że historia sama w sobie została napisana nieco podniosłym językiem. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Znacznie większą wadę narracji
konstruowanej przez de Castella stanowi niezbyt ładna ekspozycja.</b> Chociaż
udało mu się uniknąć wielu różnego rodzaju błędów, które popełniał poprzednio,
zaczął z kolei grzeszyć trochę niepotrzebnym tłumaczeniem czytelnikowi rzeczy
oczywistych lub takich, których jest w stanie sam się domyślić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kolejny tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkich Płaszczy </i>ujął mnie jeszcze jedną swoją cechą, a mianowicie
piastowanym stanowiskiem moralnym, które jest szczególnie bliskie mojemu sercu.
Oczywiście, było ono zaznaczane już w pierwszej części, ale tutaj zostało
ładnie wplecione w fabułę. Obawiam się jednak, że ramy, w których autor
postanowił je zaprezentować, są już przestarzałe. Na Zachodzie, gdzie de
Castell publikuje, już od dawna nie istnieje coś takiego, jak wyższość pewnych
klas społecznych nad innymi. Taki podział nie obowiązuje przecież nawet na
krańcach owego Zachodu, czyli w naszym kraju, dlatego uważam, że to, o czym
mówi, może zostać nie do końca dobrze odebrane przez współczesnych czytelników
ze względu na przedpotopowość realiów, do których stawiane jest w kontrze.
Oczywiście, uniwersum <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkich Płaszczy </i>wzorowane
jest na późnym średniowieczu bądź wczesnej nowożytności i to może jeszcze
stanowić niezły argument za taką archaicznością tristiańskiej kultury, jednak
już samo stanowisko moralne właśnie przez nią może wydać się dzisiejszym
czytelnikom, do których przecież kierowana jest ta powieść, niesłusznie nieaktualne.
Należałoby więc uwspółcześnić przynajmniej sytuacje, za pomocą których jest ono
prezentowane. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W tej części serii rozwija się wcześniej zapoczątkowany wątek miłosny,
lecz akurat w tym przypadku nie ma się czym ekscytować.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Cierpi on bowiem na typową miłość od
pierwszego wejrzenia i przeznaczenie zapisane w gwiazdach. Nasza para kochanków
nie wie nawet o sobie nawzajem niczego konkretnego; spotkała się dotąd
może ze dwa razy, ale to wystarczy, żeby wymieniała ze sobą sekretne czułe
gesty i geściki albo żeby nawet jedno drugie prosiło o spędzenie razem życia. Panie
de Castell, przepraszam bardzo, ale za cholerę tego nie kupuję. Całe szczęście,
że to wątek całkowicie poboczny i stworzony głównie dlatego, że Falciowi też
się coś czasem od życia należy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wciąż podoba mi się sposób, w jaki autor konstruuje swoich bohaterów.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Tym razem ciekawie pogłębił
postać Brastiego, który przestał być wyłącznie zgrywusem. W ogóle wydaje
mi się, że w tym tomie pełni bardzo ważną rolę, ale nie mam tu na myśli fabuły,
lecz budowę historii na poziomie czysto symbolicznym. Musiałabym jednak
zdradzić Wam treść, aby sprecyzować, o co mi chodzi. Kest to mój ulubiony
bohater zaraz po Falciu. A skoro już o Falciu mowa, to lekko irytował
mnie swoją głupotą emocjonalną, jaką popisał się w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cieniu rycerza </i>(mógłby swoich szczerych wywodów oszczędzić chociaż
biednej, zawikłanej Aline), ale wybrnął dzięki temu, że a) była uzasadniona i
b) koniec końców czegoś się nauczył, więc wciąż mogę widzieć w nim jednego z
moich książkowych mężów. Nadal nieźle udaje mi się z nim utożsamić, bo w pewnym sensie mam podobne jak on
problemy sama ze sobą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAH8FzEYSkLySj60d74-HoTLWyAnm1NXal348oHw-1pdJOFao2Bx8JBhgkRMPkyAUDA-kXjzWEIlEjxgFY4DYL6fQBS4zGrGrrsQSdkqNXa4yg7fssseFoMmt96YP3kIWZu48YPZmY7tE/s1600/IMG_20181219_095727-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAH8FzEYSkLySj60d74-HoTLWyAnm1NXal348oHw-1pdJOFao2Bx8JBhgkRMPkyAUDA-kXjzWEIlEjxgFY4DYL6fQBS4zGrGrrsQSdkqNXa4yg7fssseFoMmt96YP3kIWZu48YPZmY7tE/s640/IMG_20181219_095727-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De Castell jednak najlepiej sprawdził się przy
rozwijaniu antagonistów, chociaż jedną jedyną Trin nadal pozostawia płaskawą i
szczerze mówiąc, niezbyt potrzebną temu tomowi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli miałabym mieć jakieś większe obiekcje, to jedynie do postaci Aline,
która została tu mocno zmarginalizowana, postawiona jedynie w roli ofiary i
niestety, mocno udziecinniona. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Może trzynastolatki to jeszcze nie najdojrzalsze osoby pod
słońcem, jednak tutaj Aline zachowuje się jak o wiele młodsze dziecko.
Chciałabym też zwrócić uwagę na to, że (uwaga, teraz będę czepiać się pierdół)
dziewczynki wcale nie dojrzewają tak, jak to zaprezentował (czy ściślej mówiąc:
nie zaprezentował) de Castell. Przede wszystkim dziewczynka dorasta szybciej
niż chłopiec, o czym zapomina wielu pisarzy będących mężczyznami.
Trzynastolatki często mają za sobą pierwszą miesiączkę, a jeśli tak, to ich
ciało przypomina już kobiece, a wzrastanie zaczyna hamować, ponieważ z
reguły zdążyły osiągnąć wysokość zbliżoną do wzrostu dorosłej kobiety (ja
osobiście od kiedy miałam trzynaście lat urosłam może dwa centymetry, a jestem
już osobą dorosłą). Dlatego przepraszam, ale trudno mi sobie wyobrazić Aline,
której przypuszczalnie zostało już niewiele do urośnięcia, tulącą się dorosłej
osobie do nogi, tak jak nieraz ujmuje to autor. Nie chodzi mi o to, że
wszystkie dziewczynki w tym wieku są już dojrzałe pod względem cielesnym,
mam raczej na myśli tendencję uwidaczniającą się w tej grupie wiekowej.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cień rycerza </i>był naprawdę świetną lekturą, niepozbawioną przesłania
a nawet głębszych przemyśleń to boję się tego, jak de Castell poradził sobie z
następnym tomem, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Krwią świętego</i>,
którą oczywiście zamierzam przeczytać. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Autor
zrobił swoim postaciom w głowach tak duży bałagan emocjonalny, że w
kontynuacji, jako wciąż początkujący pisarz, może tego zwyczajnie nie
udźwignąć. </b>Jestem bardzo ciekawa, jak rozwinie je w następnym tomie.
Jedno jest pewne: jeśli nadal będzie gnębił Falcia zamiast pozwolić mu w końcu
na przejęcie choćby niewielkiej kontroli nad sytuacją, historia może stać się
niestrawna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W ramach podsumowania powiem tyle:
nie znalazłam przejścia do Narnii, nie dostałam listu z Hogwartu, Gandalf nie
zapukał do moich drzwi, Duncan nie zrobił ze mnie Szarej Strażniczki, nie
zwerbowała mnie Inkwizycja, ani nie szkolono mnie na Jedi. Dlatego, królu Paelisie,
powiedz, że masz gdzieś tam w kufrze mój Wielki Płaszcz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 648<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Joanna Grabarek <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,99 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Insignis<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-21903294366237390782018-11-30T19:46:00.000+01:002018-12-01T18:11:12.465+01:00„Wielkie Płaszcze: Ostrze zdrajcy”. Idea a rzeczywistość. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Za "Ostrze zdrajcy",
pierwszy tom serii "Wielkie Płaszcze" Sebastiena de Castella
zabierałam się nie bez pewnego entuzjazmu. Był on jednak kontrolowany, gdyż
zwróciłam uwagę na tę książkę z bliżej nieokreślonego powodu. Można powiedzieć,
że zadziałała moja czytelnicza intuicja.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLUB2_z5HKXsDOLCJI35vZ79RlD0Jurj7EI49zWZUx67HyZKr-2EDScPWGZUfCZCoHzv-7uqx_qIL-e17AeZDdXbdqaKA7y19KmBuYLfE-s55xBlR8Swe5UMF1K-R-594S3PTfz4Ctyac/s1600/IMG_20181129_153739-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLUB2_z5HKXsDOLCJI35vZ79RlD0Jurj7EI49zWZUx67HyZKr-2EDScPWGZUfCZCoHzv-7uqx_qIL-e17AeZDdXbdqaKA7y19KmBuYLfE-s55xBlR8Swe5UMF1K-R-594S3PTfz4Ctyac/s640/IMG_20181129_153739-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czy zgodnie z zamierzeniem pomogła mi
znaleźć kolejną świetną historię? A może tym razem kompletnie mnie zawiodła?
Jakie wrażenia pozostawia po sobie debiut literacki de Castella?</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Falcio val Mond jest Wielkim
Płaszczem, czyli jednym z wędrownych, królewskich trybunów, do których
najważniejszych zadań należy strzeżenie prostego ludu przed nadużyciami władzy
przez panów ziemskich. Niestety, kiedy król Paelis zginął około pięć lat przed
rozpoczęciem się akcji powieści, Wielkie Płaszcze zostały rozwiązane, a Falcio
wraz z dwójką najbliższych przyjaciół pracuje teraz na utrzymanie jako
ochroniarz pewnego lorda. Niestety, ten szybko zostaje zamordowany, a Falcio,
Brasti i Kest wrobieni w jego zabójstwo. Uciekając, odkrywają intrygę, która może
sprowadzić niebezpieczeństwo na prostych mieszkańców Tristii. Jak na prawdziwe
Wielkie Płaszcze przystało, postanawiają go udaremnić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ostrze zdrajcy </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">od
początku do końca wypełnione jest akcją, która nie daje wiele wytchnienia
zarówno postaciom, jak i czytelnikowi. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dzieje
się bardzo dużo i w bardzo szybkim tempie, a w dodatku de Castell
jest naprawdę niezły w utrzymywaniu napięcia. </b>Ponadto raczy nas całkiem
solidną i nieprzewidywalną fabułą, która wciąga tym bardziej, im bardziej do
końca powieści się zbliżamy. Co można z pewnością powiedzieć o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrzu zdrajcy, </i>to ani przez chwilę nie
nudzi i nie dłuży się, a wręcz przeciwnie —zapewnia rozrywkę równie skutecznie,
co dobry film akcji. Trzeba zaznaczyć, że rozrywkowy charakter powieści to
jedna z jej cech charakterystycznych, na którą składają się humor, ironia i
wykorzystanie stale pojawiających się w popkulturze elementów, o tym jednak
szerzej za chwilę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Podczas lektury bawiłam się naprawdę
przednio. Nie dość, że fabuła książki jest bardzo przyzwoita i nie brakuje
akcji, to de Castell stworzył też ciekawe uniwersum, dla którego to właśnie
Wielkie Płaszcze są najbardziej charakterystyczne. Może sama Tristia, rządzona
przez zepsute, za nic mające maluczkich książęta nie ma w sobie nic bardziej
oryginalnego (tutaj kłania się chociażby Sanderson, McClellan albo nawet Victor
Hugo, w końcu motyw krwiożerczej władzy jest ponadczasowy) to pomysł na Wielkie
Płaszcze naprawdę przypadł mi do gustu. Koncepcja płaszcza jako czegoś w
rodzaju zarówno zbroi, jak i bardzo praktycznej części garderoby okazała się
interesująca, tak samo jak specyfika działań noszących je trybunów. Muszę
przyznać, że ten element wykreowanego przez siebie świata autor zarysował
naprawdę porządnie. No dobra, powiem to: chcę teraz być Wielkim Płaszczem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wracając do fabuły, ma ona jeszcze
jedną zaletę, a mianowicie dobre zwroty akcji. Wiele jej detali też dość
ciekawie się ze sobą łączy. Do pewnego stopnia stanowi to walor powieści, ale <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">niestety zdarzają się też takie fragmenty,
w których pojawiają się jak dla mnie zbyt niewiarygodne zbiegi okoliczności.</b>
Na domiar złego, trafimy na nie w czasie lektury trochę za często. Autor
próbuje tłumaczyć je działaniem czegoś w rodzaju nadprzyrodzonych sił, jednak
nie mogę oprzeć się wrażeniu, że zbyt wielokrotnie używa ich jako wytrychów,
a nie integralnej części stworzonego przez siebie wszechświata (coś bardzo
podobnego możemy zauważyć np. w VII części <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gwiezdnych
Wojen</i>). <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Nie zmienia to jednak faktu,
że historia jest spójna i podobało mi się w niej znacznie więcej, niż
odrzucało. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli chodzi o może nie całokształt
fabuły, ale pojedyncze sceny, to czasami da się zauważyć pewne niewielkie braki
w logice przedstawianych wydarzeń, na przykład jeśli Falcio bije się z bandą
zwykłych uliczników i kładzie ich trupem jednego po drugim, to ci, zamiast
uciekać, jak zapewne zdarzyłoby się to w rzeczywistości, to niczym przeciwnicy
w grach video nacierają nadal i to z uśmiechem na ustach. Nawet, jeśli jest
oczywistym, że nasz bohater mógłby zrobić im z tylnych części ciała Wielki
Kanion nieszczególnie się przy tym męcząc. Nie jest też dla mnie do końca
jasne, dlaczego inteligentny przecież i zaradny val Mond przez pierwszą połowę
książki radzi sobie tak słabo z niewdawaniem się w co rusz w kolejną bijatykę,
zwłaszcza w momentach, w których naprawdę powinien zatroszczyć się
o schronienie i odpoczynek. Po prostu leci przed siebie jak kombajn,
kompletnie bez planu i większego pomyślunku. Wiem, że to miało stanowić pewną
jego cechę i dzięki temu de Castell wykazuje się niejako konsekwencją w
budowaniu postaci, no ale bez przesady. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przynajmniej Falcio w pewnym sensie
ponosi karę za ten brak myślenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak już pewne zdążyliście się domyślić, w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrzu zdrajcy </i>naprawdę roi się od scen walk. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Trzeba tu zaznaczyć, że de Castell
daje popis swojej dużej wiedzy na ten temat, ponieważ dokładnie opisuje, co się
dzieje na placu boju. Czasami aż zbyt dokładnie. Falcio, jako narrator, często
szczegółowo tłumaczy, jakie ciosy wyprowadza i dlaczego. Do jakiegoś momentu
jest to nawet interesujące, jednak szybko okazuje się, że autor zamieszcza te
opisy w pewnym nadmiarze, pozbawiając akcję części należnej dynamiki, a sam
tekst robi się przez to trochę za gęsty. Jest to jednak szczegół, który mi nie
obrzydził lektury (głównie dlatego, że dla mnie osobiście to dość ciekawe).
Inną cechą debiutu, która się tu ujawnia, okazuje się długość dialogów między
Falciem a niektórymi jego przeciwnikami, które wywiązują się w czasie
starcia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ostrze zdrajcy </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to
historia bardzo campbellowa i obwicie czerpiąca z popkultury. Trzeba jednak
zaznaczyć, że autor sprawnie posługuje się wielokrotnie wykorzystywanymi
schematami, tworząc coś, co nie jest tak do końca odtwórcze i banalne. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">W powieści na kilku poziomach
donkichotowski sentyment i fascynacja legendami zderza się z brutalną
rzeczywistością, przez co myślę, że de Castell rzeczywiście wiedział, co robi i
miał świadomość funkcjonowania wykorzystywanych narzędzi. </b>Co więcej,
potrafił skutecznie działać za ich pomocą. Za to wszystko należy się duża
pochwała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggCK08o-M_MIDMVOs-ZQGWT2bUT8Y4adUpOlgrGA9zyTlFVMKzPPg0BxADUgQQctKDJgcNzMSuanm0TXRxMA_6xFIKNs3UiurSPYmcKyscc8818EETXzAIKstDcvS-tBsJvNMv353cSho/s1600/IMG_20181130_161609-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggCK08o-M_MIDMVOs-ZQGWT2bUT8Y4adUpOlgrGA9zyTlFVMKzPPg0BxADUgQQctKDJgcNzMSuanm0TXRxMA_6xFIKNs3UiurSPYmcKyscc8818EETXzAIKstDcvS-tBsJvNMv353cSho/s640/IMG_20181130_161609-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszy tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkich Płaszczy </i>wbrew pozorom pełen jest cierpienia i smutnych
fragmentów, jednak autorowi udało się świetnie zrównoważyć tę atmosferę obwitą
ilością ciętego humoru. Przez to też chwilami zastanawiałam się, czy on sam
traktuje tę historię serio. W końcu doszłam do wniosku, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrze zdrajcy </i>jest pod tym względem podobne do serialu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nie z tego świata, </i>gdzie bohaterowie
również nie mają w życiu łatwo, a jednak od czasu do czasu bywają całe odcinki
w komediowym klimacie. W każdym razie taki <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ostry,
niemal czarny humor wykorzystywany w najmniej oczekiwanych momentach, naprawdę
mi podszedł i to właśnie on wyrył mi książkę w pamięci. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Początkowo myślałam, że opowieść
została zbudowana wyłącznie na prostej opozycji dobro-zło. Szybko jednak
okazało się, że taki jego kształt wynika z tego, że historię jak i uniwersum
poznajemy z perspektywy Falcia, który dopiero w trakcie wydarzeń z książki uczy
się, że książęta to nie zawsze ci źli, a Wielkie Płaszcze to nie zawsze ci
szlachetni i dobrzy. Nie oznacza to, że bohater nie ma takiej świadomości, lecz
do pewnego momentu kurczowo trzyma się tego przekonania, ponieważ w ten sposób
łatwiej mu funkcjonować w świecie. Właściwie więc doświadcza tej prawdy na
własnej skórze i przestaje samego siebie oszukiwać. Nie oznacza to też, że
autor nie akcentuje istnienia dobra i zła, ale robi to w sposób nie tak naiwny
i prosty, jak zazwyczaj jest to ukazywane np. w baśniach. I za to chwała mu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Narracja i dialogi są niezłe mimo, że
autor mógłby jeszcze nad nimi popracować. Chociaż pisze ze swadą i lekkością,
książka miewa czasem gorsze fragmenty pod względem literackim. Nie są to jednak
wady, które bardzo rzucają się w oczy lub powtarzają się zbyt często. Ja po prostu
naprawdę lubię się czepiać szczegółów. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Jeśli
chodzi o samą narrację, to warto wspomnieć o tym, że Falcio łamie czwartą
ścianę, co w połączeniu ze specyficznym humorem i obfitością scen walk, daje
lekko deadpoolowy klimat.</b> Może nie jest to zabieg tak daleko idący jak w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Deadpoolu</i>, jednakże to skojarzenie już
ze mną zostało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dochodzimy w końcu do nie mniej
ważnej kwestii, czyli postaci. W tym przypadku de Castell również stanął na
wysokości zadania. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Uwielbiam, naprawdę
uwielbiam Falcia mimo jego początkowej nieporadności, która jednak w jakimś
stopniu została uzasadniona. </b>Bohater jest tak sympatyczny, zabawny i
wygadany, że ciężko nie zapałać do niego sympatią. Jednocześnie to naprawdę
ciekawie skonstruowana postać, z bagażem doświadczeń, która przez całą opowieść
walczy z własnymi słabościami oraz przeszłością i rozwija się, a przebieg jej
misji staje się odbiciem jej wewnętrznej walki z sobą samą. Wydaje mi się, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">dojrzałość konstrukcji Falcia nieco
wyprzedza poziomem pozostałe elementy powieści. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Polubiłam też jego towarzyszy, Kesta
i Brastiego. Może nie mamy możliwości przyjrzeć się im tak dokładnie jak
Falciemu, ale są napisani wystarczająco dobrze. Jedną z moich ulubionych
postaci jest też Krawcowa, która chociaż dość przerysowana, dodaje powieści
dużo kolorytu i trudno sobie ją wyobrazić bez niej. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ostrze zdrajcy </i>trzeba
pochwalić również za naprawdę przyzwoity czarny charakter. Ogólnie rzecz
biorąc, wszyscy bohaterowie są jacyś, mają wyraziste osobowości i nie mieszają
się ze sobą tak, że po przeczytaniu nie jesteśmy w stanie wymienić, kto
jest kim. Wierzcie mi, często spotykałam się w książkach z takim problemem,
a przede wszystkim w debiutach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ostrze zdrajcy </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">przewyższyło moje oczekiwania i jestem naprawdę zadowolona z lektury.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Oczywiście, znalazło się trochę
mankamentów, ale nie przeszkadzały mi one bardzo, z resztą zostały wynagrodzone
wieloma istotniejszymi walorami. To zlepek powtarzalnych klisz, ale za to
dobrze zrobiony i będący w stanie zapewnić dwa-trzy wieczory nie takiej pustej
rozrywki. Pod koniec nawet zakręciła mi się w oku łezka, a wszystko zostało
zwieńczone niebanalnym przesłaniem. To naprawdę udany i obiecujący debiut,
jakiego życzyłabym każdemu pisarzowi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 420<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Paweł Podmiotko<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 36,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Insignis<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-76518239982116043162018-11-23T17:01:00.000+01:002018-11-23T21:45:37.899+01:00„Warsztaty stylu. Autorska metoda, dzięki której w końcu odkryjesz swój styl”, czyli jak zrobić z ubierania się sztukę. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Świat mody nieustannie dyktuje kobietom, jak powinny wyglądać. Chyba
każdy przeznaczony dla nich magazyn i programy telewizyjne mówiące o zasadach
dobrego wyglądu pełne są porad, takich jak: „tej sylwetce pasują wyłącznie te
konkretne kroje ubrań” lub „ktoś o takiej cerze będzie wyglądał dobrze tylko w
tych i tamtych kolorach”. </span></span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><b>A co</b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"> na to Maria Młyńska,
autorka książki „Warsztaty stylu”?</span></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmldFcgNLQXDKYlDrn8xkQ5srYb_PKmItcXnKyS96F735cQTB76uy180hbx2i2HLKlatVPnPeP5hqAoQ8ZurbkmwRUeIHKy76qiFde9qtcNe7-15-P-qXzChdXWcIvjts2oWBWcwUP4HE/s1600/IMG_20181030_131813-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmldFcgNLQXDKYlDrn8xkQ5srYb_PKmItcXnKyS96F735cQTB76uy180hbx2i2HLKlatVPnPeP5hqAoQ8ZurbkmwRUeIHKy76qiFde9qtcNe7-15-P-qXzChdXWcIvjts2oWBWcwUP4HE/s640/IMG_20181030_131813-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czy jej poradnik to kolejny zbiór
sztywnych zasad?</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Warsztaty stylu </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to pozycja, która mówi przede wszystkim o ubraniach, chociaż jak zauważa
autorka, styl jest pojęciem bardzo szerokim i odnoszącym się do niemal każdej
sfery naszego życia — od ubioru, poprzez tapetę na ścianie w naszej sypialni aż
po nasze codzienne zachowanie. Celem autorki nie jest jednak wypunktowanie
najważniejszych zasad dotyczących tego, jak dobierać poszczególne elementy
stroju, mając na uwadze typ urody i długość nóg, jakimi nas obdarzyła
matka natura, lecz nauczenie swoich czytelniczek wykorzystywania w tym celu
głosu serca. Innymi słowy, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Maria Młyńska
wierzy, że styl tkwi w każdej kobiecie i wystarczy go tylko odkryć. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chyba właśnie to w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Warsztatach stylu </i>zaintrygowało mnie w
największym stopniu. Do tej pory żyłam w przekonaniu, że aby móc wyglądać
dobrze, w wielu przypadkach będę musiała wyrzec się tych elementów garderoby,
które podobają mi się najbardziej i najlepiej oddają to, kim jestem, na rzecz
takich, w których wyglądam najkorzystniej. Okazuje się jednak, mimo tego, co
słyszy się na co dzień, że to nie do końca działa w ten sposób. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W poradniku Młyńskiej najbardziej
podoba mi się to, że autorka nie promuje ślepego dążenia za modą, która
przecież wciąż się zmienia, lub za zdaniem stylistów, lecz namawia do
korzystania z wolności i wybierania tego właśnie, w czym czujemy się najlepiej.
Przekonuje, że jeśli mamy ładne nogi, to nie musimy ich eksponować lub
podkreślać, jeśli nie mamy na to ochoty lub po prostu tego nie lubimy. Nie
musimy koniecznie nosić czerwonego, nawet jeśli pasuje nam do cery, bo co z
tego, jeśli kłóci się on z naszym stylem lub zwyczajnie czujemy się w nim źle. Autorka
daje czytelniczce mnóstwo swobody, co naprawdę do mnie przemówiło. Obala wiele
modowych stereotypów, nie zachowuje się jak telewizyjna stylistka, która ubiera
kogoś zważając wyłącznie na jego warunki fizyczne, a nie na to, kim ten ktoś
jest. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie zrozumcie mnie źle. Moglibyście w
tym momencie zapytać: „No dobra, skoro nie trzeba przestrzegać zasad, aby
dobrze wyglądać, to po co pisać o tym całą książkę?”. Z wolnością jest niestety
tak, że jeśli mamy jej dużo, to często nie wiemy, co z nią zrobić, przez co
albo zaczynamy dostosowywać się do reszty (a więc uśredniamy się), albo
popełniamy błędy. Stworzenie garderoby, która będzie ściśle trzymała się zasad,
które właściwie same ustalimy (nie „żadnych” właśnie, ale przez nas
ustanowionych), to prawdziwa sztuka. Wcale nie tak łatwo odkryć swój własny styl
i nauczyć się dobierać elementy stroju tak, aby zawsze wyglądać dobrze. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Na szczęście <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Warsztaty stylu </i>to poradnik konkretny, jasny, dokładny i wyczerpujący,
chociaż wcale nie przegadany. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nie jest też tak, że Młyńska podaje
nam na tacy gotowe rozwiązania. Przytacza za to mnóstwo przykładów, które mogą
nam pomóc zrozumieć, o co jej chodzi. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Daje
czytelniczce pędzle i farby, ale nie mówi jej, co ma namalować.</b> Podpowiada
i zwraca uwagę na różne niuanse, zamiast odwalać za nas całą robotę. Mimo to po
przeczytaniu nie czułam się tak, jakbym wciąż była zielona, pozbawiona wiedzy, która
pomogłaby mi stworzyć swój styl. Młyńska dzieli się z nami pewną metodą, która
polega w dużej mierze na tworzeniu list, szukaniu inspiracji wokół siebie,
otwieraniu się na nowe możliwości oraz czerpaniu z siły prostoty. W końcu
jak twierdzi i z czym trudno mi się nie zgodzić, osoba, którą cechuje dobry
smak, ma otwarty umysł i potrafi znaleźć coś interesującego w rzeczach,
które pozornie są nieciekawe.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJNMaim4Lwx-zcZEyz42JDiJsrlx0odqtTqodNT2fkHM_HaffHuB4bcP7i5_eh7Uggjmy4ZmAzFN72cQdKIhuUqY5IunLei08lmibUGSWobnEbrOz2y2R8DTuXwpA4QbDJ3NN02nYftFk/s1600/IMG_20181122_222512-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJNMaim4Lwx-zcZEyz42JDiJsrlx0odqtTqodNT2fkHM_HaffHuB4bcP7i5_eh7Uggjmy4ZmAzFN72cQdKIhuUqY5IunLei08lmibUGSWobnEbrOz2y2R8DTuXwpA4QbDJ3NN02nYftFk/s640/IMG_20181122_222512-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W czasie lektury czytelniczka nie
będzie automatycznie wyszukiwać niedoskonałości swojego ciała i wyczekiwać
fragmentów, które powiedzą jej, jak ukryć je za pomocą ubioru. Młyńska odrzuca
podział sylwetek na jabłka, gruszki i inne tego typu, ponieważ lansowany przez
media kanon piękna zmienia się równie szybko, jak moda. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Uczy raczej, jak dostrzegać atuty sylwetki i urody i w jaki sposób
można je podkreślić. Zachęca do pozytywnego, a nie krytycznego podejścia do
własnego ciała.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ważne jest również to, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">autorka unika typowo poradnikowych,
durnowatych sformułowań typu: „jeśli to zrobisz, z pewnością osiągniesz cel”,
„to zawsze działa”, „to najlepszy sposób”, „najważniejsze jest to i tamto”,
„musisz się zmienić”. </b>Jest wręcz bardzo ostrożna i dokładna, jeśli chodzi
o wypowiadanie się. Przypuszczam, że nauczył ją tego brutalny Internet
(prowadzi przecież popularnego bloga). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Książkę czyta się bardzo dobrze i
szybko. Początkowo myślałam, że to taka mała cegiełka, jednak od razu
przekonałam się, że za to wrażenie odpowiada dość gruby papier, twarda oprawa,
wielkie marginesy, nietypowy format oraz liczne ilustracje. Muszę tutaj
wspomnieć o przepięknej szacie graficznej i bardzo wygodnym, prawie
kwadratowym (jeśli nie całkowicie) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>kształcie,
dzięki któremu egzemplarz dobrze trzyma się w dłoniach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Warsztaty stylu </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to bardzo inspirująca lektura.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Przyda się z pewnością tym kobietom, które poprzez ubiór
chcą wyrazić siebie, a przy tym wciąż co najmniej dobrze wyglądać. Można
powiedzieć, że zawarte w nich informacje mogą przysłużyć się również do nauki
niezależności i umiejętności samodzielnego myślenia, potrzebnych do świadomego
określenia siebie w świecie —<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>w końcu w dużej mierze na tym polega styl. Przekonałam się, że
poszukując go, niekoniecznie musi chodzić o zaspokojenie swojej próżności i
zachcianek. Myślę, że to, co chce nam przekazać Maria Młyńska, jest po prostu
sztuką, ponieważ ilu definicji by nie miała, to zawsze łączy je jeden wspólny element:
wyrażanie swojego wnętrza przy pomocy estetyki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: poradnik, moda<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 320<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Flow books<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-30827603218679971692018-11-12T17:28:00.000+01:002018-11-12T22:50:31.211+01:00Seriale #5: „Smoczy Książę”, sezon 1.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Czy zdarza Wam się jeszcze oglądać
kreskówki skierowane przede wszystkim do najmłodszych? Fanów animacji wśród
starszej widowni nie brakuje. „Smoczy Książę”, chociaż to bez wątpienia serial
dla dzieci, może być również przyjemną odskocznią dla dorosłych, a zwłaszcza
dla tych, którzy uważają się za nerdów.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQAP6Nw6x9cEqJKvBG5ZTzQJaZzLXHTTd1gZ5efBypYo1beqxfdSSxVQ166i_01zCPy7tWHW-wsrEzDgW3sanyplwTL7WtiFbus17r54i46buJ5z1tTpsIU53i7Wj15RJ3pY7247M5HSo/s1600/MV5BMjA5MjEwODU1MV5BMl5BanBnXkFtZTgwNzk0MzA5NTM%2540._V1_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQAP6Nw6x9cEqJKvBG5ZTzQJaZzLXHTTd1gZ5efBypYo1beqxfdSSxVQ166i_01zCPy7tWHW-wsrEzDgW3sanyplwTL7WtiFbus17r54i46buJ5z1tTpsIU53i7Wj15RJ3pY7247M5HSo/s640/MV5BMjA5MjEwODU1MV5BMl5BanBnXkFtZTgwNzk0MzA5NTM%2540._V1_.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.imdb.com/title/tt8688814/" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jest to bowiem animacja inspirowana
tolkienowską fantasy, opowieść ze świata magii i miecza, która samym swoim
klimatem mogłaby przyciągnąć przed ekrany tłumy fanów fantastyki.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Akcja <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczego Księcia </i>rozgrywa się w mediewistycznym świecie, w którym
od wielu lat ludzie i elfy żyją ze sobą w nieprzyjaźni. Zarzewiem wzajemnej
wrogości tych ludów jest zbrodnia, której niegdyś istoty ludzkie dokonały za
pomocą czarnej magii: zabiły Smoczego Króla i zniszczyły jego jajo, czyli
tytułowego Smoczego Księcia. Pewnego dnia okazuje się jednak, że jajo wcale nie
zostało zniszczone, lecz skradzione. Odnalazłszy je, dwoje książąt królestwa
ludzi — Callum i Ezran — oraz elfka Rayla, decydują się zwrócić je Smoczej
Królowej i tym samym zakończyć wojnę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszy odcinek może nie tyle mnie wciągnął, co zaciekawił.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wszystko zaczyna się w sposób dla
starych wyjadaczy dość szablonowy, wręcz oklepany. No wiecie — dwa zwaśnione
królestwa, dość powtarzalna konstrukcja uniwersum, magia, rycerze, wojna
i bohaterowie na skraju dziecięctwa, którzy ruszają w podróż, aby ratować
świat. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Zdecydowanie jednak nie warto od
razu zrażać się schematycznym początkiem.</b> W tym wszystkim, co wydaje się
takie nieoryginalne, pojawiło się coś, co sprawia, że serial przestaje być aż
tak przewidywalny, i co stanowi samo w sobie jego ogromny walor — szarość. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Oczywiście, szarość akcentowana na
tyle, na ile pozwala na to percepcja widza docelowego, czyli około
dziesięcioletniego dziecka. Mimo, że coraz więcej utworów fantasy po sukcesie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Pieśni Lodu i Ognia </i>przestaje być
tworzona na bazie krystalicznego dobra i ohydnego zła (za przykład niech
posłuży nam chociażby seria RPG <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dragon
Age </i>lub książka <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ciężko być
najmłodszym</i>) to nigdy nie spotkałam się z takimi próbami w utworach
przeznaczonych dla dzieci. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczym Księciu </i>wcale nie jest tak, że
ludzie to ci dobrzy, a elfy to ci źli lub na odwrót.</b> Sytuacja po obu
stronach jest równie skomplikowana, jak byłaby w rzeczywistym świecie. To po
prostu konflikt dwóch grup, które w równym stopniu doprowadziły do niego
poprzez błędy dyplomatyczne, nieumiejętność pogodzenia ze sobą różniących się
systemów wartości, złe decyzje i nieporozumienia. Do tego dochodzą utrwalane
przez długi czas wojny uprzedzenia i mity dotyczące drugiej strony barykady,
bynajmniej nie pochlebne.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRD8cjS7Vuy5Onj04t51LSgmMM-tbXZoOue85em9qVXj62UK1VSLUHxHMpuSBwMBIz6S2bK1NwBb72lododvVUE8lO2Kcyx-nhDGHgqnJXKL7KyJBbmzd-mwLDAUcPhysj-pNObXyHwj4/s1600/maxresdefault+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRD8cjS7Vuy5Onj04t51LSgmMM-tbXZoOue85em9qVXj62UK1VSLUHxHMpuSBwMBIz6S2bK1NwBb72lododvVUE8lO2Kcyx-nhDGHgqnJXKL7KyJBbmzd-mwLDAUcPhysj-pNObXyHwj4/s640/maxresdefault+%25281%2529.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=2B347lZ49GE" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dotyczy to nie tylko koncepcji
świata, ale również bohaterów. Większość z nich stara się po prostu wypełniać
rozkazy, jak najlepiej służyć królestwu lub uratować swoich bliskich albo
w ogóle samych siebie. Wszelkie zatargi między nimi wynikają głównie z
konfliktu interesów, okraszonego uprzedzeniami i brakiem tolerancji albo po
prostu przekonaniem co do złych intencji strony przeciwnej. Każdy z nich jest
zły lub dobry w zależności od tego, z którą postacią i motywami się
utożsamiamy. Poważnie, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczy Książę </i>to chyba jedyna kreskówka
dla dzieci z jaką się zetknęłam, która tak dogłębnie przeprowadza studium sporu
i ukazuje tak skomplikowane osobowości oraz motywy. </b>Jednocześnie
zdecydowanie potępia wojnę, ukazując ją jako eskalację okrucieństwa, zamiast,
tak jak w wypadku większości utworów fantasy, zarysowując ją jako czas pełen
przygód, bohaterów, którzy się dzięki niej rodzą i jako taki, w którym słuszność
ma jedynie strona protagonisty (w końcu tych w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczym Księciu </i>mamy troje, pochodzących z obu zwaśnionych ludów i
oni stoją po swojej własnej stronie, co wydaje mi się w tego typu tekstach
kultury raczej niespotykane). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Bohaterowie to w ogóle kolejna mocna strona serialu.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Większość z nich jest bardzo dobrze
napisana, a widz szybko zaczyna czuć do nich sympatię. Mi w szczególności
bardzo podoba się na przykład ciotka Amaya, czyli pani rycerz, która przy
okazji jest niemową; król Harrow, który może nie zajmuje dużo czasu antenowego,
ale i tak widać, że to równy gość; moją sympatię zdobyła nawet szalona Claudia,
która jest zwykłą, rozchichotaną, dobroduszną nastolatką jakich wiele, chociaż
ubiera się w bardzo mrocznym stylu i nie stroni od czarnej magii. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Jestem bardzo ciekawa tego, jak rozwinie
się Rhunan, który świetnie rokuje jako bohater na następne sezony, a Viren to
jeden z najlepszych czarnych charakterów, z jakimi się zetknęłam.</b> Co
również raczej nie zdarza się w kreskówkach dla dzieci, to bardziej pragmatyk
niż okrutnik. Pragmatyk, który nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć cel.
Osoba, która jest przekonana, że uświęca on środki, które z resztą stanowią dla
niego drugorzędny problem. Wciąż trudno mi określić, czy chce zdobyć tron
dlatego, że uważa się za najlepszą osobę, która mogłaby rządzić królestwem, czy
to po prostu z rządzy władzy. Zapewne i jedno i drugie. Poza tym okazuje się
być całkiem niezłym ojcem (o ile nie wpadnie na pomysł, by wykorzystać swoje
dzieci do czegoś występnego) i w ogóle bardzo inteligentnym człowiekiem, który
sztukę manipulacji ma w małym palcu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1GTsCuX6OKlABTqo4algxjGPXqQNiKPDilgiSQTt2oR5HwqLH0rNIIxnC8n7vSB1Sm76WyJO-UHDmrRmUqLTpzthw9qMP40LZhRhed7s3ydP8l1JdpSGr3ZoHyeSHgsqzQexfmw4NoDc/s1600/Screen_Shot_2018_09_06_at_8.22.36_AM.0.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1GTsCuX6OKlABTqo4algxjGPXqQNiKPDilgiSQTt2oR5HwqLH0rNIIxnC8n7vSB1Sm76WyJO-UHDmrRmUqLTpzthw9qMP40LZhRhed7s3ydP8l1JdpSGr3ZoHyeSHgsqzQexfmw4NoDc/s640/Screen_Shot_2018_09_06_at_8.22.36_AM.0.png" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.theverge.com/2018/9/7/17826544/the-dragon-prince-review-avatar-last-airbender-netflix" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nasze trio protagonistów zasługuje na
osobny akapit. Najmniej interesującą postacią jest niestety przypuszczalny
przywódca tej bandy, czyli Callum. Niestety, to bohater tak nudny i tak
powtarzalny (typowa nastoletnia, mało rozgarnięta ciapa, która nigdzie nie może
sobie znaleźć miejsca i która nagle ma ważne zadanie do wykonania), że
kreskówka równie dobrze poradziłaby sobie bez niego. Uwielbiam za to małego,
uroczego Ezrana, czyli zabawnego, ale obdarzonego niezwykłą empatią i
inteligencją chłopca i elfią asasynkę Raylę. Skoro o niej mowa, to
stanowi ona rzadki przypadek nastoletniej (przypuszczalnie — jej wiek nie
został podany, jednak nie może mieć ona więcej, niż szesnaście lat,
przynajmniej mentalnie — w końcu z elfami nigdy nic nie wiadomo) bohaterki,
która nie irytuje, a wręcz wiele zyskuje przy bliższym poznaniu. To właściwie
jedna z najdogłębniej skonstruowanych postaci w serialu, z którą niejeden
widz mógłby się utożsamić. Przy okazji jako urodzona wojowniczka, „ma jaja”,
których zdecydowanie brakuje Callumowi, ale pozostaje przy tym bardzo naturalna
i dziewczęca na tyle, na ile może być nastolatka władająca śmiercionośną
bronią. Nie musi na siłę udowadniać, że trzeba ją traktować poważnie mimo jej
płci, co się ceni. Mimo dość chłodnej powierzchowności potrafi pozwolić sobie
czasami na poczucie humoru, od czasu do czasu odsłania figlarną część swojej
natury, co za każdym razem stanowi pewne zaskoczenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Byłaby o wiele lepszą przywódczynią
niż Callum, jednak zarówno ona jak i on nie są wolni od wad. Wielką zaletą
produkcji jest fakt, że praktycznie w każdym odcinku czegoś się uczą. Aby
osiągnąć cel, muszą pokonać jakąś swoją słabość lub skazę na charakterze.
Powoli i stopniowo się rozwijają, uczą się na błędach i potrafią działać z
rozmysłem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chwała twórcom za to, że tworząc elfów, nie posłużyli się schematem,
którego nie cierpię.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
Księżycowe Elfy (bo to jedyna ich rasa, która pojawia się w pierwszym sezonie)
to żadne delikatne nimfy leśne, które tulą się do drzew, chodzą na bosaka z
kwiatami we włosach, żywią się płatkami róż i spijają poranną rosę. A gdzież
tam. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Elfy to śmiertelnie niebezpieczni
wojownicy, którym daleko do zniewieściałych mimoz.</b> Odniosłam wrażenie, że
zostali zainspirowani japońskimi samurajami, których kojarzymy właśnie z taką
precyzją, dyscypliną i śmiercionośnością, jakie widzimy na ekranie,
oglądając <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczego Księcia. </i>Może nie
jestem<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>fanką poroża (mają na głowie
maleńkie różki), ale i tak cieszę się, że twórcy dali im coś od siebie, zamiast
ślepo brnąć w schemat. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Czymś, co może nieco utrudnić odbiór w czasie seansu, jest toporna
animacja.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Pojedyncze
kadry wyglądają cudownie, jednak sama dynamika scen pozostawia wiele do
życzenia. Sekwencje obrazu są bardzo niepłynne, gołym okiem można dostrzec
pojedyncze klatki, co daje efekt okropnej amatorszczyzny rodem z YouTube'a.
Świadczy to o stosunkowo niskim budżecie serialu. Miejmy nadzieję, że to zmieni
się w miarę jego rozwoju.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwFLjlDebMQnF0kmCOa_rV6-G2BxugBcdpsUOZnVzBm1Kzac1aW4hnUPnPyZGC2F5-U64qXXMleCG3Z9G8paDFgXDsHcqYnZW3LjWhA2fUHb7XVYlNjUZ2Np3UYDd6J-zP03-NQMsOWM/s1600/CallumEzranBait.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="788" data-original-width="1400" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwFLjlDebMQnF0kmCOa_rV6-G2BxugBcdpsUOZnVzBm1Kzac1aW4hnUPnPyZGC2F5-U64qXXMleCG3Z9G8paDFgXDsHcqYnZW3LjWhA2fUHb7XVYlNjUZ2Np3UYDd6J-zP03-NQMsOWM/s640/CallumEzranBait.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://thedragonprince.com/one-day-the-dragon-prince-netflix/" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Inną kwestię stanowią kiepsko przestrzegane prawa fizyki.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> O ile jestem w stanie uwierzyć, że
elf potrafi przeskakiwać z drzewa na drzewo lub w ogóle na imponujące
odległości, to jednak wygląda co najmniej dziwnie, gdy okazuje się, że w
zasadzie każda postać jest w stanie wbiec po pionowej ścianie, o ile
odpowiednio się rozpędzi. Poza tym w tym świecie można bez problemu przespać
się na środku łąki, na gołej ziemi i nie zatroszczyć się o posłanie
złożone chociażby z kurtki lub plecaka. Bo w nocy przecież temperatura w ogóle
nie spada. Widocznie wszelkiego rodzaju nawet prowizoryczne izolatory od
podłoża, są dla słabych. Tak, wiem, że w kreskówkach nie takie rzeczy już
widzieliśmy, jednak estetyka <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczego
Księcia </i>raczej nie przewiduje gagów (o których niektórzy mogliby pomyśleć
czytając o wbieganiu po pionowym zboczu), zwłaszcza tych łamiących podstawowe
prawo grawitacji. Przypuszczam jednak, że tu znów kłania się kwestia pieniędzy.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Owszem, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczy Książę </i>ze względu na historię, którą opowiada, obfituje w
sceny walk czy w przemoc, ale bardzo łagodnie ukazaną. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Twórcy nie przekraczają żadnych granic
przyzwoitości, jeśli chodzi o kreskówkę skierowaną do najmłodszych.</b> Wcale
nie stoi ona na pierwszym miejscu. Pojawiają się też w nim rzecz jasna pewne
uproszczenia, które mają ułatwić dzieciom zrozumienie tego, co dzieje się na
ekranie, jednak wiedząc, z czego wynikają i co można wyczytać między wierszami,
również my — starsi — możemy się dobrze bawić, oglądając serial. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Smoczy Książę </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">jest idealną propozycją dla rodziców, którzy chcą rozkochać swoje dzieci
w klasycznej fantasy i zapoznać je z jej podstawowymi założeniami. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Można dzięki niemu spędzić miły,
rodzinny wieczór, niepozbawiony walorów edukacyjnych, bo serial został
obdarzony uniwersalnym przesłaniem<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">. Ja
osobiście mam ogromną słabość do tego typu klimatów i uważam, że również wielu
dorosłym przypadnie do gustu.</b> Fabuła jest w końcu naprawdę dobra i wciągająca.
Jeśli jednak rzeczywiście zamierzacie pokazać go dziecku, to odradzam w
przypadku młodszych niż mniej więcej dziesięć lat — ze <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczym Księciem </i>jest trochę jak z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Harry'm Potterem</i>. Chociaż widzem docelowym jest dziecko, nie
brakuje scen, które mogą okazać się nieco zbyt przerażające dla tych młodszych.
<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-31944197464538066232018-11-02T19:23:00.000+01:002018-11-02T19:23:17.960+01:00Książkowy stos #10 <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Przybyło mi naprawdę dużo nowych
książek do przeczytania. Dzisiejszy stosik jest bardzo zróżnicowany. Ciekawi,
co się w nim znajduje?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHgNTIpqwEbbQYUyPsotoFVRLb53OUgn1hwdkxoIe5djOGsMJ9xt80MZ7OFxqrXXdbWnuVvQYpPKq92aK8yn303hzKVPSzdP0_8CBe7pFOu7ckkWhVoTpU3iUnW-PiiUe6pwF0CtAlamU/s1600/IMG_20181030_122125-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1134" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHgNTIpqwEbbQYUyPsotoFVRLb53OUgn1hwdkxoIe5djOGsMJ9xt80MZ7OFxqrXXdbWnuVvQYpPKq92aK8yn303hzKVPSzdP0_8CBe7pFOu7ckkWhVoTpU3iUnW-PiiUe6pwF0CtAlamU/s640/IMG_20181030_122125-01.jpeg" width="452" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przez złośliwość losu ledwie udało mi
się wykorzystać ostatnie słoneczne dni na robienie zdjęć, ale i tak nie ze
wszystkimi zdążyłam. Mam tu trochę — jak zawsze — fantastyki, trochę
obyczajówki, romans (ja i romanse — ha! ale ten jest klasyczny ;) ), a nawet
poradniki. Z resztą, sami zobaczcie i napiszcie, czy widzicie tu coś dla
siebie.</span></div>
<a name='more'></a> <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">1. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mroczna Wieża: Roland </i>—
Stephen King</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-OSUjA8RazBkBt7_puF5gispMpH7kyQSTJ8ood62R19N6-Wtw_2NeUUOJJg2VH_tNIKleNzwrOqdO-zy7rJyYQTH3qDPxds1GMoPiM5Z0cGCtVYgIhTaShpfJ8W6iJ_NXPuhTl8GUEvQ/s1600/IMG_20181030_123753-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-OSUjA8RazBkBt7_puF5gispMpH7kyQSTJ8ood62R19N6-Wtw_2NeUUOJJg2VH_tNIKleNzwrOqdO-zy7rJyYQTH3qDPxds1GMoPiM5Z0cGCtVYgIhTaShpfJ8W6iJ_NXPuhTl8GUEvQ/s640/IMG_20181030_123753-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Moje jedyne jak dotąd spotkanie z
twórczością króla powieści grozy wspominam bardzo dobrze. Teraz znów zamierzam
przeczytać coś, co raczej nie jest typową pozycją w jego dorobku, bo <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mroczna Wieża </i>to cykl fantastyczny. To
jeden z tych, których poznanie uznałam w pewnym momencie za obowiązkowe dla
siebie samej, ze względu na jego renomę. A egzemplarz dorwałam po taniości
w markecie, kosztował mnie chyba coś koło 11 złotych. :)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">2. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Duma i uprzedzenie </i>— Jane
Austen</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihcaP7OeCEzNbGGDHnxNzTglKziAUEGY22okG_VVWJeh6OC1A4hNrNk0DiE-YeTMD_DbmsXrIRWGhf_yIPLZf5ujQ9qECRwIeSqJNvM-ux8p4uQd8bjOMqmmebO2nTl9nQ-TGbOdrOGTI/s1600/IMG_20181030_124544-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihcaP7OeCEzNbGGDHnxNzTglKziAUEGY22okG_VVWJeh6OC1A4hNrNk0DiE-YeTMD_DbmsXrIRWGhf_yIPLZf5ujQ9qECRwIeSqJNvM-ux8p4uQd8bjOMqmmebO2nTl9nQ-TGbOdrOGTI/s640/IMG_20181030_124544-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tę klasyczną powieść zaczęłam już
pochłaniać. Pierwszy raz czytam coś Jane Austen. Jestem dopiero w połowie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dumy i uprzedzenia, </i>ale już teraz mam
przeczucie, że to nie będzie ostatnie zetknięcie z tą autorką. Nie planowałam
kupować tego egzemplarza, ale gdy podczas zakupów zobaczyłam, że kosztuje
niecałe 10 złotych, nie mogłam się powstrzymać. W dodatku wydanie jest bardzo
ładne. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">3. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Trylogia Magów Prochowych:
Jesienna republika </i>— Brian McClellan</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-_Rp4t2NHxcAVhWOyBgFjWnWCd7y9F4z1fD-HhD_NoNmggUgGlbqdETmSrwMVYP0gCIkMqCQ4AtmBIXrkQ7OWpLkioam-cp5nzvk23wZBEq-fuPkCyNtaqPhvgveWhMM9r7wZGNsRuF4/s1600/IMG_20181030_130124-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-_Rp4t2NHxcAVhWOyBgFjWnWCd7y9F4z1fD-HhD_NoNmggUgGlbqdETmSrwMVYP0gCIkMqCQ4AtmBIXrkQ7OWpLkioam-cp5nzvk23wZBEq-fuPkCyNtaqPhvgveWhMM9r7wZGNsRuF4/s640/IMG_20181030_130124-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ostatni tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Magów Prochowych </i>nosi bardzo wdzięcznie brzmiący po polsku tytuł,
prawda? Jeśli jesteście moimi stałymi czytelnikami to wiecie zapewne, że pozostałe
dwie części mnie zachwyciły. Jak zwykle czuję mieszaninę ekscytacji i obawy,
gdy przede mną zwieńczenie cyklu. Wymagania mam wysokie. Naprawdę chciałabym
zaliczyć <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Magów Prochowych </i>do swoich
ulubionych utworów fantasy, więc mam nadzieję, że pan McClellan znów odwalił
kawał dobrej roboty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">4. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tusz </i>— Alice Broadway</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXxOnhRSt3RLApFk94EAnMFr7qU0BbluOyhZsXNUvVtMDQTgFhF32L1svR3PN0IMh1klPuH5D64X7g9l6MD8wdDpZYQJhQts9T_boPc1UsXhcBhNns3v3kQom_VPV3VyXI9APrHpPVWag/s1600/IMG_20181102_155520-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXxOnhRSt3RLApFk94EAnMFr7qU0BbluOyhZsXNUvVtMDQTgFhF32L1svR3PN0IMh1klPuH5D64X7g9l6MD8wdDpZYQJhQts9T_boPc1UsXhcBhNns3v3kQom_VPV3VyXI9APrHpPVWag/s640/IMG_20181102_155520-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">No dobra, to jeden z tych rzadkich
przypadków, w których już sama okładka książki krzyknęła do mnie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">KUP MNIE!, </i>a ja naprawdę to zrobiłam i
to bez większego namysłu. Nie oznacza to jednak, że jej opis mnie nie
zaintrygował. Cóż, miejmy nadzieję, że treść będzie cieszyła serce w równym
stopniu, co okładka oczy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">5. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Warsztaty stylu </i>— Maria
Młyńska</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoahmJNKFQNPdmhyphenhyphenBIbFG-WrdQRDC2MshjQTQrvVzrjC3Gc6YGtPEft_LvWlbpQcrXxNeboRPgb-cJlCCsHQ4GomQx3G3DCtXGUkxXmLrK4Q59wubO2PuJwSAy8jgKp5W8_bxdA6HpBCc/s1600/IMG_20181030_131813-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoahmJNKFQNPdmhyphenhyphenBIbFG-WrdQRDC2MshjQTQrvVzrjC3Gc6YGtPEft_LvWlbpQcrXxNeboRPgb-cJlCCsHQ4GomQx3G3DCtXGUkxXmLrK4Q59wubO2PuJwSAy8jgKp5W8_bxdA6HpBCc/s640/IMG_20181030_131813-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gdy zobaczyłam tę książkę w Internecie
pomyślałam: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tak, to coś dla mnie</i>. Zawsze
chciałam coś w sobie poprawić, wyglądać jakoś lepiej, bardziej elegancko, ale
nigdy do końca nie wiedziałam, jak to zrobić, więc pozycja od razu mnie
zaciekawiła. Nie planowałam jej kupować tak szybko, jednak kolejna wizyta w
markecie z owadem w logo sprawiła, że wróciłam do domu z mocno przecenioną
książką pod pachą. No, to zobaczymy, czy rzeczywiście wkrótce będę bardziej
pewna i świadoma swojego stylu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">6. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wielkie Płaszcze: Ostrze zdrajcy
</i>oraz <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cień rycerza</i>— Sebastien de
Castell</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwiYOWRuRq_PJF9YGopLxmH_jt4vSICrHWJ_ga_g1HGVTcoUDmvXSj1DxFNMgpRjNpjdHoEyJQ_S6IWbFS9ow2MWOtpTPDZfKOypB4R8jxgGaMLHlZHLIwxUdABDnNXcwhbHyFfd5HmAk/s1600/IMG_20181030_132426-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwiYOWRuRq_PJF9YGopLxmH_jt4vSICrHWJ_ga_g1HGVTcoUDmvXSj1DxFNMgpRjNpjdHoEyJQ_S6IWbFS9ow2MWOtpTPDZfKOypB4R8jxgGaMLHlZHLIwxUdABDnNXcwhbHyFfd5HmAk/s640/IMG_20181030_132426-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">To kolejna seria, która natychmiast przykuła
moją uwagę, ale jakoś do tej pory nigdy nie udało mi się zebrać, by po nią
sięgnąć. Te dwa tomy dorwałam, kiedy w pewnym popularnym dyskoncie można było
tanio kupić osławione już dwupaki. Liczę na porządną lekturę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">7. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni: Naznaczona </i>— Ann<o:p></o:p></span></b><b><span style="font-size: 12pt; line-height: 32px;">e Bishop</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /><span style="font-size: 12pt; line-height: 32px;"></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_A_vPzvi_9Uv5OhYV8uz8v42-5jlKzXp0H7rSGi07n9LKgwocjnAhyphenhyphenNTOn4EBssorivuOyYalEERbrTR_v6JjndiattFMNFdKhfr3t5xVhN_o6af-oXVYqBuun-F23gcW3HoJneQ0JII/s1600/IMG_20181102_160100-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_A_vPzvi_9Uv5OhYV8uz8v42-5jlKzXp0H7rSGi07n9LKgwocjnAhyphenhyphenNTOn4EBssorivuOyYalEERbrTR_v6JjndiattFMNFdKhfr3t5xVhN_o6af-oXVYqBuun-F23gcW3HoJneQ0JII/s640/IMG_20181102_160100-01.jpeg" width="640" /></a></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Naznaczona </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to
już czwarty tom cyklu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inni</i>, który
dosyć lubię mimo, że ma on trochę mankamentów. Poprzednia część skutecznie mnie
zachęciła do lektury następnych i uznałam, że minęło już dość dużo czasu,
od kiedy ostatnim razem miałam do czynienia z tym uniwersum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">8. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciel </i>— Laini Taylor</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwBFTN-0sL2UBGhcYFIihPs13W1mIZLxE4qXPyi77nJEN7kKm17Hmv8KwiWJrN8FpzDYuxux8NSDVF0THPMBWo2VIV-X11IRuMps3ra55rVAAbnEgrXdivRqo_JxaLCXI1a_1e6glmHDo/s1600/IMG_20181102_161247-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwBFTN-0sL2UBGhcYFIihPs13W1mIZLxE4qXPyi77nJEN7kKm17Hmv8KwiWJrN8FpzDYuxux8NSDVF0THPMBWo2VIV-X11IRuMps3ra55rVAAbnEgrXdivRqo_JxaLCXI1a_1e6glmHDo/s640/IMG_20181102_161247-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Początkowo nie planowałam czytać <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marzyciela</i>, ale wiele pozytywnych
recenzji w końcu mnie do tego skłoniło. Uznałam, że to naprawdę może być
perełka, której trzeba tylko dać szansę. Zobaczymy. Swoją drogą, ta śliczna okładka
naprawdę robi wrażenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">9. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wszystkie kwiaty Alice Hart </i>—
Holly Ringland</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGTR58JOJtxMuFo5xYHd5cJhV1VKdHZV2Ln1gi-1i5z8KkkRlw1FhC3OtUhTCdzJPscXmBohvRka-u2pBJzzCL3SNiJ7mHQltpZZrzbBswOmSHQp8FTjXS8c9sqqw-ePbsnSwsIfn7zY/s1600/IMG_20181102_162002-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGTR58JOJtxMuFo5xYHd5cJhV1VKdHZV2Ln1gi-1i5z8KkkRlw1FhC3OtUhTCdzJPscXmBohvRka-u2pBJzzCL3SNiJ7mHQltpZZrzbBswOmSHQp8FTjXS8c9sqqw-ePbsnSwsIfn7zY/s640/IMG_20181102_162002-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">O recenzję tej książki poprosiła mnie
przyjaciółka, więc chętnie ją przeczytam i sklecę o niej parę słów. Okładka
jest prześliczna, ale dopiero gdy zajrzałam do środka książki, zaparło mi dech.
Jest ona tak wspaniale wydana, że warto mieć ją na półce choćby dla ozdoby, o
tym mogę Was zapewnić już teraz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">10. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Piersi. Poradnik dla każdej
kobiety. </i>— dr Kristi Funk</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<span style="color: #073763;"><b><br /></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQtghXR_DhQ6Sp6Uani7oAb9jQrStrDnyArZocgBFYg5O2OC_LgONDrHU4HaJBs5OvcACk9U6rBP0paqgOqMOh9n0GCq9Vo5ZuOYBEcFAbL9BLC4Jxf8aJ_1gnrzW9soTZtwZSLD2DTZc/s1600/IMG_20181102_162532-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQtghXR_DhQ6Sp6Uani7oAb9jQrStrDnyArZocgBFYg5O2OC_LgONDrHU4HaJBs5OvcACk9U6rBP0paqgOqMOh9n0GCq9Vo5ZuOYBEcFAbL9BLC4Jxf8aJ_1gnrzW9soTZtwZSLD2DTZc/s640/IMG_20181102_162532-01.jpeg" width="640" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Szczerze, to gdyby przyjaciółka mnie
nie poprosiła o recenzję tej pozycji, nawet bym na nią nie spojrzała. To nie
jest bliska mi tematyka. Mimo to postanowiłam przeczytać, w końcu rak piersi to
coś, o czym należałoby dla własnego dobra wiedzieć co nieco, dlatego
spodziewajcie się artykułu za jakiś czas :)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Nie tylko książki!</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ostatnio obejrzałam ciekawy serial
fantasy dla... dzieci. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoczy Książę </i>Netflixa
z pewnością niedługo doczeka się komentarza na blogu. Już teraz zapraszam :)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Inne recenzje </span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli szukacie lekkiej i wciągającej
książki o tematyce historycznej, to wpadnijcie na niekulturalnie.pl, a
konkretnie <a href="http://www.niekulturalnie.pl/2018/08/ministerstwo-niedzentelmenskich-dziaan.html" target="_blank">tutaj</a> — miałam okazję napisać artykuł o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ministerstwie Niedżentelmeńskich Działań Wojennych</i>. To opowieść o
grupie brytyjskich dywersantów, którzy poprzez niekonwencjonalne,
niedżentelmeńskie rozwiązania, co rusz ucierali Hitlerowi nosa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">No i to by było chyba na tyle. Do
zobaczenia!<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-37945929202367170972018-10-23T13:05:00.000+02:002018-10-23T13:05:22.607+02:00O wyborach, człowieczeństwie i sensie cierpienia. „Gar'Inagwi. Wyspa Szczęśliwa: Dzieje Taguna”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">„Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa: Dzieje
Taguna” to już ostatni tom trylogii fantasy Anny Borkowskiej. Rozstrzygną się w
nim losy tytułowej wyspy i jej mieszkańców, jak również znanych nam bohaterów.
W tym świecie jedno jest pewne: los potrafi być niesamowicie przewrotny; a może
to tylko złudzenie, że życiem kieruje ślepy traf?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeead51Mez93PGclJidE_jEI6aJlUITXJtYKZvmByFcMxC1iN0PfoerTXlyBG56NoouBWdIRnllkokZP6dzUArrnllMSZ-ePKkLSTlqbzClILYb5bJ7H3oKvtm4EAA9nQ1T4Ju7ADhijg/s1600/IMG_20181023_120214-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeead51Mez93PGclJidE_jEI6aJlUITXJtYKZvmByFcMxC1iN0PfoerTXlyBG56NoouBWdIRnllkokZP6dzUArrnllMSZ-ePKkLSTlqbzClILYb5bJ7H3oKvtm4EAA9nQ1T4Ju7ADhijg/s640/IMG_20181023_120214-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<a name='more'></a><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W trzecim tomie serii autorka opowie
więcej na temat tego, co dzieje się z Tagunem po wydarzeniach z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwania</i>. Chociaż pokrótce
przedstawiła jego losy w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejach Nulani</i>,
tutaj przekaże tę samą historię, lecz widzianą jego oczami, ze wszystkimi
należytymi szczegółami. Jednak nie tylko Tagun jest ważnym elementem tej
powieści. Jej dużą część zajmą znów rozgrywki polityczne oraz to, jak wpływają
one na życie, które toczy się na <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi</i>.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ten tom osobiście odbieram jako opowieść o człowieczeństwie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Anna Borkowska zadaje w nim
pytanie o to, co to znaczy być człowiekiem i jasno udziela odpowiedzi. O
tym jednak za chwilę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nietypowość trylogii dopiero w tym
tomie ukazuje się w swojej pełnej krasie. Przede wszystkim chodzi tutaj o jej
konstrukcję, jeśli weźmiemy pod uwagę kwestię czasu i przestrzeni. W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejach Taguna </i>cofamy się o wiele lat
wstecz w stosunku do tego, w którym momencie skończyły się <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Nulani</i>. Historia zaczyna się bezpośrednio po tym, na czym
stanęła w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwaniu</i>. Wcale jednak
nie jest to retrospekcja, akcja zaczyna toczyć się właśnie od tego momentu i po
jakimś czasie naturalnie dociera do tego, który zwieńczył <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Nulani</i>. Wówczas wątek Taguna znów zostaje porzucony na rzecz
wydarzeń mających miejsce na dworze Ungany. W przeciwieństwie zatem do wielu
innych serii powieści, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>nie
jest opowiadana w sposób całkiem chronologiczny, jeśli weźmiemy pod uwagę
wszystkie książki wchodzące w skład trylogii. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W dalszym ciągu mocną stronę serii stanowią jej bohaterowie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Mój największy podziw nadal budzi
sposób, w jaki Anna Borkowska napisała Unganę. To chyba najciekawsza
i najdogłębniej skonstruowana postać. Reszta została opisana zbyt
pobieżnie, bym mogła się nimi bardziej zainteresować. W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>nie jest jednak najważniejsze to, jakimi dokładnie ludźmi
są występujący w niej bohaterowie, ich życiorysy i czynniki wpływające na
podejmowane przez nich decyzje, ale to, jakie archetypy realizują i jaka
towarzyszy im symbolika. Tak więc na przykład Ungana stanowi tutaj figurę władcy
absolutnego, który podbił połowę świata. Służy Borkowskiej jako ten bohater,
który ukazuje to, co dzieje się z człowiekiem, który swoją wielkość
zawdzięcza wątpliwym etycznie wyborom, a swoje życie podporządkowuje fałszywym
wartościom. Wydawać by się mogło, że Unagana jako imperator ma wszytko, łącznie
z tym, co zamierzał osiągnąć. Okazuje się jednak, że wcale nie jest człowiekiem
szczęśliwym. Na własne życzenie traci swoją jedyną miłość i to ją właśnie
o to obwinia, nie ma nikogo bliskiego — bo nie potrafi mieć. Własnych
synów traktuje jak narzędzia do utrzymywania władzy, a z pierworodnym w pewnym
sensie toczy wojnę. Na stare lata zaczyna popadać w obłęd, coraz większy. Wciąż
szuka swojego miejsca w świecie, który podobno należy do niego i nie potrafi go
odnaleźć. Podświadomie zaczyna odczuwać, że nie chce wieść życia, jakie sobie
zafundował, więc próbuje na różne sposoby od niego uciec, chociaż nie do końca
to sobie uświadamia. Zaczyna rozumieć w końcu, że sam siebie poprzez swoje
wybory prowadzi do zguby. Tylko czy przypadkiem nie za późno? W każdym razie <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">zyskałam dzięki temu bohaterowi pewną mądrość,
mianowicie: za to, czy jesteśmy szczęśliwi, odpowiadamy my sami, a większość
spotykających nas niepowodzeń wynika z naszej własnej krótkowzroczności.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b><br /></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ1TZtAE0faf854l6LIiti1_Iir43Edk0tzwKBVmE__RCm-n7EwHh-YAFOVeEcNe3KGIVQpr7CM1lkhwnLHZuomhyz_2MdoGTAqMKpWBPY1YTMXEpKCut4Y6ZIWN5BuWaPb-B2rG7ydZ0/s1600/IMG_20181023_120340-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ1TZtAE0faf854l6LIiti1_Iir43Edk0tzwKBVmE__RCm-n7EwHh-YAFOVeEcNe3KGIVQpr7CM1lkhwnLHZuomhyz_2MdoGTAqMKpWBPY1YTMXEpKCut4Y6ZIWN5BuWaPb-B2rG7ydZ0/s640/IMG_20181023_120340-01.jpeg" width="640" /></a></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br /></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Innym ciekawym bohaterem jest również
Delu Chwan, reprezentujący lud pokrojem ciała przypominający małpy. Chwan to
mędrzec i mistrz filozofii. Jego małpopodobny wygląd nie jest przypadkowy,
ponieważ mimo bystrości umysłu to kolejna postać, której postępowanie należy
uznać za moralnie wątpliwe — po prostu w pełni podporządkowane logice, która
z kolei nie zawsze każe mu postąpić dobrze. Dość łatwo przychodzi nam
odczytać wysłaną za jego pośrednictwem wiadomość: nie ważne, jak bardzo jesteś
mądry, wykształcony, oczytany, inteligentny, bo jeśli nie masz w sercu dobra, nie
jesteś niczym więcej, niż zwykłą, sprytną małpą. W końcu zwierzęta też potrafią
przejawiać inteligencję, zatem czemu właśnie ona ma czynić człowieka wyjątkowym?
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Borkowska daje więc do zrozumienia, że
istotę człowieczeństwa stanowi przede wszystkim zdolność do szlachetnych
zachowań, które nie zawsze stoją w zgodzie z logiką. </b>Małpi lud w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>w ogóle odgrywa w pewnym
sensie rolę podobną do świń u Orwella. Zepsucie charakteryzuje wszystkich jej
przedstawicieli. Zastanawiam się, na ile ta społeczność była inspirowana
komunistami, którzy w czasie tworzenia <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi
</i>trzęśli Polską. Przywodzą mi ich na myśl przede wszystkim dlatego, że
autorka opisuje ich domy jako brzydkie, bezbarwne, podobne do siebie bryły,
w których licznie się gnieżdżą (od razu stanęła mi przed oczami wielka
płyta), ale to tylko luźne skojarzenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tagun to w dalszym ciągu postać,
która własnym działaniem nic nie wnosi do fabuły. W każdym innym przypadku
ostro bym to skrytykowała, bo w końcu w pewnej mierze pełni on rolę głównego
bohatera. Tutaj jednak widać, że jego „pasywność” to w pełni przemyślany
zabieg. To postać, która poprzez samą swoją nieustępliwą postawę skłania innych
do podjęcia Oczekiwania, dzięki czemu nie zostaje ono całkowicie zapomniane. Docenić
trzeba to, że również on miewa chwile słabości. W każdym razie sądzę, że
stanowi on alegorię idealnego chrześcijanina (Borkowska to zakonnica, dlatego w
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>da się zauważyć wiele
elementów filozofii chrześcijańskiej). Uważam tak dlatego, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tagun po prostu zamiast potępiać ludzi,
własnym postępowaniem daje im przykład, który ich do niego przyciąga.</b> Z ufnością
przyjmuje mądrość, której nauczono go na Wyspie Szczęśliwej mówiącą, że aż do
powrotu Ora nie wydarzy się nic istotnego. To z kolei kojarzy mi się z tym, co
zakłada chrześcijaństwo: doczesność jest niczym w porównaniu z wiecznością,
więc nawet, jeśli teraz cierpisz, to się skończy, a z perspektywy życia
wiecznego w Niebie, trwa ono tylko przez ułamek czasu. Trzeba tylko znieść je z
pokorą. Również Tagun cierpi, ale z wyjątkową cierpliwością. Po prostu czeka na
Ora, tak jak każdy chrześcijanin czeka na zbawienie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tagun nie jest bohaterem, który wraca z leczniczym eliksirem. To raczej
on jest tym skarbem, który ma moc uzdrawiania, narzędziem Jasnego Brata.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Bardzo podoba mi się w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejach Taguna </i>przesłanie mówiące, że
nie ważne, jak wiele zła uczyni człowiek — Bóg i tak w końcu oczyści i
naprawi świat. Dobro zwycięży zawsze, nawet w chwili, w której wydaje się, że
ludzkość całkowicie zatraciła się w ciemności (pamiętacie, jak depresyjny
wydźwięk miały <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Nulani</i>?).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb-8qWUzhmx1Wf9kpN2lrCrLz2ZpoTrk_IfGgFq0hCvU__gNyTeXn-m3JkAYn1DEF8UfOgHzquCwyHUsMAe4zEWB4FfwmvdLwADMEiA7Khjejcghy9zAYAFWy0CxeK3E6NvbyqDOEmJqo/s1600/IMG_20181023_120453-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb-8qWUzhmx1Wf9kpN2lrCrLz2ZpoTrk_IfGgFq0hCvU__gNyTeXn-m3JkAYn1DEF8UfOgHzquCwyHUsMAe4zEWB4FfwmvdLwADMEiA7Khjejcghy9zAYAFWy0CxeK3E6NvbyqDOEmJqo/s640/IMG_20181023_120453-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejach Taguna </i>został
również poruszony motyw przebaczenia i odkupienia.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wiele postaci, które w poprzednich
tomach odgrywało rolę czarnych charakterów, w tym zrozumie swoje błędy i wkroczy
na właściwą ścieżkę. Spotyka to również tego bohatera, który jest jednym z tych
ludzi, którzy uczynili poprzednio najwięcej zła. Możemy dostrzec więc kolejne
przesłanie: każdy, nawet najgorszy człowiek może zmienić się na lepsze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Następną puentą, którą udało mi się
odczytać jest coś, czego i tak już dość łatwo się domyślić po sposobie, w jaki
Borkowska kreuje większość władców występujących w trylogii: ostatni będą
pierwszymi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wracając do czysto technicznych spraw
muszę zauważyć, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Taguna </i>zestawione wraz z resztą książek z serii, tworzą
bardzo zgrabną, „zapętlającą się” kompozycję.</b> Chodzi mi głównie o
symboliczne zakończenie, które spina wszystko w harmonijną, liryczną wręcz całość.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Po przeczytaniu <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>doszłam do wniosku, że jeśli chcemy zabierać się za tę
lekturę, to zapoznanie się z tylko jednym tomem i porzucenie serii mija się z
celem, ponieważ zawarta w niej historia jest pełna tylko w całościowym
zestawieniu. Wydaje mi się, że nie trzeba było nawet dzielić utworu na
pojedyncze tomy. Wystarczyło ewentualnie wyodrębnić w jednej książce trzy
części, aby ułatwić czytelnikowi orientację w treści. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Nawet nie domyślacie się, z jakim trudem pisałam ten tekst tak, aby nie
zdradzić żadnych ważnych elementów fabuły, chociaż akurat <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>nie należy do literatury rozrywkowej, która ma
zaskakiwać zwrotami akcji. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W niej to właśnie one mają największe symboliczne znaczenie, o którym
chciałoby się tyle napisać! Może jednak nie będę odczytywać całej trylogii za
Was — jeśli tylko lubicie dobrą literaturę (taką pisaną wielką „L”), to po
prostu gorąco zachęcam do przeczytania, natomiast jeśli jesteście ciekawi
artykułów na temat poprzednich tomów, zajrzyjcie <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/10/polskie-ziemiomorze-garingawi-wyspa.html" target="_blank">tutaj</a> i <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/10/gdy-brakuje-nadziei-garingawi-wyspa.html" target="_blank">tutaj</a>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantastyka, fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 288<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 29,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Zona Zero<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-72517872645276797302018-10-13T15:48:00.002+02:002018-10-13T15:48:50.759+02:00Gdy brakuje nadziei. „Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa: Dzieje Nulani”. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">„Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa” Anny
Borkowskiej zaskakuje przede wszystkim swoją oryginalnością, mimo, że akcja
trylogii została osadzona w klasycznym dla fantasy, mediewistycznym świecie. To
jedna z najciekawszych serii, jakie miałam okazję kiedykolwiek czytać.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSykD40s4-1aEnErr3RvnCEhcFj_RxJRb561UekWDRDpPXJOLDzQ-eS0vdygbA20toGZEpvI1BzSBmZ9fg-PYccOC3ErDsSyd4y6ZfrPmViK7gQ3zGB8rysX3JnAz-Hxm1zSSTh3Kb9g/s1600/IMG_20181013_145344-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSykD40s4-1aEnErr3RvnCEhcFj_RxJRb561UekWDRDpPXJOLDzQ-eS0vdygbA20toGZEpvI1BzSBmZ9fg-PYccOC3ErDsSyd4y6ZfrPmViK7gQ3zGB8rysX3JnAz-Hxm1zSSTh3Kb9g/s640/IMG_20181013_145344-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszy tom, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwanie </i>(artykuł <a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/10/polskie-ziemiomorze-garingawi-wyspa.html" target="_blank">tutaj</a>), pozostawia z pozytywnymi odczuciami. Tom
drugi, zatytułowany <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Nulani, </i>jest
nieco cięższy w odbiorze i rozwija się w zupełnie nieoczekiwanym kierunku.
Rozczarowuje, czy dorównuje poprzedniej części?</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejach
Nulani </i>wracamy na Wyspę Szczęśliwą. Tym razem autorka opowiada o tym, co
dzieje się na niej w czasie wieloletniej nieobecności Taguna. Książę Ungana
Nile, wcześniejszy władca <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi, </i>bierze
za żonę starszą siostrę Taguna, Nulani i zaczyna sukcesywnie odzyskiwać dawną
pozycję. Powoli staje się konkurentem dla okupującego ją Dżauriego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo, że tytuł może sugerować
inaczej, Nulani nie pełni raczej roli głównej bohaterki. Owszem, autorka
ustanawia ją ważną postacią, ale wydaje się, że o wiele ważniejszą jest książę
Ungana. Mimo wszystko <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">bardzo trudno
któregokolwiek bohatera tego tomu utożsamić z tym najistotniejszym,
pierwszoplanowym.</b> Nawet Tagun się w niej nie pojawia i to, co dzieje
się z nim po wydarzeniach z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwania, </i>zostaje
jedynie krótko streszczone. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Akcja <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dziejów Nulani </i>rozgrywa się w ciągu wielu lat, stąd trochę
skrótowa, przez większość czasu ogólnikowa narracja i duże przeskoki w czasie.
Podobnie jak poprzednio, trudno doszukiwać się w książce przyspieszonej akcji. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi
</i>nadal nastawiona jest na swego rodzaju studium stosunków politycznych i
opis tego, w jaki sposób Ungana wspina się po szczeblach drabiny społecznej i
zdobywa coraz większą potęgę. </b>Muszę przyznać, że oba te czynniki, jak
również język nadal utrzymany w specyficznej, archaicznej stylistyce,
sprawiały, że często trudno mi było zrozumieć, o co w tej całej politycznej
gmatwaninie chodzi. Miałabym raczej pewien problem z chronologicznym i
szczegółowym streszczeniem tych fragmentów powieści. W <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>po prostu trzeba się wczytywać i śledzić tekst bardzo
uważnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Uwielbiam ten tom za skomplikowane, dobrze zbudowane i nieprzewidywalne
postacie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Chyba
wszystkie te najważniejsze podejmują w pewnym momencie ważkie decyzje, których
nigdy bym się po nich nie spodziewała. Autorka jednak na tyle dobrze zarysowuje
ich psychikę, że chociaż zaskakujące, są jednak uzasadnione. Szczególną
sympatią zapałałam do księcia Ungany za jego spryt i charyzmę, chociaż idzie po
trupach do celu i ciężko uznać go za pozytywną postać. Warto zauważyć, że
początkowo oczekiwałam, że nią będzie, skoro sprzeciwia się Dżauriemu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ciekawe jest to, że w tej części,
chociaż brak wyraźnie wyodrębnionego protagonisty, dość łatwo możemy wskazać
czarny charakter, czyli ujawniającego się tym razem w całej swojej okazałości
Ciemnego Brata, przeciwieństwo Ora. W rzeczywistości to on kontroluje to, co
dzieje się na wyspie, chociaż robi to zza kulis, przybierając różne postacie,
zwodząc i podporządkowując sobie władzę. Działa jej rękami i robi to w
sposób bardzo przewrotny i przebiegły, co swoją drogą czyni go niezłym
villainem. W poprzednim artykule wspominałam o tym, że Borkowska to zakonnica,
trudno więc nie skojarzyć tej postaci, w dodatku w bliżej nieokreślony
sposób nadnaturalnej, z chrześcijańskim szatanem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF3kAUCUpPXTXcv7gQ1PJqrCygQr0ejRRwvzdqvVW9E1mZLPZSdPH0ceIAoqT8I_ZXVlpbR-miM0sydyXDC9E02CBQbKAyES-r6Lwi8c4seKEQclivqS9s-hvesf52nnSOTTFeoFNtJXU/s1600/IMG_20181013_145458-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF3kAUCUpPXTXcv7gQ1PJqrCygQr0ejRRwvzdqvVW9E1mZLPZSdPH0ceIAoqT8I_ZXVlpbR-miM0sydyXDC9E02CBQbKAyES-r6Lwi8c4seKEQclivqS9s-hvesf52nnSOTTFeoFNtJXU/s640/IMG_20181013_145458-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dir, czyli Ciemny Brat, służy autorce jako również postać, która obnaża
człowieczeństwo i ograniczenia ludzkich władców.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wobec niego są po prostu nikim i
okazuje się, że bez jego działania nie zdobyliby zajmowanej pozycji. Ich los
leży właściwie w jego rękach i bywa tak, że sprowadza na nich klęskę lub
śmierć, aby osiągnąć własne cele. Jeden z nich bez wahania wręcz oddaje się mu,
poświęcając całe dobro swojego życia, aby ten uczynił go niezwyciężonym. Uświadamia
to, jak kruchą i pozorną jest władza, którą dzierżą światowi przywódcy i jak
często sięgają po nieetyczne środki, aby ją utrzymać. Aby stworzyć iluzję, że
wcale nie są zwykłymi ludźmi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tymczasem Jasny Brat pojawia się w
zbiorowej świadomości wyspiarzy już tylko jako legenda. Coś, co tak naprawdę
nigdy nie miało miejsca. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dzieje Nulani </i>to chyba najmroczniejszy
tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi</i>.</b> Mieszkańcy Wyspy
Szczęśliwej cierpią, a autorka jeszcze wyraźniej niż ostatnio podkreśla to, że
politykom służą jako narzędzia, których można użyć w dowolny sposób. Na
Gar'Ingawi panuje atmosfera ogólnej beznadziei; jedyna osoba, która nie
porzuciła Oczekiwania, znajduje się z dala od niej i nic nie wskazuje na to, by
sytuacja miała w najbliższych latach ulec poprawie. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Zastanawiam się ile w tym nawiązań do Polski podporządkowanej Związkowi
Sowieckiemu</b> (trylogia powstała w czasie stanu wojennego), zwłaszcza, że
komuniści starali się religię chrześcijańską wykorzenić. Brak kogoś w rodzaju
campbellowskiego bohatera, który powróciłby z uzdrawiającym eliksirem,
dodatkowo nasila poczucie, że wszystko stracone i nic nie jest w stanie
naprawić świata. Wydaje się, że nikt się nim nie opiekuje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zapewne gdyby mniej utalentowany lub
doświadczony pisarz zdecydował się podobnie skonstruować książkę, nie
przeskoczyłby postawionej samemu sobie poprzeczki. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Anna Borkowska jednak z na tyle dużą swadą łamie zasady, którymi
posługuje się większość twórców fantastyki, że jest w tym coś z geniuszu.</b>
Bardzo dobrze radzi sobie z niestandardowym jej kształtem, każdemu
elementowi nadając istotne znaczenie. Warto zwrócić uwagę na to, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">sekret unikalności <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>leży nie w wymyślnym uniwersum, podejściu do magii czy
sposobie wykreowania nowych ras stworzeń, ale w samej jej warstwie literackiej
i fabularnej. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W dalszym ciągu polecam. Uważam, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>zasługuje na o wiele większy
rozgłos. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantastyka, fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 204<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 29,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Zona Zero<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-46513810004306405632018-10-05T19:52:00.000+02:002018-10-08T16:13:09.063+02:00Polskie Ziemiomorze? „Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa: Oczekiwanie”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Klasyczna fantasy równa się
legendarni herosi, epickie bitwy i nieustanna przygoda? Nie tym razem.
„Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa: Oczekiwanie” Anny Borkowskiej skupia się na
czymś zupełnie innym. Nie oznacza to jednak, że polska powieść fantastyczna z
okresu stanu wojennego jest gorsza od innych.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj315deU_LlLR8FPSAOYJ9H1seTnPCBBQbTDhh3icsvropSuoLAVOdbMvI5YF3_KTLNbmLZ5WjADoLGQ9TUDK3dXgLCIPApAp6o17jeW9iUrxs6wCB_eqSt-6y6LrsxVDpj0nNX8wHLWHM/s1600/IMG_20181005_161821-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj315deU_LlLR8FPSAOYJ9H1seTnPCBBQbTDhh3icsvropSuoLAVOdbMvI5YF3_KTLNbmLZ5WjADoLGQ9TUDK3dXgLCIPApAp6o17jeW9iUrxs6wCB_eqSt-6y6LrsxVDpj0nNX8wHLWHM/s640/IMG_20181005_161821-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Śmiem wręcz twierdzić, że pierwszy
tom <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>to perełka wśród
utworów swojego gatunku. Z jakiegoś powodu zagubiona i zapomniana, ale
jednak bardzo cenna.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mieszkańcy wyspy Gar'Ingawi żyją
Oczekiwaniem. Każdy z nich ma nadzieję ujrzeć choćby raz w życiu przemarsz
Jasnego Brata, nazywanego też Orem. Jest to dla nich tak istotne wydarzenie, że
nie przejmują się zbytnio tym, co dzieje się na co dzień. Żyją więc w błogim
spokoju, pewni tego, że aż do powrotu Ora nie wydarzy się nic ważnego. Do
czasu. Gdy na Gar'Ingawi ląduje fałszywy władca, który podporządkowuje sobie
całą zamieszkującą ją ludność, wszystko się zmienia. Staje się ona narzędziem
polityków, wykorzystywanym bez skrupułów i coraz bardziej odzieranym z
dotychczasowego szczęścia. Jedyna nadzieja na powrót dawnego ładu wydaje się
tkwić w trójce dzieci i starcu, którzy jako jedyni odważyli się sprzeciwić
uzurpatorowi i nie porzucili Oczekiwania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Po rozpoczęciu lektury od razu rzuca
się w oczy charakterystyczny styl pisarki i narracja. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Powieść została napisana językiem dość archaicznym — bardzo pięknym i
kunsztownym, a przez to wymagającym skupienia i uwagi.</b> Trzeba się do
niego przyzwyczaić, aby nabrać płynności w czytaniu. Zarówno on, jak i narracja
przypominają bardzo to, w jaki sposób jest napisana (czy raczej przetłumaczona)
Biblia, zatem Borkowska pisze nie tylko trochę przedpotopowo, ale również
uroczyście, podniośle i poetycko. Na szczęście jej tekst czyta się o wiele
łatwiej niż wersety Pisma Świętego. Rzadko spotykam się z równie pięknie
napisanymi, współczesnymi powieściami, co jednak w ogóle nie dziwi. Niewielu
pisarzy potrafi operować piórem w ten sposób, a jest on w dodatku mało
atrakcyjny dla dzisiejszego czytelnika, który książki woli raczej pochłaniać
niż się nimi delektować. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa: Oczekiwanie </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">ma nietypową jak na swój gatunek
fabułę, dlatego ta <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">książka była dla mnie
bardzo nieprzewidywalna</b>. Realizuje monomit w sposób tak oryginalny i
nietuzinkowy, że fabuła, chociaż na ogół przebiegająca spokojnie i miarowo, na
każdym kroku zaskakuje kierunkami, w których podąża. Powieść jest nastawiona na
alegorie i rozważania filozoficzne, dlatego jej akcja nie galopuje, nie
wypełniono jej szeregiem przygód, zagrożeń, przeszkód spotykających głównego
bohatera czy bitew. Borkowska dość szczegółowo przedstawia sytuację polityczną
panującą na i wokół okupowanej Gar'Ingawi, co wydaje się nieco istotniejsze od
żywej akcji. Mimo to wcale nie nudziłam się w czasie lektury, o czym zdecydowało
także kilka pozostałych czynników wpływających na kształt powieści. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Oczekiwanie </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">wypełnia wielu ciekawych bohaterów.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Dość osobliwą cechą powieści jest to, że postać,
która gdyby wyszła spod pióra innego pisarza, jako główny bohater pochłaniałaby
większość atencji czytelnika; tymczasem Borkowska istotnie dużą część powieści
poświęca Tagunowi, ale to dość bierna postać, której perspektywę możemy poznać
tylko w wybranych fragmentach książki. Bywa często tak, że na długi czas
autorka porzuca jego punkt widzenia, by przyjąć inny. Przez to Tagun w naprawdę
wielu partiach powieści wydaje się pełnić jedynie drugoplanową rolę, a z całą
pewnością nie napędza akcji i bardzo rzadko podejmuje jakieś decyzje. Jest po
prostu dzieckiem zagubionym w świecie dorosłych, którzy zawsze decydują o tym,
co się wokół niego dzieje. To właśnie oni są najbardziej interesujący. Autorka
świetnie zarysowała postać żeglarza Memukego oraz barda Nilo, co do których
intencji do końca nie jesteśmy pewni. Świetnie też oddała pojawiający się
między nimi konflikt, który jest bardzo ważny dla kierunku, w którym zmierza
fabuła, jak i dla losów Taguna.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQEtAp-560BsoSsR62m4PRzM071t4Y7RNCMzxbE3YE2jWoysXVorAL83NnpgKT4SqcNdBCfWYfGn3x1HD1HJwmwzc6GHiZY-Plu1R-jExknKQ8KmpVYJKLeB40MAII2QSDiA5oinrtx98/s1600/IMG_20181005_163731-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQEtAp-560BsoSsR62m4PRzM071t4Y7RNCMzxbE3YE2jWoysXVorAL83NnpgKT4SqcNdBCfWYfGn3x1HD1HJwmwzc6GHiZY-Plu1R-jExknKQ8KmpVYJKLeB40MAII2QSDiA5oinrtx98/s640/IMG_20181005_163731-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Anna Borkowska jest zakonnicą,
dlatego spodziewałam się, że na poziomie metaforycznym <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>będzie miało chrześcijańskie przesłanie i wiele jej
elementów zostanie zainspirowanych Pismem Świętym, podobnie jak np. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Opowieści z Narnii </i>C.S. Lewisa. Nie
myliłam się. Borkowska to jedna z nielicznych polskich apologetów. W inwazji na
Wyspę Szczęśliwą jak i w samym sposobie jej przeprowadzenia, nie sposób
nie dostrzec pewnego podobieństwa do wtargnięcia węża do Raju. Uzurpator Dżauri
przecież również ucieka się do zniweczenia niewinności jej mieszkańców poprzez
ustanowienie prawa, a więc wyraźnego rozgraniczenia między tym, co jest dobre,
a co złe. Samo Oczekiwanie kojarzy się z koncepcją adwentu i aż prosi się o
porównanie go po prostu z wytrwaniem w wierze i wierności mimo wszystko. Mieszkańcy
biorą nowego władcę za kogoś w rodzaju boga, toteż przestają oczekiwać powrotu
tego właściwego, co mogłoby symbolizować wszystkie te rzeczy, które również chrześcijaninowi
na jego drodze życia mogą wydać się w pewnym momencie ważniejsze od wiary. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwania </i>nie odczytuje się jednak z
taką łatwością, jak <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Opowieści z Narnii</i>,
ponieważ <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">używane przez autorkę metafory
nie są sztywne, pełnią różne funkcje w zależności od danej sytuacji i
perspektywy, z której na nie patrzymy, co pozostawia duże pole dla
interpretacji czytelnika. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli chodzi o uniwersum, Borkowska
postawiła na klasykę. Świat, który powołała do życia na kartach opowieści,
przypomina wiele innych występujących w utworach fantasy. Jest po
tolkienowskiemu duży i zróżnicowany, zamieszkiwany przez wiele rodzajów
istot rozumnych. Bardzo przypomina mi przede wszystkim Ziemiomorze stworzone przez
Ursulę Le Guin, dlatego z przyjemnością się w nim zanurzyłam. Właściwie
w czasie lektury często towarzyszyło mi poczucie, jakbym czytała jedną z
książek królowej fantastyki, ale Borkowska jedynie inspiruje się jej
twórczością, zamiast kopiować. Dzięki temu
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi</i>, chociaż utrzymana w specyficznej
stylistyce, ma własny klimat i jest niepowtarzalna. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Trylogia <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gar'Ingawi </i>to przykład dzieła, które przez jego specyficzną formę, najlepiej
omawiać w kontekście całości. Opowiedzenie tylko o jednym tomie naraz nie jest
już takie proste. Mimo to myślę, że uda mi się w najbliższym czasie napisać coś
o następnych dwóch tomach. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Na razie
jednak nie pozostaje mi nic innego, jak <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Oczekiwanie
</i>po prostu polecić jako dobrą, chociaż dość wymagającą lekturę.</b> Jest
jednak cieniutka i czyta się ją naprawdę szybko. Poszczególne rozdziały również
okazały się bardzo zwięzłe, co przy takim języku i narracji naprawdę ułatwia
odbiór. Jeśli szukacie klasycznej fantasy, która skłania do myślenia, niesie
przesłanie oraz stanowi po prostu bardzo dobry tekst literacki, to śmiało
możecie przyjrzeć się tej propozycji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantastyka, fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 191<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 24,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Zona Zero<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-37412631349864091232018-09-27T16:31:00.000+02:002018-09-27T16:31:08.218+02:00Coś takiego mógł napisać tylko Polak. „Kartoflada”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">„Kartoflada” to jedna z
najosobliwszych książek, jakie przeczytałam od... no cóż, od dawna. Tomasz
Piątek nie szczędzi w niej ironii, czarnego humoru, groteski czy po prostu
różnego rodzaju kuriozów. Co jednak rzeczywiście czyni tę powieść wyróżniającą się
spośród innych?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg16oPu3bZu0XHOkWnO2LQwd1xyw09RuWgchumJ8yLztN32K-5dPtmIICUVZldzbF_2SEyiQp_6ixA0eDvi9c6nGkWQLxke-je5-1R54RsL-0t1n0R3iyX9tch61LvyRQnafAnQDBhsAd4/s1600/IMG_20180603_172216-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg16oPu3bZu0XHOkWnO2LQwd1xyw09RuWgchumJ8yLztN32K-5dPtmIICUVZldzbF_2SEyiQp_6ixA0eDvi9c6nGkWQLxke-je5-1R54RsL-0t1n0R3iyX9tch61LvyRQnafAnQDBhsAd4/s640/IMG_20180603_172216-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<a name='more'></a><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pietuszenko rzuca pracę, by aplikować
do prosperującej korporacji Xantis. Wkrótce zostaje poinformowany, że
zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną może przyjść do niego tradycyjną pocztą.
Gdy więc w skrzynce znajduje awizo od Nowoczesnej Poczty, której oddział
położony jest w odległym zakątku Warszawy, nakłania swojego przyjaciela,
Nadleśniczego, aby go tam podrzucił swoją furgonetką. Z powodu wielu zawirowań,
jakie przytrafiają im się po drodze, ze zwykłej wizyty na placówce pocztowej robi
się wyprawa na pół Polski. W jej trakcie dołącza do nich Kartofel, który z
kolei ma własną historię do opowiedzenia i ważną sprawę do załatwienia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kartoflada </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">wydaje mi się w największej mierze czarną komedią, a jednocześnie
powieścią drogi i szkatułkową. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Sklasyfikowanie tej książki nie należy do zadań prostych,
ponieważ jest istnym miszmaszem różnych gatunków i konwencji. Chociaż historia
w niej zawarta została potraktowana z dużym dystansem i przymrużeniem oka,
nawet jej komediowy charakter nie zawsze okazuje się oczywisty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Powieść nastawiona jest przede
wszystkim na absurd. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Im dalej brniemy w
historię, tym dziwniejsza się staje.</b> Najciekawsze wydaje się to, że w jej
trakcie bohaterowie nie robią wiele poza jeżdżeniem furgonetką, rozmawianiem i
odwiedzaniem od czasu do czasu coraz to kolejnych oddziałów poczty. Właściwą
akcję i treść zawiera wbrew pierwotnym oczekiwaniom opowieść Kartofla, który
mówi o swoim życiu. A miał on żywot barwny, trzeba przyznać (stąd chyba z
resztą tytuł).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhryIgnCCn74WJNRKCbNIsveFj8AGJ_5MIUpBNtFVKRWqgRX_bscIGviHbJsOOG8nxfATVorW4CpuKjeTQJWdw1w0Fan3T7fUuyPH3_hdWgF0XzC8qmHfxjr1axKjNyCEPVTk0aHgjGmLE/s1600/IMG_20180927_153349-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhryIgnCCn74WJNRKCbNIsveFj8AGJ_5MIUpBNtFVKRWqgRX_bscIGviHbJsOOG8nxfATVorW4CpuKjeTQJWdw1w0Fan3T7fUuyPH3_hdWgF0XzC8qmHfxjr1axKjNyCEPVTk0aHgjGmLE/s640/IMG_20180927_153349-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kartoflada </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">absolutnie
nie przypomina bliżej niczego, z czym zetknęłam się do tej pory. Niewątpliwie
czerpie na przykład z Gombrowicza, chociaż jest podobna do jego dzieł w niewielkim
stopniu. Budzi również na pewnym poziomie skojarzenia z Mrożkiem lub Witkacym,
chociaż mowa tu przede wszystkim o zawartych w niej absurdzie i grotesce, nie
zaś o całokształcie. Może więc Topor? Nie, to również coś zupełnie innego. Moim
najbliższym skojarzeniem byłyby filmy pokroju <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Job, czyli ostatnia szara komórka, Dzień świra </i>lub <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poranek kojota</i>, ale to z kolei, w porównaniu
z nimi, bardziej komediodramat niż komedia. Na jakimś poziomie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartoflada </i>przywodzi na myśl nawet <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Świat według Kiepskich</i>, więc widzicie
sami, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ta książka to jeden wielki
kocioł zawierający w sobie po prostu wszystko, ale jednocześnie jedyny w swoim
rodzaju. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Tomasz Piątek, jak wielu twórców
przed nim, skupia się na ukazaniu polskich realiów, zarówno tych panujących za
komuny jak i współczesnych, w krzywym zwierciadle. Stąd celowe
wyolbrzymienia, przekoloryzowania, częste posługiwanie się karykaturą. Chociaż
nie jest pierwszym, który opowiada o naszym kraju w ten sposób, to z pewnością
robi to dość oryginalnie. Powieść jest pełna celnych spostrzeżeń, nie tylko
dotyczących zasad panujących w korporacjach, dziwnych przygód, które chyba
każdego z nas spotkały na poczcie lub w ogóle różnych absurdów, które
kojarzymy z życiem w Polsce. Poza tym wszystkim porusza problem alkoholizmu,
który być może ma pewne podłoże autobiograficzne, biorąc pod uwagę fakt, że
autor sam kiedyś się z niego leczył. Chociaż ten ostatni temat Piątek również
wziął w humorystyczne ramy, to jednak opisuje go dość szczegółowo i obrazowo.
W połączeniu z różnymi traumatycznymi przeżyciami, o których opowiada
Kartofel oraz ze szkicem trudnych relacji rodzinnych, otrzymujemy w gruncie
rzeczy smutną i przygnębiającą historię. Zauważamy to jednak dopiero po jakimś
czasie, ponieważ dystans, humor i groteska, jaką autor w niej zawarł
sprawiają, że czyta się ją po prostu bez jakiegoś większego, emocjonalnego
obciążenia. To dość specyficzne doświadczenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Lektura <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartoflady </i>to właściwie odpowiednik jazdy bez trzymanki<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">. Trzeba być odpornym na wulgarność, czarny
humor, różnie rozumianą dziwaczność, absolutny brak poprawności politycznej czy
naturalizm. </b>Nagromadzenie tego wszystkiego w takiej ilości skutkuje tym, że
książki właściwie nie da się czytać jednym tchem, mimo, że styl autora jest
dość lekki. Czytanie staje się bardzo męczące, gdy nie robimy sobie regularnych
przerw. Chociaż nie przywykłam zostawiać książki w środku rozdziału, to w tym
przypadku musiałam tak robić — <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zwłaszcza, że niektóre były dość długie. Jak
dla mnie trochę za dużo w niej na przykład żartów o kupie czy opisów różnych
obrzydliwości, chociaż trzeba przyznać, że z jakiegoś powodu trudno wyobrazić
sobie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartofladę </i>bez tego. Chyba po
prostu idealnie wpisują się w klimat powieści i w jej stylistykę. Mimo
wszystko mogłoby być ich nieco mniej głównie ze względu na to, że czasami
wydawały się jedynie zbędnym zapychaczem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQwxhNsFwwuEdRWW5jRS9V3raPwPZwqwjAwipm1-oMVh_aMjoZEm6595M5jzSJ3SRRlOYlaQgbyxI9-B4E7UYh-CrQ2KDVj2iWTPP4uMFMwVv4Jw84pjkkvxsPSKB2rGbt1Vq4CKEQ9sg/s1600/IMG_20180927_153502-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQwxhNsFwwuEdRWW5jRS9V3raPwPZwqwjAwipm1-oMVh_aMjoZEm6595M5jzSJ3SRRlOYlaQgbyxI9-B4E7UYh-CrQ2KDVj2iWTPP4uMFMwVv4Jw84pjkkvxsPSKB2rGbt1Vq4CKEQ9sg/s640/IMG_20180927_153502-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ciekawym elementem powieści są jej
bohaterowie. Pietuszenko, Nadleśniczy i Kartofel to grupa życiowych
nieudaczników; ludzi, którym z punktu widzenia społeczeństwa czegoś brakuje. Tak
samo, jak wszystkie inne rzeczy składające się na <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartofladę, </i>są to postacie celowo przerysowane i karykaturalne. Ich
wady w zasadzie zdają się ich definiować. Mimo to w jakiś pokręcony sposób
wzbudzają sympatię. Nawet znerwicowanego nacjonalistę „Pietucha” czytelnik
traktuje z przymrużeniem oka i patrzy na niego jedynie z pobłażliwym uśmiechem,
a nie z pogardą. Łapałam się na tym, że chociaż wcale nie związałam się
emocjonalnie z tymi postaciami, to mimo to im kibicowałam i życzyłam jak
najlepiej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kartoflada </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">jest właściwie dość ciekawie skonstruowana, co widać w szczególności na
końcu, który okazał się bardzo zaskakujący.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Wszystkie elementy łączą się wtedy w porąbaną całość,
historia zyskuje nieoczekiwane dopełnienie. Byłam tym bardzo zaskoczona. Powieść
ma dobrze dopasowane zakończenie, które idealnie podsumowuje to, o czym w niej
przeczytaliśmy. Pojawia się również konkluzja na temat natury Polaków, która
wydaje się nie tylko trafna, ale też w miarę oryginalna. To nie będzie kolejny stereotyp, który autor potraktuje, jakby odkrył Amerykę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo, że w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartofladzie </i>liczy się dystans, ironia i humor, lektura nie jest i
chyba nie ma być przyjemną. Gra bardziej na odczuciach niż emocjach, co wbrew
pozorom nie stanowi jej wady, a w pewnej mierze decyduje o jej specyfice. To w
dużej części satyra, która ma w kuriozalny sposób zwrócić uwagę na pewne
problemy bez moralizowania. Nie należy do książek, w których się zaczytuję, ale
nie żałuję lektury, która była ciekawym i cennym, chociaż nie zawsze łatwym doświadczeniem.
Zapewne nadal nie będę zbyt często sięgać po tytuły jej pokroju, gdyż mam po
prostu zupełnie inny gust, ale nie potrafię nazwać <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kartoflady </i>złą książką, bo wcale taka nie jest. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Wymaga po prostu pewnego konkretnego rodzaju
wrażliwości</b>, a mój zwyczajnie nie pozwala na zbyt częste zaglądanie w te
rewiry literatury. Co nie oznacza, że nie pozwala wcale. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: czarna komedia, powieść
drogi, powieść szkatułkowa<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 416<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 39,99 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: W.A.B.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-60644793110712747002018-09-22T19:45:00.002+02:002018-09-22T21:43:20.344+02:00Seriale #4: „Ania, nie Anna”, sezon 2.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Pierwszy sezon serialu „Ania, nie
Anna” po prostu mnie zauroczył. To bardzo świeże, chociaż ryzykowne podejście
do wielokrotnie ekranizowanego i przetwarzanego klasyka, jakim jest seria
książek o Ani Shirley. Druga odsłona okazała się jeszcze odważniejsza; ale czy
na pewno wyszło jej to na dobre?</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIYaP9sC9mCJy96qxsafzDry4NACx32Fp7DIiIgHrgQLZZiJ4phEtvmZUkNezsUmU_OKKF9sRjwkmz8SqnzSujpp_u4FXE76nMgUy5pJpN093B3p9-NtdCuJxsUucutT_IQ9BMVHa3Ahc/s1600/Anne_S2_Netflix_Poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="691" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIYaP9sC9mCJy96qxsafzDry4NACx32Fp7DIiIgHrgQLZZiJ4phEtvmZUkNezsUmU_OKKF9sRjwkmz8SqnzSujpp_u4FXE76nMgUy5pJpN093B3p9-NtdCuJxsUucutT_IQ9BMVHa3Ahc/s640/Anne_S2_Netflix_Poster.jpg" width="428" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://anne-with-an-e.wikia.com/wiki/File:Anne_S2_Netflix_Poster.jpg" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mój tekst na temat poprzedniego
sezonu serialu znajdziecie <a href="http://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/06/seriale-3-ania-nie-anna-sezon-1.html" target="_blank">tutaj</a>. Jeśli chodzi o kolejny, o którym dziś
będę pisać, to niestety pozostawia z o wiele mniejszą ilością dobrych wrażeń.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ania, nie Anna</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
kontynuuje wątek otwarty pod koniec ostatniego odcinka pierwszej serii.
W Avonlea pojawiają się oszuści, którzy chcąc nieuczciwie dorobić się
ogromnej fortuny, wmawiają mieszkańcom, że na ich ziemiach znaleźli żyłę złota.
Nikt nie podejrzewa ich o niecne zamiary. Ania jednak natrafia na coś, co
może podważyć ich wiarygodność. Poza tym w serialu znajdą się pewne wątki fabularne
znane z książki, wyłoni się kilka nowych postaci, a horyzonty głównej bohaterki
wciąż będą nieustannie się poszerzać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Niestety, już po obejrzeniu pierwszego odcinka tego sezonu miałam
poczucie, że coś jest z tą historią nie tak. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Przede wszystkim, chociaż serial od początku stanowił
dość luźną adaptację książki Lucy Maud Montgomery, to tym razem twórcy po
prostu pojechali po bandzie i... no cóż, nie wyszło im to najlepiej.
Poprzednio, mimo znacznych zmian w fabule, wciąż dało się wyczuć klimat
Zielonego Wzgórza znanego z powieści. Tym razem jednak tej atmosfery
scenarzyście nie udało się utrzymać. Historii, które znamy z pierwowzoru pojawi
się mimo wszystko bardzo niewiele, a sama wymowa utworu zmienia się nie do
poznania przez to, że rodzaj akcji w pewnych momentach bardzo odbiega od
książkowego, czy w ogóle takiego, jakim twórcy serialu posługiwali się do tej
pory. Chyba sami przyznacie, że sceny strzelanin i pościgów za
przestępcami to chyba nie te, których oczekujemy od adaptacji <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ani z Zielonego Wzgórza</i>, nie ważne, jak
bardzo eksperymentalnej. Jasne, może czas dla nich przeznaczony nie stanowi
nawet jednego procenta całego serialu, jednak gdy owy wątek zostaje zakończony,
odcinki podążają w coraz bardziej niedorzecznym kierunku, zamiast wrócić na
bezpieczniejsze tory. O tym jednak za chwilę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ania, nie Anna</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
przekonała mnie do siebie przede wszystkim tym, że uwiarygodniała historię Ani
i okazała się skierowana nie tylko do młodzieży, ale również do dorosłych
widzów. Tym razem jednak <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">w fabule
pojawiło się trochę absurdów</b> — chociażby Jerry, który nie rozpoznaje
mężczyzn, którzy go napadli, chociaż nawet nie stracił wówczas przytomności. Nie
wiedziałam też, że da się poznać kobietę, zakochać się i pobrać w ciągu
zaledwie jednego odcinka. Wisienką na torcie jest jednak scena, w której Ania
„wynajduje” związki partnerskie. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Serial
znacznie też stracił na dojrzałości.</b> Tym razem odniosłam wrażenie, że
został skierowany wyłącznie do młodzieży. Szkoda, bo naprawdę do tej pory ceniłam
go za to, że potrafił mówić również językiem osób dorosłych, nie stając się,
jak mi się wydaje, mniej atrakcyjnym dla młodszych widzów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCdV2C47WSWoj9r26yxsGidQrk8bjO2vnwVs0cf1SDDa6Zs8eQKszX8fjR4520OKecvZXjeK09eJeE4BjwOw6tXestF341jyYQboQQ_1dXSDL3d7ZOBVzRyB7GHS-Pp1mkWnPRlaVyO5E/s1600/2017_206_AnneShortHair.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCdV2C47WSWoj9r26yxsGidQrk8bjO2vnwVs0cf1SDDa6Zs8eQKszX8fjR4520OKecvZXjeK09eJeE4BjwOw6tXestF341jyYQboQQ_1dXSDL3d7ZOBVzRyB7GHS-Pp1mkWnPRlaVyO5E/s640/2017_206_AnneShortHair.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://anneofgreengables.wikia.com/wiki/Gallery:I_Protest_Against_Any_Absolute_Conclusion" target="_blank">Źródło</a><span id="goog_1698312442"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a><span id="goog_1698312443"></span></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli chodzi o postacie, sprawa
przedstawia się dwojako. Twórcy wciąż konstruują ciekawych, wzbudzających sympatię
bohaterów. Całkiem przyzwoicie piszą nowych, jak i rozwijają starych,
przynajmniej w większości przypadków. Po prostu uwielbiam ciotkę Józefinę,
a Maryla i Mateusz zostali jeszcze bardziej pogłębieni. Mimo to postacie
popełniają znacznie więcej głupstw. Matkę Diany miałam ochotę kilkakrotnie
zdzielić po twarzy z tak zwanego liścia za totalny brak mózgu czy jakiejkolwiek
refleksji. Jerry to po prostu jakaś okropna ofiara losu, podobnie jak Cole,
który w dodatku został oparty na prostym schemacie wrażliwego chłopczyka o
artystycznej duszy, niezrozumianego przez wszystkich i przez wszystkich
pomiatanego. Podobnych banalnych archetypów pojawi się jeszcze kilka, takich
jak na przykład klasowy łobuz, który po prostu lubi krzywdzić i zaznaczać tym
swoją pozycję lub czarnoskóry Sebastian, który pojawia się w tym serialu tylko
dlatego, że nie poruszono do tej pory jeszcze tylko problemu rasizmu. Skoro o
nim mowa, to wkurza mnie to, że tak świetna postać jak on odgrywa tak oklepaną
i w stosunku do reszty, znikomą rolę. Oczywiście, w XIX wieku osoba czarnoskóra
nie mogła liczyć na to, że białoskóra społeczność będzie ją traktować z całym
należnym jej szacunkiem, ale dobrze by było, gdyby mimo wszystko Sebastian nie
służył twórcom jedynie jako postać, która będzie wiecznie ofiarą białych. Jako
czarny zostałby naprawdę doceniony wówczas, gdyby rzeczywiście był ważny dla
fabuły i nie ograniczano go jedynie do roli męczennika. Tymczasem wydaje się
wepchnięty do serialu na siłę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Wielkim plusem poprzedniej serii była bezpretensjonalna oryginalność i
rozsądne uwspółcześnienie. W tej jednak właśnie tego zabrakło.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Podczas seansu wciąż towarzyszyło mi
uczucie, że gdzieś już to wszystko widziałam. Nawet wiem gdzie — w wielu
filmach, serialach i powieściach młodzieżowych. Nie tylko postacie oparte
są na prostych i powtarzalnych schematach, ale cała ta historia również.
Drugi sezon <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ani, nie Anny </i>porusza
dokładnie te same problemy, w dokładnie ten sam sposób. Nie mogę pozbyć się
wrażenia, że twórcy bardzo inspirowali się <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Glee</i>.
W tej inspiracji nie byłoby nic złego, gdyby tylko wykazali się większą
kreatywnością, szacunkiem dla klasyka i poczuciem, że mimo wszystko konstruowana
przez nich opowieść jest osadzona w zupełnie innych czasach. W dodatku, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">jak wiele innych utworów skierowanych do
młodzieży, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ania, nie Anna </i>nabawiła
się pewnej dozy naiwności</b>, której twórcy wcześniej starali się uniknąć. Nie
wkurzałoby mnie to tak bardzo, gdyby serial od początku był prowadzony w ten
sposób. Bo mimo wszystko pewne uproszczenia można a nawet trzeba historiom dla
młodszych odbiorców wybaczyć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2A2g9fs0emrjqMTQoqo_-nFIfjqGAgyjjtod7tItHKotDTxABB7NoUfSdOPsS-gvKjhftCcGwu7ML8HP6nMsVBtFOH90FusM2XVd7PT4uF7STxKAsYk2MZR6eLwcOH2clehKHKt0JiU/s1600/Gilbert-and-Bash-2.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="434" data-original-width="780" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2A2g9fs0emrjqMTQoqo_-nFIfjqGAgyjjtod7tItHKotDTxABB7NoUfSdOPsS-gvKjhftCcGwu7ML8HP6nMsVBtFOH90FusM2XVd7PT4uF7STxKAsYk2MZR6eLwcOH2clehKHKt0JiU/s640/Gilbert-and-Bash-2.png" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.indiewire.com/2018/07/anne-with-an-e-season-3-queer-soiree-bash-moira-walley-beckett-1201984101/2/" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ania, nie Anna </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">jest wręcz chorobliwie polityczna.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> W pierwszym sezonie oczywiście było widać, że twórcy zawarli
w nim pewien konkretny sposób patrzenia na świat, ale zrobili to w sposób
strawny i nienarzucający się. W drugim sezonie natomiast nie ma odcinka,
w którym dosłownie nie tłukliby nas po głowie liberalną propagandą. Już
nie chodzi o moje osobiste przekonania w tym zakresie, bo tak się składa, że z
niejednym wysnutym przez nich postulatem się zgadzam, jak również w dużej
mierze z puentą serii. Problem stanowi to, że drugi sezon jest po prostu pełen
paskudnej propagandy, niepodawanej w sposób mądrzejszy czy subtelniejszy od np.
TVP, która propaguje z kolei treści prawicowe. Sęk w tym, że narzucanie
odbiorcy konkretnych poglądów i przekonań co do tego, jak świat powinien
wyglądać, zamiast pozwolić mu je po prostu rozważyć bądź nawet samemu je
odczytać i się nad nimi zastanowić, to obraza dla jego inteligencji — bez
znaczenia, czy ma kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Dosłowne nazywanie ludzi <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ograniczonymi </i>tylko dlatego, że
ośmielają się z tymi przekonaniami nie zgadzać, to jeszcze większy afront,
nawet, jeśli to słowo pojawia się w dialogach między postaciami (no bo nie
oszukujmy się, doskonale widać to, do kogo tak naprawdę skierowane są te
postulaty). Twórcy i w tym przypadku wiele poruszanych kwestii upraszczają.
Niby ma to dydaktyczny charakter, bo w końcu drugi sezon jest dla młodzieży,
ale jeszcze bardziej dydaktyczny by był, gdyby pozwolić nastolatkom odczytać
przesłanie i się do niego ustosunkować, zamiast podawać im je gotowe na tacy. Wtłaczanie
zwłaszcza tak młodym ludziom do głowy gotowych haseł jako niepodważalnych prawd
to zaprzeczenie wolnomyślicielstwa, do którego przecież utwór namawia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMBErhLI8sIoUaKDCXt9UPLJGpf83BpxW2RzuJMr0oivZpQEy-nLPUiHyTSm1NFvQyGL3uq2RQoqOlxT7dBagfMPacW3u_VzunkbZZNBpa_tdMkD7qebbVw9pELw4BUTHzecHRSVhyQk4/s1600/2017_209_MissStacy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMBErhLI8sIoUaKDCXt9UPLJGpf83BpxW2RzuJMr0oivZpQEy-nLPUiHyTSm1NFvQyGL3uq2RQoqOlxT7dBagfMPacW3u_VzunkbZZNBpa_tdMkD7qebbVw9pELw4BUTHzecHRSVhyQk4/s640/2017_209_MissStacy.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://anneofgreengables.wikia.com/wiki/What_We_Have_Been_Makes_Us_What_We_Are" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo wszystko, serial nadal ogląda się bardzo przyjemnie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Ma przede wszystkim wciąż dobrze
napisany scenariusz. Historia jest wciągająca, angażująca i wywołuje wiele
emocji, porusza również ważkie, chociaż lekko już wyświechtane przez popkulturę
problemy. Szkoda tylko, że wszystkie inne aspekty tak drastycznie straciły na
jakości. Po każdym, nie ważne jak dobrym odcinku wydawało mi się, że to już
jednak nie to samo, co w serii pierwszej. Zawsze pozostawało jakieś <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ale</i>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pierwszy sezon kroczył już po dość
cienkim lodzie, by eksperymentować jeszcze bardziej. Przecież książki o Ani
Shirley są do dziś lubiane i czytane z jakiegoś powodu, a to oznacza, że wcale
nie trzeba stawiać na głowie wszystkiego, co się da, aby współcześnie snuta
historia była dobra. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Chyba słowem, które
najpełniej oddaje istotę porażki tego sezonu jest <i style="mso-bidi-font-style: normal;">przesada</i>. </b>Brak umiaru, jaki pojawił się tutaj, naprawdę potrafi
sknocić wszystko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż ten sezon <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ani, nie Anny </i>rozczarował
mnie, to jednak czekam na trzeci. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">O ile w ogóle się pojawi, bo los produkcji wciąż jest
niepewny. Twórcy już przecież na Twitterze apelowali do fanów o masową
popularyzację, bo jak się okazuje, jej kontynuacja wisi na włosku (czy trzeba
czegoś więcej by uznać, że są zdesperowani?). Szczerze mówiąc, po tak słabym
sezonie w ogóle mnie to nie dziwi. Wcale nie chcę jednak, aby serial skończył
się tak szybko. Jedna słabsza seria nie oznacza, że nie wróci do wcześniejszej
jakości. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-41276889258668107902018-09-17T19:19:00.000+02:002018-09-20T15:29:53.439+02:00Żadnych postępów. „Temeraire: Wojna prochowa”.<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">Książki z serii „Temeraire” zaliczały
się dla mnie do tej pory w pewnym sensie do guilty pleasure. Chociaż byłam
świadoma wielu niedociągnięć, które się w nich pojawiły, nieszczególnie mi one
przeszkadzały, a o wiele więcej rzeczy bardzo przypadło mi do gustu. Teraz
jednak zastanawiam się, jak długo jeszcze będę mogła cieszyć się czymś, co
praktycznie wcale nie idzie do przodu.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"></span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qNAVGDKBdIHKqD1Qh6eTGvuP_qdTXz6C4qSO9iUwuY0t0eKW8ltYabh3WEcnAJSUYwt9G4j-_8oRKlfHKzeIVd_HsX5yhnoU79AcG6UOnLTIsbTj4_fMPqeqIkLS3D4qjet9ecWG12g/s1600/IMG_20180603_171505-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qNAVGDKBdIHKqD1Qh6eTGvuP_qdTXz6C4qSO9iUwuY0t0eKW8ltYabh3WEcnAJSUYwt9G4j-_8oRKlfHKzeIVd_HsX5yhnoU79AcG6UOnLTIsbTj4_fMPqeqIkLS3D4qjet9ecWG12g/s640/IMG_20180603_171505-01.jpeg" width="640" /></a></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Właściwie, jeśli pisarz tworzy
powieści na pewnym poziomie, brak postępów w opanowaniu warsztatu nie
przeszkadza wcale aż tak bardzo. Gorzej, jeśli zaczyna pisać słabiej, niż do
tej pory. W przypadku Naomi Novik, która debiutowała cyklem o Temerairze, od
początku pełnym dość widocznych błędów, spadek formy po prostu musiał
doprowadzić do kompletnej klapy.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jeśli jesteście chętni, to <a href="http://dzielawyszperane.blogspot.com/2016/10/temeraire-smok-jego-krolewskiej-mosci.html" target="_blank">tutaj</a> i
<a href="http://dzielawyszperane.blogspot.com/2017/01/nawet-smok-musi-poszerzac-horyzonty.html" target="_blank">tutaj</a> znajdziecie linki do opinii o wcześniejszych dwóch tomach cyklu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Kapitana Williama Laurence'a i jego
smoka Temeraire'a czeka długa — bo zaczynająca się w Chinach — droga do
domu. Zanim jednak udają się w podróż, otrzymują nowy rozkaz. Według niego po
drodze muszą odebrać kilka smoczych jaj zakupionych przez angielski rząd
i mu je dostarczyć. Jakby tak długa wyprawa nie była już dostatecznie
usiana przeszkodami i trudnościami, przez polityczne zawirowania wcale nie
będzie tak łatwo po prostu odebrać ten cenny towar od sprzedawcy. W dodatku
trzeba się śpieszyć — bo jaja muszą dotrzeć do Londynu zanim wyklują się z nich
smoczęta, a do tego nie zostało już dużo czasu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Początek <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojny prochowej </i>strasznie
mi się dłużył</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">,
chociaż o ile się nie mylę, ta część jest nieco mniej obszerna od <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smoka Jego Królewskiej Mości </i>i <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nefrytowego tronu</i>. Akcja dość długo nie
mogła się rozkręcić i wbrew wszelkim oczekiwaniom książka mnie po prostu...
nużyła. Może nie w takim stopniu jak niektóre, np. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gra </i>Kosińskiego, ale jednak. Opisy mozolnej podróży przez
zmieniające się krajobrazy okazały się naprawdę mało interesujące. Jasne, od
czasu do czasu ktoś napadnie karawanę, w której idą nasi bohaterowie, któryś członek
wyprawy sprawia jakieś problemy, ale niewiele to wnosi do fabuły. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Dopiero później akcja nabiera tempa i
niektóre momenty opowieści rzeczywiście potrafią być wciągające. Z drugiej
strony nie trwa to zbyt długo. Za chwilę powieść znów przybiera głównie formę
opisu podróży, przeplatającej się od czasu do czasu z jakąś bitwą. Tylko raz autorce
udało się na tyle nabudować napięcie, by poruszyć choćby odrobinę czytelnika. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Głównym więc problemem <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojny
prochowej </i>jest kompletny brak polotu.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Fabuła mimo wszystko jest dość monotonna. Cały czas
miałam wrażenie, że w powieści nie dzieje się nic, co naprawdę będzie mieć
znaczenie dla dalszych tomów <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Temeraire'a</i>
albo chociaż jego bohaterów, nawet jeśli właśnie toczą bitwę lub uciekają z rąk
nieprzyjaciela. Nigdy tak naprawdę nie stają przed poważnym wyzwaniem. Czujemy
wręcz, że najważniejsze postacie znajdują się na bezpiecznej pozycji,
niezależnie od tego, jaki wynik przyniosą ich starania. Zauważmy też, że <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojna prochowa </i>to dla bohaterów jedno
długie pasmo większych lub mniejszych niepowodzeń, a i tak w żaden sposób nie
podnosi to dramatyzmu. Dzieje się tak głównie dlatego, że żadne z nich nie
dotyka ich osobiście, a przynajmniej nie w dostatecznym stopniu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 200%;">Naomi Novik </span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">poszerza
nieco uniwersum, wprowadzając do niego dzikie smoki, które przez jakiś czas
będą towarzyszyć Temerairowi i Laurenceo'wi. Raczej nie podbiła w ten sposób
mojego serca, ponieważ nie wykreowała nic szczególnie interesującego ani
oryginalnego. Smoki żyjące na wolności to po prostu zdziczałe istoty o jakichś
tam zaczątkach kultury i własnym języku, ale jednak skupione głównie na
szukaniu pożywienia. Z resztą nie wnoszą nic znaczącego do fabuły, a jeśli
nawet zaczynają sprawiać kłopoty, to i tak nasi bohaterowie wychodzą z nich
dość szybko i bez szwanku. Książka mogłaby bez problemu obyć się bez nich.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVSJSO7LyUEu7VEU7CHBw831MZaMUjg2QCIXGzRcXIyviHwuypOkPFE-SQejzjvgZD9gepivOj4CHcFym-XTq8j1NcDrJog2SsehqfKkqekRAe4WS7f7GhBowAOg7Y1WgxuF_Y2toT5Ks/s1600/IMG_20180917_175335-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVSJSO7LyUEu7VEU7CHBw831MZaMUjg2QCIXGzRcXIyviHwuypOkPFE-SQejzjvgZD9gepivOj4CHcFym-XTq8j1NcDrJog2SsehqfKkqekRAe4WS7f7GhBowAOg7Y1WgxuF_Y2toT5Ks/s640/IMG_20180917_175335-01.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pozostając jeszcze w temacie smoków samych w sobie, to sposób, w jaki
autorka w dalszym ciągu je kreuje, wydaje mi się coraz bardziej śmieszny i
niedorzeczny. </span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Infantylny </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to chyba odpowiednie określenie. No
dobra, będę teraz mówić o zupełnie subiektywnych rzeczach, ale z drugiej strony
nie ma czegoś takiego, jak obiektywna opinia czy recenzja. W każdym razie w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojnie prochowej </i>autorka porównuje
usposobienie i stosunek tych stworzeń do ludzi do... psiego (co z resztą widać
we wcześniejszych tomach, tutaj po prostu pierwszy raz o tym pisze). Coś
takiego przechodzi bez problemu w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Jak
wytresować smoka</i> i innych utworach skierowanych do młodszych odbiorców, ale
nie w powieści fantasy zaadresowanej bądź co bądź do dorosłego czytelnika. Jesteśmy
przyzwyczajeni, przynajmniej w zachodnim kręgu kulturowym, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>do wizerunku smoka jako istoty przede wszystkim
śmiertelnie niebezpiecznej i nieposkromionej. Może niekoniecznie złej,
podstępnej i przewrotnej, jak to ma miejsce na przykład w powieściach Tolkiena,
ale z pewnością są to groźne, wyniosłe i dumne drapieżniki, przed którymi każda
rozsądna osoba powinna czuć respekt, nawet, jeśli uda jej się dosiąść jedną z
tych bestii. Nie widzę potrzeby tego zmieniać. Szczeniaczki w skórze mitycznych
potworów potraktowane tak samo serio jak w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Temerairze
</i>są po prostu niestrawne. Co gorsza <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">samym
swoim istnieniem zmieniają powieść fantasy w bajkę dla dzieci, w jakąś
kompletną bzdurę. Przecież nie o to wbrew pozorom chodzi w pisaniu fantastyki.</b>
Miałam nadzieję, że tym razem autorka podejdzie do tematu nieco rozsądniej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Novik nie poczyniła żadnych postępów
również jeśli chodzi o kreacje postaci. Raczej nie mam nic do zarzucenia
Laurence'owi, wciąż pozostającemu moim ulubionym bohaterem <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Temeraire'a </i>, chociaż akurat w tym tomie nieszczególnie się
rozwija. Temeraire, mimo wciąż trwającej, intensywnej nauki o świecie, też
raczej w ogóle się nie zmienia. Potrafi być nawet nieźle denerwujący w tej
części, z resztą sprawia wrażenie nieco spłyconego w stosunku do dwóch pozostałych.
Parsknęłam szyderczym śmiechem, gdy autorka zaczęła z niego robić
„wyemancypowanego” smoka, gorliwie snującego plany walki o prawa dla swojego
gatunku — to też jedyne, co będzie go tak naprawdę obchodzić przez całą
powieść. Najbardziej jednak martwi to, że <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Novik
nie poprawiła się, jeśli chodzi o pisanie postaci drugoplanowych</b>, które tak
samo jak poprzednio, służą bardziej jako narzędzia popychające fabułę. Wciąż
mylę ich imiona, o ile pamiętam o ich istnieniu, nie potrafię powiedzieć nic
znaczącego na ich temat; nie wiem kim są, co czują, co nimi kieruje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Już kiedyś narzekałam na przekład i
teraz też nie będzie inaczej. O ile mogę w ten sposób określić tekst literacki,
to <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">polskie tłumaczenie jest sztywne,
„kanciaste” i źle się je czyta.</b> Pojawia się w nim masa błędów i powtórzeń.
Nie umila to już i tak naprawdę miernej lektury. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Największą wadą <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojny prochowej </i>jest
jednak to, że pozostawia czytelnika bez niczego.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> To książka, którą czyta się raz,
odkłada na półkę i pięć minut później nie pamięta się już o jej istnieniu. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smok Jego Królewskiej Mości </i>dał mi
książkowego kaca. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nefrytowy tron </i>sprawił,
że byłam zwyczajnie zadowolona z lektury. Natomiast <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojna prochowa... </i>po prostu zaistniała. Sklecenie tego artykułu
sprawiło mi trudność właśnie z tego powodu — zupełnie nie wiedziałam, co o tej
książce powiedzieć konkretnego. Nie pobudziła mojego umysłu, nie pozostawiła
przemyśleń czy nawet porządnego oburzenia no to, że została tak źle napisana.
Dopiero po głębszym zastanowieniu mogłam dojść do wniosku, co z nią właściwie
nie tak. Pozytywów zaś w ogóle nie mogę sobie przypomnieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Pamiętając o swoich „ochach i achach”
nad <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Smokiem Jego Królewskiej Mości </i>zastanawiam
się, czy moja wrażliwość zmieniła się tak bardzo od kiedy go czytałam (jakieś
półtora roku temu), czy <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wojna prochowa </i>naprawdę
znajduje się na o wiele niższym poziomie. Sprawia ona wrażenie tomu-pomostu
pomiędzy dwoma częściami, w których skupiają się najważniejsze wydarzenia (o
ile <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Imperium kości słoniowej, </i>czyli
kontynuacja, wróci na właściwe tory). Skoro już o nim mowa, to za jakiś czas z
pewnością wrócę do cyklu o Temerairze z nadzieją, że potem już jest tylko
lepiej, ale też z o wiele mniejszą ufnością. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">kategoria: fantasy, historyczna
fantasy<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">liczba stron: 360<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">tłumaczenie: Paweł Kruk<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">cena okładkowa: 25,90 zł<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 200%;">wydawnictwo: Rebis<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen</span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4433607447446745241.post-12688728921435634792018-09-11T19:22:00.000+02:002018-09-11T19:57:40.258+02:00„Dragon Age: Inkwizycja — Intruz.”. Jaram się tym DLC jak Andrasta na stosie. <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;">„Intruz” to już ostatnie DLC do
„Dragon Age: Inkwizycji”. Ciężko mi było pożegnać się z tą odsłoną serii, bo wbrew
początkowym oczekiwaniom, bardzo mnie wciągnęła i mocno zaangażowałam się w tę
historię. BioWare zamknęło dzieje Inkwizycji w dość rozbudowanym dodatku, w
dużym stopniu nastawionym na fabułę.</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="color: #073763;"><b><i><br /></i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="color: #073763;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXWUuSPitZsUZmnMiN6s6F05KraWp3KHtr_tNGq94dmQym3FS4qfHzSXaKvj0bwlpmgUdVEVQqFNK1VWILiYeN4ktQts2kTrcPe_zaKecGFmiwGH3VKtXoyu3Dl6qwMI8c9JV6yY3axM/s1600/361660-dragon-age-inquisition-trespasser-xbox-one-front-cover.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXWUuSPitZsUZmnMiN6s6F05KraWp3KHtr_tNGq94dmQym3FS4qfHzSXaKvj0bwlpmgUdVEVQqFNK1VWILiYeN4ktQts2kTrcPe_zaKecGFmiwGH3VKtXoyu3Dl6qwMI8c9JV6yY3axM/s640/361660-dragon-age-inquisition-trespasser-xbox-one-front-cover.png" width="425" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.mobygames.com/game/xbox-one/dragon-age-inquisition-trespasser/cover-art/gameCoverId,361660/" target="_blank">Źródło</a></td></tr>
</tbody></table>
</span></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"><br /></span></i></b></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #073763;"> </span><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Linki do artykułów na temat
pozostałych DLC, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Szczęk Hakkona </i>i <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zstąpienia,</i> znajdziecie kolejno <a href="http://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/08/dragon-age-inkwizycja-szczeki-hakkona.html" target="_blank">tutaj</a> i
<a href="https://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/09/dragon-age-inkwizycja-zstapienie.html?showComment=1536661028193#c1206065415507357181" target="_blank">tutaj</a>.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Akcja <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Intruza </i>rozpoczyna się dwa lata po zakończeniu wątku głównego
„trójki”. W znanym nam z podstawy Pałacu Zimowym ma odbyć się Święta Rada pod przewodnictwem
nowej Boskiej. Celem szczytu jest podjęcie decyzji co do dalszych losów
Inkwizycji — pokonała już zagrożenie, przed którym miała chronić i niektórzy
uważają, że powinna zostać rozwiązana. Inni zaś chcieliby wykorzystać ją dla
własnych, politycznych korzyści. Tylko czy rzeczywiście ta nowa siła militarna
zakończyła swoją misję, skoro porządek negocjacji zostaje zakłócony przez
odnalezienie w pałacu zwłok Qunari, a Znamię Inkwizytora znów wykazuje coraz
bardziej niepokojącą aktywność?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Intruz </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">to bez bicia najlepsze DLC do <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dragon
Age</i>, w jakie grałam.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> W większym stopniu nawet niż podstawa sprawił, że na przemian śmiałam
się i płakałam przed monitorem, a do tego wciąż nie opuszczała mnie ekscytacja
i napięcie związane z niepewnością tego, co tym razem podało BioWare. Ten
dodatek, który można przejść w zaledwie jeden dzień, wzbudza całą gamę emocji.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmNj6H3cZYE0_QsKZh4QE29kQXzUPMS0NtQ9ch_x5pwm5F0XODKLAPNa2iLpauyncr3N8ftIsQUqpNeG7AE-z2aCUQsUa4mNGReU0L-S0bHBMlRlxdpXf0MnvIOEEPSNDR1fmXS9MZBno/s1600/tr.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="1600" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmNj6H3cZYE0_QsKZh4QE29kQXzUPMS0NtQ9ch_x5pwm5F0XODKLAPNa2iLpauyncr3N8ftIsQUqpNeG7AE-z2aCUQsUa4mNGReU0L-S0bHBMlRlxdpXf0MnvIOEEPSNDR1fmXS9MZBno/s640/tr.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">To tak, coby nikt nie miał wątpliwości, na którym koniu jedzie wszechpotężny i przerażający Inkwizytor. Arrr!</td></tr>
</tbody></table>
<br /> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jak już wcześniej wspominałam<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Intruz
</i>skupia się w dużej mierze na fabule, która okazała się naprawdę dobra.</b>
Chyba nie przesadzę stwierdzeniem, że to jedna z najlepszych w całej trylogii.
Zaczyna się dość niewinnie, by za chwilę nabrać tępa, a sytuacja nagle znacznie
się komplikuje. Sprawy w końcu przybierają niespodziewanie dramatyczny obrót,
a niepewność losu Inkwizycji jak i samego przewodzącego jej Herolda
Andrasty, będzie nam towarzyszyć do ostatniej sceny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Mimo to na samym początku absolutnie
nie jest nudno. Poza tym, że zostajemy poinformowani o naszym obecnym położeniu,
będziemy mogli porozmawiać ze starymi przyjaciółmi. Chociaż to tylko
opcjonalne, to nie warto tego pomijać. Wiele cutcenek, w których Inkwizytor
spotyka się z kumplami jest tak zabawnych, że kilka razy prawie spadłam z krzesła
ze śmiechu. Z resztą zaraz potem zaczyna się robić o wiele bardziej poważnie i
mrocznie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDc1-WWR31CLWNDZNi3sKZS2eZ0Adtws1_gopVE9OK0Pj5Pf6_Jt7WGEmVqQz8yhkqAgN_KX91pe2VfXdjaYy-Uz_VZbrYIP7Al8Oev3jeANL49AR7tQ-pmO5ixr9uFRADNmWvQ3qymjQ/s1600/tr1.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="1600" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDc1-WWR31CLWNDZNi3sKZS2eZ0Adtws1_gopVE9OK0Pj5Pf6_Jt7WGEmVqQz8yhkqAgN_KX91pe2VfXdjaYy-Uz_VZbrYIP7Al8Oev3jeANL49AR7tQ-pmO5ixr9uFRADNmWvQ3qymjQ/s640/tr1.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kiedy w sumie to uratowałeś świat, ale i tak wylądowałeś na dywaniku u Boskiej i gęsto się tłumaczysz. A twoja ambasadorka musi ci robić za adwokata.</td></tr>
</tbody></table>
<br /> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż DLC stoi przede wszystkim
fabułą, nie oznacza to, że nie ma w nim miejsca na porządną potyczkę. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Wiele razy będziemy mieli okazję stoczyć
dobrą walkę.</b> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Intruz </i>to
najłatwiejszy dodatek w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inkwizycji </i>i
nie ma wielkiego problemu, aby poradzić sobie z przeciwnikami, jednak nie
oznacza to, że walki nie dają satysfakcji. Twórcom udało się dobrze wyważyć
poziom trudności. Chociaż nie spotkamy już przeciwników, którzy będą dla nas
równie dużym wyzwaniem jak bossowie ze <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Szczęk
Hakkona </i>albo <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zstąpienia</i>, to i tak
starcia wymagają jako takiej wprawy i skupienia, zwłaszcza przy liczebności
stworzeń, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Jedną z najciekawszych rzeczy, pomijając fabułę, jest rozwój Kotwicy na
inkwizytorskiej dłoni. </span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">W pewnym momencie otrzymujemy nową jej zdolność, czyli Wyładowanie
Kotwicy. Początkowo nie na wiele nam się przyda poza tym, że może ewentualnie
posłużyć jako latarka w co ciemniejszych zakamarkach (o wiele bardziej by się
to przydało w <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zstąpieniu</i>, gdzie
musieliśmy chodzić po zupełnie ciemnych korytarzach) albo tarcza chroniąca
przed obrażeniami. Taka zdolność w ogóle może wydawać się wręcz bez sensu, bo
jak sama nazwa wskazuje, służy do wyładowywania, w tym przypadku nagromadzonej
energii, a mówiąc po ludzku, użycie jej zeruje nam punkty skupienia. Dopiero w
czasie ostatnich walk dowiemy się, dlaczego tak naprawdę potrzebujemy tej
zdolności. A będziemy jej potrzebować rozpaczliwie, żeby przejść grę. Swoją
drogą, dzięki temu ostatnie starcia stają się jeszcze bardziej ekscytujące, bo musimy
dbać o coś więcej, niż o zabicie wylewających się na nas oddziałów wroga. Kotwica
zamienia się w tym momencie zarówno w nasze błogosławieństwo, jak i
przekleństwo zarazem. Bardzo dobry pomysł.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXuIb9Wx2CPf6gN3kIR0VN8kvSYwCZb86VrnFmyRnJuUppNVm0OMf7GceBydAUHow41SEnCwb44TCNZ0tljG2RObi1eSDNuljck4K-HiAwnjcxeU5CZpI-eABgVJqJmhiIti57GOgOCi4/s1600/tr2.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="934" data-original-width="1600" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXuIb9Wx2CPf6gN3kIR0VN8kvSYwCZb86VrnFmyRnJuUppNVm0OMf7GceBydAUHow41SEnCwb44TCNZ0tljG2RObi1eSDNuljck4K-HiAwnjcxeU5CZpI-eABgVJqJmhiIti57GOgOCi4/s640/tr2.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Na samym końcu pasku szybkiego dostępu ikonka Wyładowania Kotwicy.</td></tr>
</tbody></table>
<br /> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż dodatek z samej definicji jest dość krótki, to i tak okazał się
bardzo naładowany treścią.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Znów obserwujemy rozwój różnych postaci, a nawet dostajemy szczegółowe
informacje o tym, co robiły przez ostatnie dwa lata. Zarysowano wyraźnie
relacje między nimi, ich stosunek do obecnej sytuacji oraz emocje. Głównym
bohaterem DLC jest jednak bez wątpienia Inkwizytor, który musi się zmierzyć z
szeregiem trudności. To na niego oraz jego — uwaga, uwaga — uczucia, zostanie
położony największy nacisk. Pamiętacie, jak w recenzji podstawy <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inkwizycji </i>narzekałam, że idzie mu za
łatwo (jeśli nie, to zapraszam <a href="http://dzielawyszperane.blogspot.com/2018/04/dragon-age-inkwizycja-gra-ktora.html" target="_blank">tutaj</a>)? Tym razem będzie miał nieźle pod górkę,
co znacznie pogłębi i uwiarygodni jego postać, a także pozwoli mu na to, aby
rzeczywiście zasłużyć na miano bohatera. Nie wszystko mu się uda, nie zawsze
wyląduje na cztery łapy, tak jak do tej pory. Gracze, którzy tak jak ja są
przywiązani do swojego Inkwizytora emocjonalnie, będą mogli cieszyć się
znacznie większą immersją na płaszczyźnie emocji w czasie rozgrywki. Najgorsze
ciosy padają z tej strony, z której nikt, kto dobrze zna uniwersum, by się nie
spodziewał. Sam Herold Andrasty tym razem będzie wyraźnie się wkurzał, smucił i
martwił <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(jak mi się zdaje, również trochę
poza naszą kontrolą), a nawet przez dobre pół gry zwijał się z bólu po
podłodze. Tego właśnie mu brakowało aby gracz odczuł, że jest pełnokrwistą
postacią, która też czasem odczuwa frustrację i którą też czasem boli.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxTBm_1WVDm4RGWQZlPKuppyUq9KcYAXPiPIT0kqs7jXEBC7vwXNLddWHiL0FdpwuosvTf2TU7JWiC-Yot4OaXKGv9F3XParAbebXN-eQEQLBI1fFw9jDF10MOy7mEsnRDpHTU9Cy-IK8/s1600/Jay16.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="1562" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxTBm_1WVDm4RGWQZlPKuppyUq9KcYAXPiPIT0kqs7jXEBC7vwXNLddWHiL0FdpwuosvTf2TU7JWiC-Yot4OaXKGv9F3XParAbebXN-eQEQLBI1fFw9jDF10MOy7mEsnRDpHTU9Cy-IK8/s640/Jay16.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Could one thing in this fucking world just stay fixed?! </i>Polskie tłumaczenie u góry często pomija wulgaryzmy. Nie wiedzieć czemu, ta kwestia została ocenzurowana w europejskim trailerze <i>Intruza</i>. Na szczęście nie będzie to zbyt przeszkadzać tym, którzy znają angielski ;)</td></tr>
</tbody></table>
<br /> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Ciekawe jest to, że chociaż jego
charakter i poczynania zależą przede wszystkim od gracza, wciąż wykazuje nieco
własnego rozumu. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że mój Inkwizytor wie
coś, czego ja jeszcze się nie domyślam, chociaż do tej pory dowiadywał się
o bieżących sprawach razem ze mną. Z drugiej strony myślę teraz, że w
przeciwieństwie do niego po zakończeniu podstawy wiedziałam już o tym, kim
Solas jest w rzeczywistości, podczas gdy dla niego stanowiło to kompletne
zaskoczenie. W każdym razie to zawsze dość dziwne uczucie, co jednak nie
oznacza, że złe.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">DLC bardzo poszerza uniwersum, a przede wszystkim historię elfów.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Znów, jak w każdym poprzednim
dodatku, dowiadujemy się rzeczy zapomnianych, a szokujących. Tym razem jednak
nowe informacje sprawiły, że naprawdę opadła mi szczęka. Teraz już nie dziwię
się, jak to się stało, że tak potężna i zaawansowana cywilizacja została
zniszczona do tego stopnia, że niemal nie ma po niej śladu, zwłaszcza w postaci
kultury. Zdumiewa raczej to, że cokolwiek pozostało, a elfy jakoś jednak radzą
sobie w jak się okazuje, zupełnie innym środowisku, niż są przystosowane. Warto
wspomnieć, że rzeczone fakty historyczne odgrywają ogromną rolę w dziejach
Thedas, a właściwie w dużej mierze wyjaśniają, w jaki sposób powstało.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9D_YwnXMiLxURfW1W_N32fIDy5UCYJwCETxZgrGe6T9l6ZVCfMN8MGAnafMzLPEl2ZxlXK4DRS621_m_wd3L9ZRgkbdPNDsgxiZh0JCFafSf3_gwtumOhMgpI_L-7qkyQtEijNlefncU/s1600/Jay17.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="914" data-original-width="1554" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9D_YwnXMiLxURfW1W_N32fIDy5UCYJwCETxZgrGe6T9l6ZVCfMN8MGAnafMzLPEl2ZxlXK4DRS621_m_wd3L9ZRgkbdPNDsgxiZh0JCFafSf3_gwtumOhMgpI_L-7qkyQtEijNlefncU/s640/Jay17.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Takie tam, z Cullenem.</td></tr>
</tbody></table>
<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Intruza </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">trzeba pochwalić również za dużą ilość dobrze zrobionych cutscenek</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">, które jednak okazały się nieco zbyt
ciężkie dla mojego komputera, przez co wyświetlały się mało płynnie i nieraz
się zacinały. Nie wiem jednak czy przyczyną nie były przypadkiem ogromne upały,
które wówczas panowały. Również soundtrack wypada świetnie, a zwłaszcza theme —
bardzo klimatyczne i zapadające w pamięć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Chociaż zakończenie podstawy jest
dość słabe, to zwieńczenie <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Intruza </i>całkowicie
to wynagradza. To właśnie ten finał, który wbija w fotel, trzyma nas za gardło,
wzbudza natłok przeróżnych emocji i w końcu satysfakcjonuje. Twórcy dość
zdecydowanie stawiają kropkę nad i, podkreślają nieodwołalność końca przygody z
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inkwizycją</i>, chociaż nam wciąż nie
chce się odchodzić od komputera i pragniemy, aby mimo wszystko trwała jak
najdłużej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Zaczęłam mimowolnie znów porównywać <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Początek </i>z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inkwizycją</i> i doszłam do wniosku, że chociaż podstawa pierwszej
części <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dragon Age </i>jest jednak lepsza
od podstawy „trójki”, to sprawa wygląda prawie zupełnie odwrotnie, jeśli chodzi
o dodatki. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Zstąpienie </i>podobało mi się
o wiele bardziej, niż <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Golemy Amgarraku</i>,
a niesłusznie niedoceniane <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Polowanie na
czarownicę </i>jednak nie dorasta <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Intruzowi
</i>do pięt. Jedynym dodatkiem z <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Początku</i>,
który naprawdę ciężko pobić, jest <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Przebudzenie</i>.</span></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Intruz </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">po prostu zniszczył mnie psychicznie.</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Już dawno żaden tekst kultury nie miotał tak moimi
uczuciami i nie zostawił mnie z tak długo trwającym kacem. Zupełnie nie
spodziewałam się, że zaledwie DLC zaserwuje tak mocną i pełnowartościową
historię. Jest mi okropnie smutno, że to już koniec <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Inkwizycji</i> i gorąco trzymam kciuki za to, aby prace nad czwartą
częścią <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Dragon Age </i>zakończyły się
sukcesem (jak również za to, abym już wtedy dysponowała odpowiednim sprzętem i
odpowiednią ilością czasu, aby móc wrócić do Thedas). Ależ będę się męczyć do
czasu premiery. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8MQl62PNqHLbEoRctwGx9JEiJOUAvAMOVti6POYD44NGkHbb373C3IqWsDKfDOG7Rth2WjSN-57J9zvkusH8fl7gIJWGpmzugv5yb1hA4dQPHuj2kQCHc4S4EvzZKDMhhPi4KG_By8I/s1600/tr3.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="1600" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8MQl62PNqHLbEoRctwGx9JEiJOUAvAMOVti6POYD44NGkHbb373C3IqWsDKfDOG7Rth2WjSN-57J9zvkusH8fl7gIJWGpmzugv5yb1hA4dQPHuj2kQCHc4S4EvzZKDMhhPi4KG_By8I/s640/tr3.PNG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Solas, ty dupku!</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Isleen<o:p></o:p></span></i></div>
<br />Isleenhttp://www.blogger.com/profile/13380655507738625267noreply@blogger.com4